Spis treści:
1. Doptelet - działanie
2. Doptelet - wskazania
3. Doptelet - przeciwwskazania
4. Doptelet - dawkowanie
5. Doptelet - interakcje z innymi lekami
6. Doptelet - ciąża
7. Doptelet - skutki uboczne
8. Doptelet - środki ostrożności
9. Doptelet - producent

Działanie

Doptelet - Awatrombopag jest aktywnym po podaniu doustnym, drobnocząsteczkowym agonistą receptora trombopoetyny (TPO), który stymuluje proliferację i różnicowanie megakariocytów z komórek progenitorowych szpiku kostnego, powodując w konsekwencji zwiększoną produkcję płytek krwi. Awatrombopag nie konkuruje z TPO o wiązanie z receptorem TPO i wywiera działanie addytywne z TPO na produkcję płytek krwi. C_max wynosi 6-8 h po podaniu. Podawanie awatrombopagu zarówno z wysokotłuszczowym, jak i niskotłuszczowym posiłkiem zmniejszało o ok. 50% jego zmienność farmakokinetyczną pomiędzy uczestnikami i śródosobniczą; zaleca się przyjmowanie awatrombopagu z pokarmem. Awatrombopag wiąże się z białkami osocza ludzkiego w >96%. W metabolizmie oksydacyjnym awatrombopagu pośredniczą głównie cytochromy CYP2C9 i CYP3A4. Awatrombopag jest substratem dla transportu odbywającego się za pośrednictwem p-glikoprotein (P-gp), jednak nie oczekuje się klinicznie istotnych różnic w zwiększeniu liczby płytek krwi, gdy awatrombopag jest podawany jednocześnie z silnym inhibitorem P-gp. Nie oczekuje się, aby inne białka transportowe (OATP1B1, OATP1B3, OCT2, OAT1 i OAT3) odgrywały znaczącą rolę w usuwaniu awatrombopagu. Awatrombopag jest wydalany głównie z kałem. T_0,5 awatrombopagu wynosi ok. 19 h.

Wskazania

Doptelet - Leczenie ciężkiej małopłytkowości u dorosłych pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby, którzy mają być poddani inwazyjnemu zabiegowi. Leczeniu przewlekłej pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ITP) u dorosłych pacjentów opornych na inne metody leczenia (np. kortykosteroidy, immunoglobuliny).

Przeciwwskazania

Doptelet - Nadwrażliwość na awatrombopag lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Doptelet - Doustnie. Leczenie należy rozpocząć i prowadzić pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu chorób hematologicznych. Przewlekła choroba wątroby. Przed podaniem leku i w dniu zabiegu należy uzyskać taką liczbę płytek krwi, aby zapewnić odpowiedni wzrost liczby płytek krwi, bez nieoczekiwanego wysokiego wzrostu liczby płytek krwi. Zalecana dawka dobowa awatrombopagu zależy od liczby płytek krwi u pacjenta: <40 x 10⁹/L: 60 mg (3 tabl. 20 mg) raz na dobę, przez 5 dni; od ≥40 do <50 x 10⁹/L: 40 mg (2 tabl. 20 mg), przez 5 dni. Dawkowanie należy rozpocząć od 10 do 13 dni przed planowanym zabiegiem. Pacjent powinien być poddany zabiegowi od 5 do 8 dni po otrzymaniu ostatniej dawki awatrombopagu. W związku z ograniczonymi informacjami nie należy przyjmować awatrombopagu dłużej niż przez 5 dni. Pominięcie dawki. Jeśli dawka leku została pominięta, pacjent powinien przyjąć ją jak najszybciej. Nie należy stosować jednorazowo dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze następnego dnia. Przewlekła małopłytkowość immunologiczna. Należy stosować najmniejszą dawkę leku potrzebną do uzyskania i utrzymania liczby płytek krwi ≥ 50 x 10⁹/L koniecznej do zmniejszenia ryzyka krwawienia. Nie należy stosować awatrombopagu w celu normalizacji liczby płytek krwi. W badaniach klinicznych liczba płytek krwi ogólnie wzrastała w ciągu 1 tyg. od rozpoczęcia stosowania awatrombopagu i zmniejszała się w okresie 1 do 2 tyg. po zaprzestaniu leczenia. Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg (1 tabl.) raz na dobę z pokarmem. Monitorowanie i dostosowanie dawki. Po rozpoczęciu leczenia należy oceniać liczbę płytek krwi co najmniej raz na tydzień aż do uzyskania stabilnej liczby płytek krwi w zakresie ≥50 x 10⁹/L i ≤150 x 10⁹/L. Podczas pierwszych tygodni leczenia należy monitorować liczbę płytek krwi 2 razy na tydzień u pacjentów otrzymujących awatrombopag tylko raz lub dwa razy w tygodniu. Po dostosowaniu dawki w trakcie leczenia również należy monitorować liczbę płytek krwi 2 razy na tydzień. Ze względu na potencjalne ryzyko wzrostu liczby płytek krwi powyżej 400 x 10⁹/L w ciągu pierwszych tygodni leczenia pacjentów należy ściśle monitorować pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów podmiotowych lub przedmiotowych nadpłytkowości. Po przywróceniu stabilnej liczby płytek krwi należy oznaczać liczbę płytek krwi co najmniej raz na miesiąc. Po zaprzestaniu stosowania awatrombopagu należy oznaczać liczbę płytek krwi raz na tydzień przez co najmniej 4 tyg. Nie należy przekraczać dawki dobowej wynoszącej 40 mg (2 tabl.). Dostosowanie dawki jest oparte na odpowiedzi liczby płytek krwi: <50 x 10⁹/L po co najmniej 2 tyg. leczenia awatrombopagiem - zwiększyć o jeden poziom dawki (wykaz poniżej), odczekać 2 tyg., aby ocenić skutki tego schematu i wszelkie późniejsze dostosowania dawki; >150 i ≤250 x 10⁹/L - zmniejszyć o jeden poziom dawki (wykaz poniżej), odczekać 2 tyg., aby ocenić skutki tego schematu i wszelkie późniejsze dostosowania dawki; >250 x 10⁹/L - przerwać podawanie awatrombopagu, zwiększyć częstość monitorowania liczby płytek krwi do 2 razy w tygodniu, gdy liczba płytek krwi wynosi <100 x 10⁹/L, zmniejszyć o jeden poziom dawki (wykaz poniżej) i wznowić leczenie; <50 x 10⁹/L po 4 tyg. stosowania awatrombopagu 40 mg raz na dobę - zaprzestać leczenia awatrombopagiem; >250 x 10⁹/L po 2 tyg. stosowania awatrombopagu 20 mg co tydzień - zaprzestać leczenia awatrombopagiem. Poziomy dawki awatrombopagu w celu dostosowania dawki u pacjentów z przewlekłą pierwotną małopłytkowością immunologiczną: poziom 6 - 40 mg raz na dobę; poziom 5 - 40 mg 3 razy w tygodniu ORAZ 20 mg w 4 pozostałe dni każdego tygodnia; poziom 4 - 20 mg raz na dobę (schemat dawki początkowej w przypadku wszystkich pacjentów z wyjątkiem przyjmujących leki umiarkowanie lub silnie podwójnie indukujące aktywność lub umiarkowane lub silne podwójne inhibitory aktywności CYP2C9 i CYP3A4/5 lub samego CYP2C9); poziom 3 - 20 mg 3 razy w tygodniu; poziom 2 - 20 mg 2 razy w tygodniu LUB 40 mg raz w tygodniu; poziom 1 - 20 mg raz w tygodniu. Pacjenci przyjmujący awatrombopag rzadziej niż raz na dobę powinni przyjmować lek w sposób spójny z tygodnia na tydzień. Poziom dawki 3: trzy nie następujące po sobie dni w tygodniu, np. poniedziałek, środa i piątek. Poziom dawki 2: dwa nie następujące po sobie dni w tygodniu, np. poniedziałek i piątek. Poziom dawki 1: ten sam dzień w każdym tygodniu, np. poniedziałek. W przypadku pominięcia dawki pacjenci powinni przyjąć pominiętą dawkę awatrombopagu, jak tylko sobie o tym przypomną. Pacjenci nie powinni przyjmować dwóch dawek naraz w celu uzupełnienia pominiętej dawki i powinni przyjąć następną dawkę zgodnie z aktualnym schematem. Awatrombopag można podawać dodatkowo do innych leków stosowanych w leczeniu ITP. W razie podawania awatrombopagu w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu pierwotnej ITP należy monitorować liczbę płytek krwi w celu uniknięcia liczby płytek krwi poza zalecanym zakresem i określenia, czy należy zmniejszyć dawkę któregokolwiek z leków. Zaprzestanie leczenia. Należy zaprzestać leczenia awatrombopagiem, jeśli liczba płytek krwi nie zwiększy się do ≥50 x 10⁹/L po 4 tyg. podawania maksymalnej dawki 40 mg raz na dobę. Należy zaprzestać leczenia preparatem, jeśli liczba płytek krwi jest >250 x 10⁹/L po 2 tyg. podawania dawki 20 mg raz w tygodniu. Zalecane dawkowanie w przypadku jednoczesnego stosowania leków umiarkowanie lub silnie podwójnie indukujących aktywność lub umiarkowanych lub silnych podwójnych inhibitorów aktywności CYP2C9 i CYP3A4/5 lub samego CYP2C9 u pacjentów z przewlekłą małopłytkowością immunologiczną. Zalecana dawka początkowa awatrombopagu u pacjentów z przewlekłą pierwotną małopłytkowością immunologiczną w zależności od jednocześnie stosowanych leków: jednocześnie stosowane leki umiarkowanie lub silnie podwójnie indukujące aktywność CYP2C9 i CYP3A4/5 lub samego CYP2C9 (np. flukonazol) - 20 mg (1 tabl.) 3 razy w tygodniu; jednocześnie stosowane leki umiarkowane lub silne podwójne inhibitory aktywności CYP2C9 i CYP3A4/5 lub samego CYP2C9 (np. ryfampicyna, enzalutamid) - 40 mg (2 tabl.) raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku ≥65 lat oraz u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki. Awatrombopagu nie badano u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie jest wymagane dostosowanie dawki leku u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Childa-Pugha) lub z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B w skali Childa-Pugha). Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności awatrombopagu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Childa-Pugha, wynik MELD >24). Nie przewiduje się potrzeby wprowadzania zmiany dawki u tych pacjentów. Leczenie awatrombopagiem należy rozpoczynać u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby wyłącznie wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają spodziewane ryzyko. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności awatrombopagu u dorosłych pacjentów z przewlekłą ITP oraz ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) ani u osób ze stwierdzonym toczniem rumieniowatym układowym, ostrym zapaleniem wątroby, czynnym przewlekłym zapaleniem wątroby, marskością wątroby, chorobą limfoproliferacyjną, zaburzeniami mieloproliferacyjnymi, białaczką, mielodysplazją (MDS), współistniejącą chorobą nowotworową i poważną chorobą sercowo-naczyniową (np. zastoinowa niewydolność serca stopnia III/IV, migotanie przedsionków, stan po pomostowaniu tętnic wieńcowych lub implantacji stentu). U pacjentów z mutacjami CYP2C9*2 i CYP2C9*3 narażenie na awatrombopag może prowadzić do zwiększenia polimorfizmów utraty funkcji. Zdrowi uczestnicy (n = 2), którzy byli homozygotami pod względem tych mutacji (osoby słabo metabolizujące), wykazywali około 2-krotnie większe narażenie niż osoby z cytochromem CYP2C9 typu dzikiego. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności awatrombopagu u dzieci w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować o tej samej porze dnia (np. rano lub wieczorem) z pokarmem, w tym również w przypadku przyjmowania dawki rzadziej niż raz na dobę.

Interakcje z innymi lekami

Doptelet - Jednoczesne stosowanie awatrombopagu z inhibitorami P-gp powodowało zmiany narażenia, które nie były klinicznie istotne; nie zaleca się dostosowania dawki. Jednoczesne stosowanie awatrombopagu z umiarkowanymi lub silnymi podwójnymi inhibitorami aktywności cytochromu CYP3A4/5 i CYP2C9 (np. flukonazol) zwiększa narażenie na awatrombopag; oczekuje się, że jednoczesne stosowanie z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami aktywności cytochromu CYP2C9 zwiększa narażenie na awatrombopag. U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby, nie oczekuje się, aby zwiększenie narażenia na awatrombopag miało klinicznie istotny wpływ na liczbę płytek krwi w związku z 5-dniowym czasem trwania leczenia i nie zaleca się dostosowania dawki. Jednak należy tych pacjentów oceniać w dniu zabiegu pod kątem nieoczekiwanie wysokiego wzrostu liczby płytek krwi. Należy zmniejszyć dawkę początkową awatrombopagu w przypadku jednoczesnego stosowania z umiarkowanym lub silnym podwójnym inhibitorem aktywności cytochromu CYP2C9 i CYP3A4/5. Należy również rozważyć zmniejszenie dawki początkowej w przypadku pacjentów otrzymujących umiarkowany lub silny inhibitor aktywności cytochromu CYP2C9. U pacjentów rozpoczynających leczenie umiarkowanymi lub silnymi podwójnymi inhibitorami aktywności cytochromu CYP2C9 i CYP3A4/5 lub umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami aktywności cytochromu CYP2C9 podczas przyjmowania awatrombopagu należy monitorować liczbę płytek krwi i w razie potrzeby dostosowywać dawkę awatrombopagu. Jednoczesne stosowanie leków umiarkowanie lub silnie podwójnie indukujących aktywność cytochromu CYP3A4/5 i CYP2C9 (np. ryfampicyna, enzalutamid) zmniejsza narażenie na awatrombopag i może powodować zmniejszenie wpływu leczenia na liczbę płytek krwi. Oczekuje się, że jednoczesne stosowanie awatrombopagu z lekami umiarkowanie lub silnie indukującymi aktywność cytochromu CYP2C9 zmniejsza narażenie na awatrombopag. Nie oczekuje się, aby zmniejszenie narażenia na awatrombopag u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby miało klinicznie istotny wpływ na liczbę płytek krwi w związku z 5-dniowym czasem trwania leczenia; nie zaleca się dostosowania dawki. Należy zwiększyć dawkę początkową awatrombopagu w przypadku jednoczesnego stosowania z lekami umiarkowanie lub silnie podwójnie indukującymi aktywność cytochromu CYP2C9 i CYP3A4/5. Należy rozważyć zwiększenie dawki początkowej w przypadku pacjentów otrzymujących lek umiarkowanie lub silnie indukujący aktywność cytochromu CYP2C9. U pacjentów rozpoczynających leczenie lekami umiarkowanie lub silnie podwójnie indukującymi aktywność cytochromu CYP2C9 i CYP3A4/5 lub lekami umiarkowanie lub silnie indukującymi aktywność cytochromu CYP2C9 podczas przyjmowania awatrombopagu należy monitorować liczbę płytek krwi i w razie potrzeby dostosowywać dawkę. Leki stosowane w leczeniu ITP w skojarzeniu z awatrombopagiem w badaniach klinicznych obejmowały kortykosteroidy, danazol, dapson i dożylną immunoglobulinę (IVIg). W razie podawania awatrombopagu w skojarzeniu z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu ITP należy monitorować liczbę płytek krwi w celu uniknięcia liczby płytek krwi poza zalecanym zakresem.

Ciąża

Doptelet - Lek nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznych metod antykoncepcji. Brak danych dotyczących stosowania leku w okresie ciąży. Badania na zwierzętach dotyczące szkodliwego wpływu na reprodukcję są niewystarczające. Nie wiadomo, czy awatrombopag lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Awatrombopag był obecny w mleku karmiących samic szczurów. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dzieci karmionych piersią. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. W badaniach na zwierzętach awatrombopag nie wywierał wpływu na płodność samców i samic ani na wczesną embriogenezę u szczurów; brak badań u ludzi.

Skutki uboczne

Doptelet - Przewlekła choroba wątroby. Często: zmęczenie. Niezbyt często: niedokrwistość, zakrzepica żyły wrotnej, ból kości, ból mięśni, gorączka. Częstość nieznana: nadwrażliwość. Przewlekła pierwotna małopłytkowość immunologiczna. Bardzo często: ból głowy, zmęczenie. Często: małopłytkowość, niedokrwistość, powiększenie śledziony, hiperlipidemia, zmniejszenie apetytu, zawroty głowy, dyskomfort w głowie, migrena, parestezje, nadciśnienie tętnicze, krwawienie z nosa, duszność, nudności, biegunka, wymioty, ból w nadbrzuszu, wzdęcia, wysypka, trądzik, wybroczyny, świąd, ból stawów, ból pleców, ból kończyn, ból mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy, astenia, zwiększone stężenie glukozy we krwi, zwiększenie liczby płytek krwi, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zmniejszenie liczby płytek krwi, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie stężenia gastryny we krwi. Niezbyt często: czyrak, septyczne zakrzepowe zapalenie żył, zakażenie górnych dróg oddechowych, zwłóknienie szpiku kostnego, leukocytoza, odwodnienie, hipertrójglicerydemia, zwiększenie apetytu, niedobór żelaza, wahania nastroju, udar mózgowo-naczyniowy, zaburzenia poznawcze, zaburzenia smaku, niedoczulica, zaburzenia czucia, przemijający atak niedokrwienny, nieprawidłowe uczucie w oku, podrażnienie oka, świąd oka, obrzęk oka, nasilone łzawienie, dyskomfort w oku, światłowstręt, niedrożność tętnicy siatkówki, niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia, ból ucha pochodzenia błędnikowego, nadwrażliwość słuchowa, zawał mięśnia sercowego, zakrzepica żył głębokich, zakrzepica żył szyjnych, skurcz naczyń, krwioplucie, przekrwienie błony śluzowej nosa, zatorowość płucna, dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcie brzucha, ból w podbrzuszu, żylaki odbytu i odbytnicy, zaparcia, eruktacja, refluks żołądkowo-przełykowy, ból języka, hemoroidy, parestezje w jamie ustnej, obrzęk języka, zaburzenia języka, zakrzepica żyły wrotnej, łysienie, suchość skóry, siniak, nadmierna potliwość, zaburzenia pigmentacji, wysypka świądowa, krwotok skórny, podrażnienie skóry, artropatia, dyskomfort kończyn, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy w klatce piersiowej, krwiomocz, krwotok miesiączkowy, ból sutków, dyskomfort w klatce piersiowej, głód, ból, obrzęk obwodowy, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, podwyższone ciśnienie krwi, nieregularne tętno, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Częstość nieznana: nadwrażliwość.

Środki ostrożności

Doptelet - U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby występuje zwiększone ryzyko incydentów zakrzepowo-zatorowych. Zakrzepicę żyły wrotnej zgłaszano z większą częstością u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby, u których liczba płytek krwi wynosiła >200 x 10⁹/L, otrzymujących agonistę receptora trombopoetyny. Wśród pacjentów z przewlekłą małopłytkowością immunologiczną incydenty zakrzepowo-zatorowe (tętnicze lub żylne) wystąpiły u 7% (9/128) pacjentów otrzymujących awatrombopag. Leku nie badano u pacjentów z wcześniejszymi zdarzeniami zatorowo-zakrzepowymi. Należy rozważyć potencjalne zwiększone ryzyko zakrzepicy podczas podawania leku pacjentom ze znanymi czynnikami ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym między innymi z genetycznymi chorobami sprzyjającymi zakrzepicy (czynnik V Leidena, protrombina 20210A, niedobór antytrombiny lub niedobór białka C lub S), nabytymi czynnikami ryzyka (np. zespół antyfosfolipidowy), zaawansowany wiek, pacjenci z przedłużonymi okresami unieruchomienia, nowotwory złośliwe, antykoncepcja i hormonalna terapia zastępcza, zabieg chirurgiczny/urazy, otyłość i palenie. Lek nie powinien być podawany pacjentom z przewlekłą chorobą wątroby lub przewlekłą małopłytkowością immunologiczną w celu normalizacji liczby płytek krwi. Wydłużenie odstępu QTc w związku z jednocześnie stosowanymi lekami. Nie przewiduje się średniego efektu wydłużenia odstępu QTc >20 ms w przypadku stosowania największego zalecanego schematu dawkowania terapeutycznego. Należy zachować ostrożność, podając lek jednocześnie z umiarkowanymi lub silnymi podwójnymi inhibitorami aktywności CYP3A4/5 i CYP2C9 lub z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami aktywności CYP2C9; leki te mogą zwiększać narażenie na awatrombopag. Należy zachować ostrożność u pacjentów z polimorfizmami utraty funkcji cytochromu CYP2C9, ponieważ mogą one zwiększać narażenie na awatrombopag. Istnieje prawdopodobieństwo nawrotu małopłytkowości u pacjentów z ITP po zaprzestaniu leczenia awatrombopagiem. Po zaprzestaniu leczenia awatrombopagiem u większości pacjentów liczba płytek krwi powraca do poziomu początkowego w ciągu 2 tyg., co zwiększa ryzyko krwawienia, a w niektórych przypadkach może prowadzić do krwawienia. Istnieje zwiększone ryzyko krwawienia, jeśli zaprzestanie się leczenia awatrombopagiem w obecności leków przeciwzakrzepowych lub przeciwpłytkowych. Pacjentów należy ściśle monitorować pod kątem zmniejszenia liczby płytek krwi i podjąć odpowiednie działania medyczne, aby uniknąć krwawienia po odstawieniu leku. W przypadku zaprzestania leczenia awatrombopagiem zaleca się wznowienie leczenia ITP zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Dodatkowe działania medyczne mogą obejmować zaprzestanie leczenia przeciwzakrzepowego i (lub) przeciwpłytkowego, odwrócenie leczenia przeciwzakrzepowego lub wspomaganie płytek krwi. Przypuszcza się, że zwiększone stężenie retykuliny w szpiku kostnym jest wynikiem stymulacji receptora trombopoetyny (TPO), co prowadzi do zwiększenia liczby megakariocytów w szpiku kostnym, które mogą następnie uwalniać cytokiny. Na zwiększone stężenie retykuliny mogą wskazywać zmiany morfologiczne w komórkach krwi obwodowej i stan ten można wykryć na podstawie biopsji szpiku kostnego. Z tego względu przed i w trakcie leczenia awatrombopagiem zaleca się wykonanie badań w kierunku wykrycia nieprawidłowości morfologicznych komórek przy użyciu rozmazu krwi obwodowej i morfologii krwi. W przypadku stwierdzenia utraty skuteczności i nieprawidłowego rozmazu krwi obwodowej u pacjentów należy zaprzestać leczenia awatrombopagiem, wykonać badanie lekarskie i rozważyć wykonanie biopsji szpiku kostnego z odpowiednim barwieniem w kierunku retykuliny. Należy dokonać porównania z wcześniejszą biopsją szpiku kostnego, o ile jest dostępna. W przypadku utrzymania skuteczności, lecz stwierdzenia nieprawidłowego rozmazu krwi obwodowej u pacjentów, należy postępować zgodnie z odpowiednią oceną kliniczną, w tym rozważyć wykonanie biopsji szpiku kostnego i ponownie ocenić stosunek korzyści do ryzyka stosowania awatrombopagu oraz wziąć pod uwagę alternatywne opcje leczenia ITP. Nie należy stosować leku poza badaniami klinicznymi w leczeniu małopłytkowości spowodowanej przez progresję istniejącego zespołu mielodysplastycznego (MDS). Agoniści receptora trombopoetyny (TPO-R) mogą stymulować progresję istniejących hematologicznych nowotworów złośliwych, takich jak MDS. Agoniści TPO-R są czynnikami wzrostu, które prowadzą do ekspansji i różnicowania trombopoetycznych komórek progenitorowych oraz wytwarzania płytek krwi. TPO-R ulega ekspresji głównie na powierzchni komórek linii mieloidalnej. Rozpoznanie ITP u dorosłych i pacjentów w podeszłym wieku należy potwierdzić poprzez wykluczenie innych stanów klinicznych z występowaniem małopłytkowości, w szczególności należy wykluczyć rozpoznanie MDS. Należy rozważyć wykonanie aspiracji i biopsji szpiku kostnego w trakcie choroby i leczenia, szczególnie u pacjentów w wieku >60 lat, u osób z objawami ogólnoustrojowymi lub nieprawidłowymi oznakami, takimi jak zwiększenie liczby obwodowych komórek blastycznych. Istnieją ograniczone informacje dotyczące stosowania awatrombopagu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Childa-Pugha, wynik MELD >24). Leczenie awatrombopagiem należy rozpoczynać u takich pacjentów wyłącznie wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają spodziewane ryzyko. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy ściśle obserwować w celu wykrycia wczesnych objawów pogorszenia lub wystąpienia nowej encefalopatii wątrobowej, wodobrzusza oraz tendencji do zakrzepicy lub krwawienia poprzez monitorowanie zależnie od potrzeb prób wątrobowych, badań stosowanych w ocenie stanu krzepnięcia i poprzez obrazowanie układu wrotnego. Pacjenci z chorobą wątroby z klasą C w skali Childa-Pugha, przyjmujący awatrombopag przed zabiegiem inwazyjnym, powinni być oceniani w dniu zabiegu pod kątem nieoczekiwanie wysokiego wzrostu liczby płytek krwi. U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby nie określono skuteczności i bezpieczeństwa awatrombopagu w dużych operacjach, takich jak laparotomia, torakotomia, operacja na otwartym sercu, kraniotomia lub wycięcie narządów. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania awatrombopagu u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby poddawanych zabiegom inwazyjnym wcześniej narażonych na awatrombopag. Preparaty interferonu zmniejszają liczbę płytek krwi i dlatego należy brać to pod uwagę podczas jednoczesnego podawania awatrombopagu z preparatami interferonu. Substancja pomocnicza. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Producent

Swedish Orphan Biovitrum