Spis treści:
1. Ceclor MR - działanie
2. Ceclor MR - wskazania
3. Ceclor MR - przeciwwskazania
4. Ceclor MR - dawkowanie
5. Ceclor MR - interakcje z innymi lekami
6. Ceclor MR - ciąża
7. Ceclor MR - skutki uboczne
8. Ceclor MR - środki ostrożności
9. Ceclor MR - producent

Działanie

Ceclor MR - Półsyntetyczny antybiotyk z grupy cefalosporyn. W badaniach wykazano, że in vitro działa na nw. bakterie, jednak skuteczność kliniczna leku nie została określona - bakterie Gram-ujemne: Citrobacter diversus, Neisseria gonorrhoeae; bakterie beztlenowe: Propionibacterium acnes, Bacteroides spp. (z wyjątkiem Bacteroides fragilis), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp. Nie działa na: Pseudomonas spp., Acinetobacter calcoaceticus, większość szczepów Enterococcus, Enterobacter spp. i indolododatnie szczepy Proteus i Serratia spp., metycylinooporne szczepy gronkowców. Po podaniu po posiłku C_max jest osiągane po 2,5-3 h. Brak dowodów świadczących, że cefaklor jest metabolizowany w organizmie ludzkim. T_0,5 wynosi 1 h.

Wskazania

Ceclor MR - Ostre zapalenie oskrzeli i zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli spowodowane przez Streptococcus pneumoniae (szczepy o obniżonej wrażliwości na penicylinę są oporne), Haemophilus influenzae (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazy), Haemophilus parainfluenzae, Moraxella catarrhalis (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazy), Staphylococcus aureus (szczepy oporne na metycylinę są oporne). Zapalenie gardła i zapalenie migdałków wywołane przez Streptococcus pyogenes (paciorkowce grupy A). Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae (szczepy o obniżonej wrażliwości na penicylinę są oporne), Haemophilus influenzae (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę) i Moraxella catarrhalis (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę). Zapalenie zatok wywołane przez Streptococcus pneumoniae (tylko szczepy wrażliwe na penicylinę), Haemophilus influenzae (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę), Moraxella catarrhalis (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę). Zakażenia dolnego odcinka układu moczowego niepowikłane, w tym zapalenie pęcherza i bakteriuria bezobjawowa wywołane przez Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis i Staphylococcus saprophyticus. Zapalenie skóry i przydatków skórnych wywołanych przez Streptococcus pyogenes (paciorkowce grupy A), Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę, szczepy oporne na metycylinę są oporne) i Staphylococcus epidermidis (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę, szczepy oporne na metycylinę są oporne). Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania w celu identyfikacji drobnoustroju chorobotwórczego i wykazania jego wrażliwości na cefaklor. Przed uzyskaniem wyników badań można rozpocząć podawanie leku, ale po otrzymaniu wyników należy w razie potrzeby zweryfikować sposób leczenia. Zazwyczaj cefaklor jest skuteczny w zwalczaniu paciorkowców w nosogardzieli, ale brak danych dotyczących skuteczności w zapobieganiu następstwom zakażeń paciorkowcowych, czyli chorobie reumatycznej i zapaleniu wsierdzia. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania produktów przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Ceclor MR - Nadwrażliwość na cefaklor, inne cefalosporyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Ceclor MR - Doustnie. Dorośli: zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zakażenia skóry i przydatków skórnych - 375 mg 2 razy na dobę; zakażenia dolnego odcinka układu moczowego - 375 mg 2 razy na dobę lub 500 mg raz na dobę; zapalenie płuc - 750 mg 2 razy na dobę; zapalenie zatok - 750 mg 2 razy na dobę. W leczeniu zakażeń wywołanych przez Streptococcus pyogenes (paciorkowce grupy A), cefaklor należy podawać co najmniej 10 dni. U osób w podeszłym wieku z prawidłową lub nieznacznie osłabioną czynnością nerek nie jest konieczna zmiana dawkowania leku. Sposób podania. Lek należy przyjmować podczas posiłku. Tabletek nie należy dzielić, rozgryzać ani żuć.

Interakcje z innymi lekami

Ceclor MR - Stosowanie cefakloru łącznie z lekami przeciwzakrzepowymi (warfaryna, acenokumarol) wymaga regularnej kontroli czasu protrombinowego i w razie konieczności dostosowania dawki leku (notowano rzadkie przypadki zwiększenia czasu protrombinowego z występującym niekiedy krwawieniem o znaczeniu klinicznym). Probenecyd hamuje wydalanie nerkowe cefakloru. Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające wodorotlenek magnezu lub glinu, przyjmowane w ciągu godziny od podania antybiotyku, zmniejszają jego wchłanianie. Antagoniści receptora H₂ nie wpływają na szybkość wchłaniania i ilość wchłoniętego antybiotyku.

Ciąża

Ceclor MR - W ciąży lub podczas porodu lek można stosować jedynie przypadku zdecydowanej konieczności. Śladowe ilości leku wykrywane są w mleku kobiecym; nie jest znany wpływ cefakloru na karmione piersią dziecko - należy zachować szczególną ostrożność stosując lek u kobiet karmiących piersią.

Skutki uboczne

Ceclor MR - Biegunka (3,4%), nudności (2,5%), wymioty i niestrawność, wysypka, pokrzywka lub świąd (1,7%), eozynofilia, drożdżyca (2,5%), zapalenie pochwy (1,7%). Podczas stosowania cefakloru obserwowano objawy podobne do choroby posurowiczej (rumień wielopostaciowy, wysypka i inne objawy skórne z jednoczesnym zapaleniem lub bólem stawów, z gorączką lub bez); rzadko występowało powiększenie węzłów chłonnych i białkomocz, nie stwierdzano krążących kompleksów immunologicznych oraz typowych następstw choroby; reakcje podobne do choroby posurowiczej są spowodowane nadwrażliwością i występują zazwyczaj podczas leczenia cefaklorem lub po powtórnym jego zastosowaniu, częściej występują u dzieci niż u dorosłych. Zgłaszano również następujące objawy, jednak ich związek z leczeniem nie został potwierdzony: ból i zawroty głowy, senność, przemijające zwiększenie stężenia AspAT i AlAT oraz fosfatazy zasadowej, przemijające zwiększenie we krwi stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny, przemijająca trombocytopenia, leukopenia, limfocytoza, neutropenia, nieprawidłowe wyniki badania moczu. Oprócz wymienionych działań niepożądanych występujących u pacjentów stosujących tabl. o przedł. uwalnianiu (MR), następujące objawy obserwowano u pacjentów przyjmujących cefaklor: rumień wielopostaciowy, gorączka, anafilaksja (może występować częściej u osób uczulonych na penicylinę), zespół Stevensa-Johnsona, dodatni wynik testu Coombsa i swędzenie w okolicy narządów płciowych. Objawy rzekomobłoniastego zapalenia jelit mogą wystąpić podczas lub po zakończeniu stosowania antybiotyku. Reakcje anafilaktoidalne mogą występować jako pojedyncze objawy, np. obrzęk naczynioruchowy, osłabienie, obrzęk (w tym obrzęk twarzy i kończyn), duszność, parestezje, omdlenie lub rozszerzenie naczyń krwionośnych; rzadko, objawy nadwrażliwości mogą utrzymywać się przez kilka mies. U pacjentów przyjmujących cefaklor rzadko występowały następujące działania niepożądane: martwica toksyczno-rozpływna naskórka, przemijające śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zwiększenie czasu protrombinowego u pacjentów stosujących jednocześnie cefaklor i warfarynę, przemijająca nadpobudliwość, pobudzenie, nerwowość, bezsenność, omamy, wzmożone napięcie, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza i niedokrwistość hemolityczna. Działania niepożądane zgłaszane przez pacjentów przyjmujących inne antybiotyki β-laktamowe: zapalenie okrężnicy, zaburzenia czynności nerek i nefropatia toksyczna. Niektórym antybiotykom β-laktamowym przypisuje się zdolność wywoływania drgawek, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek przyjmujących standardowe dawki cefakloru.

Środki ostrożności

Ceclor MR - Przed zastosowaniem leku należy przeprowadzić wywiad dotyczący skłonności pacjenta do występowania reakcji nadwrażliwości na cefaklor, cefalosporyny, penicyliny lub inne leki. U pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny należy stosować cefaklor ze szczególną ostrożnością, ze względu na możliwość wystąpienia krzyżowej reakcji alergicznej na antybiotyki β-laktamowe, ze wstrząsem anafilaktycznym włącznie. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej na cefaklor należy przerwać podawanie antybiotyku i podjąć odpowiednie środki ratunkowe. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka w związku ze stosowaniem cefakloru, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit (w przypadku łagodnego przebiegu zwykle wystarczy przerwać stosowanie antybiotyku; w przypadku umiarkowanego lub ciężkiego przebiegu konieczne jest podjęcie odpowiedniego leczenia; przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit). W trakcie leczenia należy obserwować pacjenta pod kątem nadkażenia opornymi drobnoustrojami; jeśli wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie postępowanie. Jeśli podczas leczenia cefaklorem wystąpią drgawki, należy przerwać stosowanie antybiotyku; jeśli istnieją wskazania kliniczne, należy podać leki przeciwdrgawkowe. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność cefakloru w postaci tabl. powl. o przedł. uwalnianiu (MR) u dzieci nie zostały określone.

Producent

Teva Pharmaceuticals Polska