Spis treści:
1. Lotemax - działanie
2. Lotemax - wskazania
3. Lotemax - przeciwwskazania
4. Lotemax - dawkowanie
5. Lotemax - interakcje z innymi lekami
6. Lotemax - ciąża
7. Lotemax - skutki uboczne
8. Lotemax - środki ostrożności
9. Lotemax - producent

Działanie

Lotemax - Preparat do stosowania miejscowego zawierający syntetyczny kortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym. Badania wykazały, że absorpcja ogólnoustrojowa jest bardzo ograniczona lub jej całkowity brak.

Wskazania

Lotemax - Leczenie zapalenia pooperacyjnego po zabiegach w chirurgii okulistycznej.

Przeciwwskazania

Lotemax - Nadwrażliwość na substancję czynną, którąkolwiek substancję pomocniczą i inne kortykosteroidy. Choroby wirusowe rogówki i spojówek, w tym: nabłonkowe opryszczkowe zapalenie rogówki (drzewkowate zapalenie rogówki), ospa krowia, ospa wietrzna. Mykobakteryjne zakażenie oka. Choroby grzybicze struktur ocznych. Nieleczone ropne ostre zakażenia, które, podobnie jak inne choroby zakaźne, mogą być maskowane i zaostrzane przez kortykosteroidy. Zaczerwienienie oka o nieznanym rozpoznaniu. Zakażenie wywołane przez ameby.

Dawkowanie

Lotemax - Podanie do oka. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: 1 lub 2 krople 4 razy na dobę, rozpoczynając 24 h po zabiegu i kontynuując leczenie przez cały okres pooperacyjny. Czas trwania leczenia nie powinien przekroczyć 2 tyg. Nie stosować u dzieci i młodzieży do chwili, gdy dostępne staną się dalsze dane. Sposób podania. Przed użyciem kropli do oczu energicznie wstrząsnąć buteleczkę.

Interakcje z innymi lekami

Lotemax - Nie należy spodziewać się, aby preparat wpływał na farmakokinetykę leków podawanych ogólnoustrojowo. Niemniej na niewielki potencjał zwiększania ciśnienia śródgałkowego przez krople do oczu zawierające etabonian loteprednolu mogą negatywnie wpływać podawane ogólnoustrojowo leki o działaniu przeciwcholinergicznym. U pacjentów otrzymujących jednocześnie leki obniżające ciśnienie śródgałkowe, dodanie etabonianu loteprednolu może zwiększyć ciśnienie śródgałkowe i zmniejszyć obserwowane działanie obniżające ciśnienie krwi tych leków. Jednoczesne podawanie leków porażających akomodację może zwiększyć ryzyko podwyższonego ciśnienia śródgałkowego. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym preparatów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.

Ciąża

Lotemax - Preparatu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu stosowania leku na płodność u ludzi.

Skutki uboczne

Lotemax - Często: uszkodzenie rogówki, wydzielina z oka, dyskomfort w oku, suchość oka, łzawienie patologiczne, wrażenie obecności ciała obcego w w oku, przekrwienie spojówek i swędzenie gałki ocznej, pieczenie w miejscu wkroplenia, ból głowy. Niezbyt często: zaburzenia widzenia, obrzęk spojówek, zapalenie rogówki i spojówki, zapalenie spojówek, zapalenie tęczówki, podrażnienie oka, ból oka, brodawki spojówek, światłowstręt i zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie gardła, nieżyt nosa, astenia. Rzadko: zakażenie dróg moczowych i zapalenie cewki moczowej, nowotwór piersi, nerwowość, migrena, zaburzenia smaku, zawroty głowy, parestezja, szumy w uszach, kaszel, biegunka, nudności i wymioty, obrzęk twarzy, pokrzywka, wysypka, suchość skóry i wyprysk, drganie mięśni, ból w klatce piersiowej, dreszcze, gorączka i ból, zwiększenie masy ciała. Częstość nieznana: nieostre widzenie. W podsumowaniu kontrolowanych, randomizowanych badań klinicznych pacjentów leczonych etabonianem loteprednolu przez 28 dni lub dłużej, częstość występowania znacznego podwyższenia ciśnienia śródgałkowego (≥10 mm Hg) wyniosła 2% wśród pacjentów otrzymujących etabonian loteprednolu, 7% wśród pacjentów otrzymujących octan prednizolonu 1% oraz 0,5% wśród pacjentów otrzymujących placebo.

Środki ostrożności

Lotemax - Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do nadciśnienia ocznego lub jaskry z uszkodzeniem nerwu wzrokowego, zmniejszeniem ostrości wzroku i pola widzenia, a także powstania zaćmy podtorebkowej tylnej. Steroidy należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności gdy występuje jaskra. Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Dłuższe stosowanie kortykosteroidów może tłumić odpowiedź organizmu i zwiększać prawdopodobieństwo wtórnych zakażeń ocznych. Stwierdzono, że przy miejscowym stosowaniu steroidów w chorobach powodujących zmniejszenie grubości rogówki lub twardówki występowały przypadki perforacji. W ostrych stanach ropnych oka steroidy mogą maskować zakażenie lub nasilać obecną infekcję. Długotrwałe leczenie kortykosteroidami może wywołać grzybicę. W przypadku utrzymywania się owrzodzenia rogówki należy uwzględnić występowanie grzybicy w rozpoznaniu różnicowym. Generalnie pacjenci nie powinni nosić soczewek kontaktowych po zabiegu usunięcia zaćmy, chyba, że noszenie ich jest wskazane ze względów medycznych. Preparat zawiera 0,0152 mg chlorku benzalkoniowego w każdej dawce (2 kroplach), co odpowiada 0.20 mg/ml. Chlorek benzalkoniowy może być absorbowany przez miękkie soczewki kontaktowe i zmieniać ich zabarwienie. Należy usunąć soczewki kontaktowe przed zakropleniem i odczekać co najmniej 15 min przed ponownym założeniem. Zgłaszano, że chlorek benzalkoniowy może powodować także podrażnienie oczu, objawy zespołu suchego oka lub może wpływać na film łzowy i powierzchnię rogówki. Chlorek benzalkoniowy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zespołem suchego oka lub z uszkodzeniami rogówki. Pacjentów leczonych długotrwale należy kontrolować. Jeśli po 2 dniach objawy przedmiotowe i podmiotowe nie ulegną poprawie, pacjenta należy poddać ponownemu badaniu. Jeśli lek jest stosowany przez 10 dni lub dłużej, należy monitorować ciśnienie śródgałkowe.

Producent

Dr. Gerhard Mann Chem.-Pharm. Fabrik