Spis treści:
1. Cyanokit - działanie
2. Cyanokit - wskazania
3. Cyanokit - przeciwwskazania
4. Cyanokit - dawkowanie
5. Cyanokit - interakcje z innymi lekami
6. Cyanokit - ciąża
7. Cyanokit - skutki uboczne
8. Cyanokit - środki ostrożności
9. Cyanokit - producent

Działanie

Cyanokit - Działanie hydroksykobalaminy w leczeniu zatrucia cyjankami wynika z jej zdolności ścisłego wiązania jonów cyjankowych. Każda cząsteczka hydroksykobalaminy może wiązać jeden jon cyjankowy przez podstawienie grupy hydroksylowej (powiązanej z III wartościowym jonem kobaltu) jonem cyjankowym. Powstała cyjanokobalamina jest stabilnym, nietoksycznym związkiem. Hydroksykobalamina wiąże się z białkami osocza i drobnocząsteczkowymi związkami fizjologicznymi. Całkowite wydalanie z moczem kobalamin-(III) wynosi co najmniej 60%-70% podanej dawki; większość substancji zostaje wydalona w ciągu pierwszych 24 h, ale czerwone zabarwienie moczu obserwowano przez maksymalnie 35 dni po infuzji dożylnej. Cyjanokobalamina również wydalana jest z moczem.

Wskazania

Cyanokit - Leczenie stwierdzonego lub podejrzewanego zatrucia cyjankami we wszystkich przedziałach wiekowych. Lek jest przeznaczony do podawania z jednoczesnym przeprowadzeniem odpowiedniej dekontaminacji i zastosowaniem środków wspomagających.

Przeciwwskazania

Cyanokit - Brak.

Dawkowanie

Cyanokit - Dożylnie. Dawka początkowa. Dorośli: 5 g (2 x 100 ml). Dzieci i młodzież (w wieku od 0 do 18 lat): 70 mg/kg mc., nie należy stosować dawki większej niż 5 g. Kolejne dawki. W zależności od ciężkości zatrucia i odpowiedzi klinicznej można podać drugą dawkę. Dorośli: kolejna dawka wynosi 5 g (2 x 100 ml). Dzieci i młodzież (w wieku od 0 do 18 lat): kolejna dawka wynosi 70 mg/kg mc., nie należy stosować dawki większej niż 5 g. Dawka maksymalna. Dorośli: maksymalna zalecana dawka całkowita wynosi 10 g. Dzieci i młodzież (w wieku od 0 do 18 lat): maksymalna zalecana dawka całkowita wynosi 140 mg/kg mc., nie należy stosować dawki większej niż 10 g. Szczególne grupy pacjentów. Mimo że nie badano skuteczności i bezpieczeństwa hydroksykobalaminy u osób z zaburzeniami czynności nerek i wątroby, w tej grupie pacjentów dostosowanie dawki nie jest wymagane, ponieważ lek podaje się jako leczenie ratujące tylko w sytuacjach nagłych zagrażających życiu. Sposób podawania. Dawkę początkową  podaje się w infuzji dożylnej przez 15 min. Szybkość infuzji dożylnej drugiej dawki wynosi od 15 min (w przypadku skrajnie niestabilnych pacjentów) do 2 h, w zależności od stanu pacjenta.

Interakcje z innymi lekami

Cyanokit -

Ciąża

Cyanokit - Brak danych dotyczących stosowania preparatu w czasie ciąży. Jednak biorąc pod uwagę, że konieczne jest podanie nie więcej niż dwóch wstrzyknięć hydroksykobalaminy, stan potencjalnie zagrażający życiu, brak alternatywnej metody leczenia - hydroksykobalaminę można podawać kobietom w ciąży. Ponieważ hydroksykobalaminę podaje się w sytuacjach potencjalnie zagrażających życiu, karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do jej stosowania.

Skutki uboczne

Cyanokit - U większości pacjentów wystąpiło odwracalne zaczerwienienie skóry i błon śluzowych, które może utrzymywać się do 15 dni po podaniu leku. U wszystkich pacjentów pojawi się ciemnoczerwone zabarwienie moczu, znacznie nasilone w trakcie pierwszych 3 dni po podaniu leku; zabarwienie moczu może utrzymać się do 35 dni po podaniu preparatu. Mogą także wystąpić: dodatkowe skurcze komorowe, u pacjentów z zatruciami cyjankami obserwowano przyspieszoną częstość pracy serca; zmniejszenie odsetka limfocytów; ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików nerkowych, zaburzenia czynności nerek, występowanie kryształów szczawianów wapnia w moczu, zaburzenia pamięci, zawroty głowy; obrzęk, podrażnienie, zaczerwienienie; wysięk opłucnowy, duszność, uczucie zatykania w gardle, suchość w gardle, dyskomfort w klatce piersiowej; dyskomfort w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, wymioty, nudności, dysfagia; odwracalne zaczerwienienie skóry i błon śluzowych, wysypki krostkowe, które mogą utrzymywać się przez kilka tygodni, obejmujące głównie twarz i szyję; przejściowe zwiększenie ciśnienia krwi, ustępujące zwykle po w ciągu kilku godzin, uderzenia gorąca; u pacjentów z zatruciami cyjankami obserwowano zmniejszenie ciśnienia krwi; ból głowy, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk obwodowy; reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy, wykwity skórne, pokrzywka i świąd; niepokój.

Środki ostrożności

Cyanokit - Leczenie zatrucia cyjankami musi obejmować natychmiastowe sprawdzenie drożności dróg oddechowych, właściwe natlenienie i nawodnienie, leczenie wspomagające układ krążenia i leczenie drgawek. Należy podjąć działania mające na celu dekontaminację w zależności od drogi ekspozycji. Lek nie zastępuje tlenoterapii i jego stosowanie nie może opóźniać wdrożenia powyższych środków. Obecność i nasilenie zatrucia cyjankami są często początkowo nieznane. Nie istnieje szeroko dostępne, szybkie badanie krwi potwierdzające zatrucie cyjankami. Decyzje dotyczące terapii muszą być podejmowane na podstawie wywiadu klinicznego i/lub objawów i oznak zatrucia cyjankami. Zatrucie cyjankami może być spowodowane ekspozycją na dym w palących się zamkniętych pomieszczeniach, inhalacją, spożyciem lub ekspozycją skórną. Do źródeł zatrucia cyjankami należą cyjanowodór i jego sole, cyjany, w tym rośliny wytwarzające cyjanki, nitryle alifatyczne lub wydłużona ekspozycja na nitroprusydek sodu. Ponieważ u pacjentów otrzymujących hydroksykobalaminę mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, przed podaniem leku u pacjentów z rozpoznaną nadwrażliwością na hydroksykobalaminy lub witaminę B₁₂ trzeba rozważyć stosunek korzyści do ryzyka. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku jednocześnie z innymi antidotami przeciwko cyjankom; w przypadku podjęcia decyzji o zastosowaniu innego antidotum nie należy podawać leków jednocześnie przez tę samą linię dożylną.

Producent

SERB