Spis treści:
1. GlucaGen 1 mg HypoKit - działanie
2. GlucaGen 1 mg HypoKit - wskazania
3. GlucaGen 1 mg HypoKit - przeciwwskazania
4. GlucaGen 1 mg HypoKit - dawkowanie
5. GlucaGen 1 mg HypoKit - interakcje z innymi lekami
6. GlucaGen 1 mg HypoKit - ciąża
7. GlucaGen 1 mg HypoKit - skutki uboczne
8. GlucaGen 1 mg HypoKit - środki ostrożności
9. GlucaGen 1 mg HypoKit - producent

Działanie

GlucaGen 1 mg HypoKit - Glukagon jest lekiem o działaniu hiperglikemizującym, który uwalnia zmagazynowany w wątrobie glikogen w postaci glukozy do krwi. Glukagon nie wpływa na przemiany węglowodanów z zapasów glikogenu znajdujących się w mięśniach szkieletowych. Lek pobudza uwalnianie amin katecholowych oraz zmniejsza napięcie i czynność motoryczną mięśni gładkich w przewodzie pokarmowym. Glukagon rozkładany jest z udziałem enzymów we krwi i w narządach, do których jest dystrybuowany. Wątroba i nerki są głównymi narządami odpowiedzialnymi za eliminację glukagonu (każdy przyczynia się w 30% do całkowitego klirensu). T_0,5 we krwi wynosi ok. 3-6 min. Po podaniu dożylnym początek działania występuje zwykle po 1 min, czas działania wynosi zwykle 5-20 min w zależności od dawki i badanego narządu. Po podaniu domięśniowym początek działania występuje zwykle po 5-15 min i utrzymuje się przez 10-40 min w zależności od dawki i badanego narządu. W leczeniu ciężkiej hipoglikemii wpływ na stężenie glukozy we krwi obserwowany jest zwykle w ciągu 10 min.

Wskazania

GlucaGen 1 mg HypoKit - Wskazanie terapeutyczne. W leczeniu ciężkiej hipoglikemii, która może wystąpić u dzieci i dorosłych z cukrzycą, stosujących insulinę. Wskazanie diagnostyczne. Hamowanie czynności motorycznej przewodu pokarmowego u dorosłych podczas badań diagnostycznych.

Przeciwwskazania

GlucaGen 1 mg HypoKit - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substację pomocniczą. Guz chromochłonny nadnerczy (phaeochromocytoma).

Dawkowanie

GlucaGen 1 mg HypoKit - Wskazanie terapeutyczne (ciężka hipoglikemia). Podskórnie lub domięśniowo. Dorośli: 1 mg. Dzieci i młodzież (<18 lat): preparat może być stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii u dzieci i młodzieży. Dzieci: o mc. powyżej 25 kg lub powyżej 6-8 lat: 1 mg; o mc. poniżej 25 kg lub poniżej 6-8 lat: 0,5 mg. Szczególne grupy pacjentów. Preparat może być stosowany u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat). Preparat może być stosowany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Wskazanie diagnostyczne (hamowanie czynności motorycznej przewodu pokarmowego). Dożylnie lub domięśniowo. Dorośli. Dawka diagnostyczna w celu relaksacji żołądka, bańki dwunastnicy, dwunastnicy i jelita cienkiego wynosi: dożylnie - 0,2-0,5 mg lub domięśniowo - 1 mg. Dawka diagnostyczna w celu relaksacji okrężnicy wynosi: dożylnie - 0,5-0,75 mg lub domięśniowo - 1-2 mg. Szczególne grupy pacjentów. Dzieci i młodzież (<18 lat): nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu w hamowaniu czynności motorycznej przewodu pokarmowego (nie ma dostępnych danych). Preparat może być stosowany u pacjentów w podeszłym wieku. Preparat może być stosowany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Sposób podania. Rozpuścić proszek w rozpuszczalniku dołączonym do zestawu. Wskazania terapeutyczne (ciężka hipoglikemia): podskórnie lub domięśniowo. Prawidłowo reakcja pacjenta powinna wystąpić w ciągu 10 min. Jeśli pacjent odpowiedział na leczenie, należy podać doustnie węglowodany w celu odnowienia glikogenu wątrobowego i zapobiegania nawrotowi hipoglikemii. Jeśli w ciągu 10 min pacjent nie zareagował, należy podać dożylnie glukozę. Wskazania diagnostyczne (hamowanie czynności motorycznej przewodu pokarmowego): preparat musi być podawany przez personel medyczny. Po podaniu dożylnym dawki od 0,2 mg do 0,5 mg początek działania występuje w ciągu 1 min i utrzymuje się od 5-20 min. Po podaniu domięśniowym dawki od 1-2 mg początek działania występuje po 5-15 min i utrzymuje się przez ok. 10-40 min. Po zakończeniu procedury diagnostycznej należy podać pacjentowi doustnie węglowodany, jeżeli jest to zgodne z zastosowaną procedurą diagnostyczną.

Interakcje z innymi lekami

GlucaGen 1 mg HypoKit - Insulina działa antagonistycznie do glukagonu. W interakcji z indometacyną glukagon może utracić zdolność do zwiększenia stężenia glukozy we krwi lub paradoksalnie może doprowadzić do hipoglikemii. Glukagon może zwiększać działanie antykoagulacyjne warfaryny. U pacjentów stosujących leki blokujące receptory β-adrenergiczne można oczekiwać wystąpienia zarówno przyspieszonego tętna, jak i podwyższonego ciśnienia krwi, które ze względu na krótki okres półtrwania glukagonu będą tymczasowe. U pacjentów z chorobą wieńcową podwyższone ciśnienie krwi i przyspieszone tętno mogą wymagać leczenia. Interakcje między glukagonem stosowanym w zatwierdzonych wskazaniach a innymi lekami nie są znane.

Ciąża

GlucaGen 1 mg HypoKit - Lek może być stosowany w okresie ciąży i podczas karmienia piersią. Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, że glukagon nie powoduje zaburzeń płodności.

Skutki uboczne

GlucaGen 1 mg HypoKit - Wskazanie terapeutyczne. Często: nudności. Niezbyt często: wymioty. Rzadko: ból brzucha. Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości w tym reakcja anafilaktyczna (wstrząs). Częstość nieznana: reakcje w miejscu wstrzyknięcia. U dzieci i młodzieży częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych jest takie samo, jak u osób dorosłych. U pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych jest takie samo, jak w populacji ogólnej. Wskazanie diagnostyczne. Często: nudności. Niezbyt często: wymioty, hipoglikemia (szczególnie u pacjentów na czczo). Rzadko: ból brzucha. Bardzo rzadko: śpiączka hipoglikemiczna, tachykardia, niedociśnienie, nadciśnienie (działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego odnotowano, gdy lek stosowany był pomocniczo w badaniach endoskopowych i radiograficznych), reakcje nadwrażliwości, w tym reakcja anafilaktyczna/wstrząs. Częstość nieznana: reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Brak dostępnych danych na temat stosowania preparatu we wskazaniach diagnostycznych u dzieci. U pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych jest takie samo, jak w populacji ogólnej.

Środki ostrożności

GlucaGen 1 mg HypoKit - Ze względu na niestabilność w roztworze, należy go stosować bezpośrednio po sporządzeniu i nie należy podawać go we wlewie dożylnym. Wskazania terapeutyczne. Jeśli pacjent odpowiedział na leczenie, należy podać doustnie węglowodany w celu odnowienia glikogenu wątrobowego i zapobiegania nawrotowi hipoglikemii. Glukagon nie będzie skuteczny u pacjentów, u których zapas glikogenu wątrobowego został wyczerpany. Z tego powodu glukagon wykazuje niewielkie działanie lub brak działania w przypadku, gdy pacjent pościł przez długi okres lub cierpi na niewydolność kory nadnerczy, przewlekłą hipoglikemię, czy hipoglikemię poalkoholową. Glukagon, w przeciwieństwie do adrenaliny, nie wpływa na fosforylazę mięśniową i dlatego nie może uczestniczyć w przemianach węglowodanów z większych zapasów glikogenu znajdujących się w mięśniach szkieletowych. Wskazania diagnostyczne. Pacjenci, którym podano glukagon w celach diagnostycznych mogą odczuwać dyskomfort, w szczególności, gdy uprzednio byli na czczo (pościli). Po zakończeniu procedury diagnostycznej pacjentowi, który był na czczo, należy podać węglowodany, jeżeli jest to zgodne z zastosowaną procedurą diagnostyczną. Jeżeli wymagane jest pozostawienie pacjenta na czczo po badaniu lub w przypadku ciężkiej hipoglikemii, może być konieczne podanie glukozy dożylnie. Lek może powodować zwiększenie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi oraz przyspieszenie tętna. Pacjentów z chorobami serca, którym podano glukagon w celach diagnostycznych należy monitorować i leczyć, jeśli jest to wskazane. Preparat stosowany w celach diagnostycznych u pacjentów z cukrzycą może powodować krótkotrwałą hiperglikemię. U pacjentów z cukrzycą należy monitorować stężenie glukozy we krwi podczas stosowania leku i zastosować odpowiednie leczenie, jeśli jest to wskazane. Należy zachować ostrożność u pacjentów z glukagonoma podczas stosowania w celach diagnostycznych. Wskazania terapeutyczne i diagnostyczne. Należy zachować ostrożność u pacjentów z insulinoma, stosujących lek, ponieważ glukagon działa antagonistycznie do insuliny. Glukagon pobudza uwalnianie amin katecholowych. W przypadku guza chromochłonnego nadnerczy (phaeochromocytoma) glukagon może powodować uwalnianie z guza dużej ilości amin katecholowych, które mogą wywołać ostrą reakcję nadciśnieniową. Glukagon jest przeciwwskazany u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Novo Nordisk