Spis treści:
1. Efient - działanie
2. Efient - wskazania
3. Efient - przeciwwskazania
4. Efient - dawkowanie
5. Efient - interakcje z innymi lekami
6. Efient - ciąża
7. Efient - skutki uboczne
8. Efient - środki ostrożności
9. Efient - producent

Działanie

Efient - Inhibitor agregacji płytek krwi. Hamuje aktywację i agregację płytek krwi poprzez trwałe wiązanie aktywnego metabolitu z klasą P2Y₁₂ receptorów ADP na płytkach krwi, przez co zmniejsza częstość zdarzeń sercowo-naczyniowych tj. zgon, zawał mięśnia sercowego czy udar mózgu. Szybko się wchłania. W obrębie jelita ulega szybkiej hydrolizie do tiolaktonu, który jest przekształcany przez cytochrom P-450 do aktywnego metabolitu. C_max aktywnego metabolitu występuje po ok. 30 min. Wiąże się z białkami osocza w 98%. Wydalany jest w około 68% z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów, a w 27% z kałem. T_0,5 aktywnego metabolitu wynosi około 7,4 h (w zakresie od 2 do 15 h).

Wskazania

Efient - W skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ang. ASA) jest wskazany w celu zapobiegania zdarzeniom sercowo-naczyniowym u dorosłych pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi (tj. niestabilną dławicą piersiową, zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST [UA/NSTEMI] lub zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST [STEMI]) poddawanych pierwotnej lub odroczonej przezskórnej interwencji wieńcowej (ang. PCI).

Przeciwwskazania

Efient - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne patologiczne krwawienie. Udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby (stopnia C w klasyfikacji Child-Pugh).

Dawkowanie

Efient - Doustnie. Dorośli: leczenie rozpocząć od podania pojedynczej dawki nasycającej 60 mg i kontynuować leczenie dawką 10 mg podawaną raz na dobę. U pacjentów z niestabilną dławicą piersiową, zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (UA/NSTEMI), u których angiografia naczyń wieńcowych jest wykonywana w ciągu 48 h po przyjęciu do szpitala, dawkę nasycającą należy podać wyłącznie w czasie przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). Pacjenci leczeni preparatem powinni również przyjmować codziennie ASA (w dawce od 75-325 mg). U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (PCI), zaleca się kontynuowanie leczenia do 12 miesięcy; wcześniejsze przerwanie leczenia zwiększa ryzyko wystąpienia zakrzepicy, zawału mięśnia sercowego lub zgonu. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania u pacjentów w wieku ≥75 lat; leczenie można rozpocząć jedynie, po dokładnej analizie korzyści i ryzyka od pojedynczej dawki nasycającej 60 mg i kontynuować dawką podtrzymującą 5 mg raz na dobę. Leczenie pacjentów o masie ciała <60 kg należy rozpocząć od podania pojedynczej dawki nasycającej 60 mg i kontynuować dawką 5 mg raz na dobę. Nie zaleca się stosowania dawki podtrzymującej 10 mg (ryzyko wystąpienia krwawienia w przypadku stosowania dawki 10 mg raz/dobę u pacjentów o mc. <60 kg w porównaniu z pacjentami o mc. ≥60 kg). Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym ze schyłkową chorobą nerek) i zaburzeniami czynności wątroby o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu (stopnia A i B w klasyfikacji Child-Pugh). Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub zaburzeniami czynności wątroby o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu jest ograniczone. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (stopnia C w klasyfikacji Child-Pugh). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Dostępne są ograniczone dane dotyczące dzieci z anemią sierpowatą. Sposób podania. Preparat może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Podanie na czczo dawki nasycającej 60 mg może spowodować szybsze uzyskanie początku działania. Nie należy kruszyć lub dzielić tabletki.

Interakcje z innymi lekami

Efient - Zachować ostrożność w przypadku stosowania prasugrelu z warfaryną lub innymi pochodnymi kumaryny oraz z NLPZ (w tym inhibitory COX-2), ze względu na możliwe zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia. Prasugrel może być stosowany jednocześnie z preparatami metabolizowanymi przez enzymy cytochromu P-450 (w tym statyny) lub preparatami zwiększającymi bądź hamującymi aktywność enzymów cytochromu P-450 oraz z kwasem acetylosalicylowym (możliwe jest wystąpienie zwiększonego ryzyka krwawień), heparyną (możliwe jest wystąpienie zwiększonego ryzyka krwawień), digoksyną, lekami zwiększającymi pH treści żołądkowej, w tym z inhibitorami pompy protonowej i antagonistami receptora histaminowego H₂. Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji lekowych, jednak w badaniu klinicznym lek stosowano jednocześnie z heparyną niskocząsteczkową, biwalirudyną i inhibitorami GP IIb/IIIa (nie są dostępne dane dotyczące rodzaju stosowanego inhibitora GP IIb/IIIa) i nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji niepożądanych. Lek należy podawać w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA). Pomimo, że możliwe jest wystąpienie interakcji farmakodynamicznych z ASA powodujących zwiększone ryzyko krwawień, wyniki potwierdzające skuteczność i bezpieczeństwo prasugrelu uzyskano z badań, w których pacjenci przyjmowali równocześnie ASA. Podanie pojedynczego dożylnego bolusu heparyny niefrakcjonowanej (100 j./kg mc.) nie wpływało istotnie na hamowanie agregacji płytek krwi wywołane przez prasugrel. Również stosowanie prasugrelu nie zmieniało wpływu heparyny na krzepnięcie krwi. Dlatego możliwe jest jednoczesne stosowanie obu preparatów. W przypadku jednoczesnego zastosowania preparatu i heparyny możliwe jest zwiększenie ryzyka krwawień. Atorwastatyna (w dawce 80 mg na dobę) nie wpływała na farmakokinetykę prasugrelu i na wywołane jego podaniem hamowanie agregacji płytek krwi. Dlatego nie należy spodziewać się, aby statyny, które są substratami enzymu CYP3A, wpływały na farmakokinetykę prasugrelu lub wywołane jego podaniem hamowanie agregacji płytek krwi. Codzienne jednoczesne podawanie ranitydyny (antagonisty receptora histaminowego H₂) lub lanzoprazolu (inhibitora pompy protonowej) nie powodowało zmiany pola pod krzywą AUC i T_max aktywnego metabolitu prasugrelu, ale zmniejszało C_max odpowiednio o 14% i 29%. W badaniu 3 fazy lek podawano niezależnie od jednoczesnego leczenia inhibitorami pompy protonowej lub antagonistami receptora H₂. Podanie dawki nasycającej prasugrelu 60 mg bez jednoczesnego zastosowania leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może zapewnić szybszy początek działania leku. Ketokonazol (w dawce 400 mg na dobę), selektywny i silny inhibitor enzymów CYP3A4 i CYP3A5, nie wpływał na wywołane podaniem prasugrelu hamowanie agregacji płytek krwi oraz pole pod krzywą AUC i T_max aktywnego metabolitu prasugrelu, ale zmniejszało C_max odpowiednio o 34% do 46%. Dlatego nie należy oczekiwać, aby inhibitory CYP3A takie jak azolowe leki przeciwgrzybicze, inhibitory proteazy HIV, klarytromycyna, telitromycyna, werapamil, diltiazem, indynawir, cyprofloksacyna i sok grejpfrutowy w sposób istotny wpływały na farmakokinetykę aktywnego metabolitu. Ryfampicyna (w dawce 600 mg na dobę), silny induktor enzymów CYP3A i CYP2B6, oraz induktor enzymów CYP2C9, CYP2C19, i CYP2C8, nie wpływała znacząco na farmakokinetykę prasugrelu. Dlatego nie należy oczekiwać, aby znane induktory CYP3A, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, i inne induktory cytochromu P450 w sposób istotny wpływały na farmakokinetykę aktywnego metabolitu. U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych morfiną obserwowano opóźnienie i zmniejszenie ekspozycji na doustne inhibitory P2Y12, w tym prasugrel i jego aktywny metabolit. Ta interakcja może być związana ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego i może dotyczyć także innych leków opioidowych. Skuteczność prasugrelu może być zmniejszona u pacjentów, którzy otrzymują ten lek w skojarzeniu z morfiną. U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, u których nie można odstawić morfiny, a szybką inhibicję P2Y12 uznaje się za kluczową, można rozważyć pozajelitowe podawanie inhibitora P2Y12. Prasugrel nie powoduje klinicznie istotnych zmian w farmakokinetyce digoksyny. Prasugrel nie hamował aktywności enzymu CYP2C9, ponieważ nie wpływał na farmakokinetykę S-warfaryny. Ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka krwawień, należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania warfaryny i preparatu. Prasugrel jest słabym inhibitorem enzymu CYP2B6. U zdrowych osób prasugrel zmniejszał o 23% ekspozycję na działanie hydroksybupropionu - metabolitu bupropionu powstającego pod wpływem enzymu CYP2B6; efekt ten może mieć znaczenie kliniczne jedynie wtedy, gdy prasugrel stosowany jest jednocześnie z lekami metabolizowanymi wyłącznie przez enzym CYP2B6 i charakteryzującymi się wąskim indeksem terapeutycznym (np. cyklofosfamid, efawirenz).

Ciąża

Efient - Preparat można stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Nie wiadomo, czy prasugrel przenika do mleka kobiecego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że prasugrel przenika do mleka samic. Nie zaleca się stosowania preparatu podczas karmienia piersią. Prasugrel nie wpływał na płodność samców i samic szczura, które otrzymywały doustnie dawki leku powodujące ekspozycję nawet 240-krotnie większą niż zalecane dobowe dawki podtrzymujące stosowane u ludzi (określone w mg/m²).

Skutki uboczne

Efient - Często: niedokrwistość; krwiak; krwawienie z nosa; krwotok w obrębie żołądka i jelit; wysypka, siniak; krwiomocz; krwiak w miejscu nakłucia naczynia krwionośnego; krwotok w miejscu nakłucia; stłuczenie. Niezbyt często: nadwrażliwość, w tym obrzęk naczynioruchowy; krwotok do oka; krwioplucie; krwotok do przestrzeni zaotrzewnowej, krwotok z odbytu, obecność świeżej krwi w kale, krwawienie dziąseł; krwotok po zabiegu. Rzadko: trombocytopenia; krwiak podskórny. Częstość nieznana: zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP). Ponadto: napad niedokrwienny (TIA), udar. Występowały krwawienia zakończone zgonem.

Środki ostrożności

Efient - Ryzyko krwawień. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawienia (osoby w wieku ≥75 lat; ze skłonnością do krwawień np. związaną z niedawno przebytym urazem, zabiegiem chirurgicznym, niedawnym lub nawracającym krwawieniem z przewodu pokarmowego bądź czynną chorobą wrzodową; o masie ciała <60 kg; przyjmujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia: doustne leki przeciwzakrzepowe, klopidogrel, NLPZ oraz leki fibrynolityczne) należy rozważyć stosowanie preparatu w sytuacji, jeśli uzna się, że korzyści wynikające z zapobiegania zdarzeniom niedokrwiennym przewyższają nad ryzykiem wystąpienia ciężkiego krwawienia. U pacjentów z czynnym krwawieniem, u których konieczne jest odwrócenie działania farmakologicznego preparatu, może być pomocne przetoczenie płytek krwi. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów w wieku ≥75 lat; leczenie można rozpocząć jedynie po przeprowadzonej dokładnej analizie korzyści i ryzyka. W przypadku rozpoczęcia leczenia, należy zastosować mniejszą dawkę podtrzymującą 5 mg. Również u osób o masie <60 kg należy zastosować dawkę podtrzymującą wynoszącą 5 mg. U pacjentów z czynnym krwawieniem, u których konieczne jest odwrócenie działania farmakologicznego leku, możne być pomocne przetoczenie płytek krwi. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym ze schyłkową chorobą nerek) oraz z zaburzeniami czynności wątroby o umiarkowanym nasileniu. Tamowanie krwawienia podczas stosowania preparatu może trwać dłużej niż zazwyczaj. Ryzyko krwawień związane z czasem podania dawki nasycającej u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI). U pacjentów z niestabilną dławicą piersiową/zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (UA/NSTEMI), u których angiografia naczyń wieńcowych jest wykonywana w ciągu 48 h po przyjęciu do szpitala, dawkę nasycającą leku należy podać wyłącznie w czasie zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) w celu zmniejszenia ryzyka krwawienia. Leczenie chirurgiczne. Stosowanie preparatu należy przerwać przynajmniej 7 dni przed zabiegiem operacyjnym. W ciągu 7 dni po zaprzestaniu stosowania prasugrelu częstość występowania i nasilenie krwawień u pacjentów poddawanych operacji pomostowania aortalno-wieńcowego może być 3-krotnie większa. Korzyści i zagrożenia związane ze stosowaniem prasugrelu należy dokładnie rozważyć u pacjentów, których anatomia tętnic wieńcowych nie jest znana i może być konieczne pilne przeprowadzenie operacji pomostowania aortalno-wieńcowego. Nadwrażliwość, w tym obrzęk naczynioruchowy. Zgłaszano przypadki reakcji nadwrażliwości, w tym obrzęku naczynioruchowego, u pacjentów otrzymujących prasugrel, włączając pacjentów, u których w wywiadzie wystąpiła nadwrażliwość na klopidogrel. Należy monitorować występowanie objawów nadwrażliwości u pacjentów uczulonych na pochodne tienopirydyny. Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP). Po zastosowaniu prasugrelu zgłaszano występowanie zakrzepowej plamicy małopłytkowej TTP. Morfina i inne opioidy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie prasugrel i morfinę zaobserwowano zmniejszenie skuteczności prasugrelu. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Substipharm