Spis treści:
1. Bonjesta - działanie
2. Bonjesta - wskazania
3. Bonjesta - przeciwwskazania
4. Bonjesta - dawkowanie
5. Bonjesta - interakcje z innymi lekami
6. Bonjesta - ciąża
7. Bonjesta - skutki uboczne
8. Bonjesta - środki ostrożności
9. Bonjesta - producent

Działanie

Bonjesta - Działanie leku związane jest z obecnością dwóch niepowiązanych ze sobą składników. Wodorobursztynian doksylaminy (lek przeciwhistaminowy) i chlorowodorek pirydoksyny (witamina B₆) wykazują działanie zmniejszające nudności i działanie przeciwwymiotne. Wodorobursztynian doksylaminy jest pochodną etanoloaminy, lekiem przeciwhistaminowym pierwszej generacji, który kompetycyjnie, odwracalnie i niespecyficznie blokuje receptory H₁. Jest również niespecyficznym antagonistą, blokującym inne receptory, takie jak ośrodkowe lub obwodowe receptory muskarynowe. Działanie przeciwwymiotne doksylaminy jest również związane z blokowaniem ośrodkowych receptorów cholinergicznych i receptorów H₁, choć mechanizm tego działania nie jest znany. Chlorowodorek pirydoksyny, witamina rozpuszczalna w wodzie, jest przekształcany do pirydoksalu, pirydoksaminy, 5'-fosforanu pirydoksalu i 5'-fosforanu pirydoksaminy. Głównym czynnym metabolitem o działaniu przeciwwymiotnym jest 5'-fosforan pirydoksalu, jednak również inne metabolity przyczyniają się do aktywności biologicznej. Nie ustalono mechanizmu działania skojarzenia wodorobursztynianu doksylaminy i chlorowodorku pirydoksyny w leczeniu nudności i wymiotów w ciąży. Doksylamina i pirydoksyna wchłaniają się z przewodu pokarmowego, głównie z jelita czczego. Doksylamina słabo wiąże się z białkami (u szczurów, frakcja niezwiązana z białkami wynosi 28,7%), wykazuje wysoki stopień przenikalności i nie jest substratem glikoproteiny P, dzięki czemu jest szeroko dystrybuowana do tkanek. Przenika przez barierę krew-mózg i wykazuje duże powinowactwo do receptorów H₁. Pirydoksyna silnie wiąże się z białkami, głównie z albuminami. Jej metabolity, pirydoksal i 5'-fosforan pirydoksalu, są odpowiednio częściowo i prawie całkowicie związane z albuminami w osoczu. Jej główny aktywny metabolit, 5’-fosforan pirydoksalu (PLP), odpowiada za co najmniej 60% stężeń witaminy B₆ w krążeniu. Doksylamina jest metabolizowana w wątrobie, głównie przez enzymy cytochromu P450 CYP2D6, CYP1A2 i CYP2C9, do swoich głównych metabolitów N-desmetylo-doksyloaminy i N,N-didesmetylo-doksyloaminy. Pirydoksyna jest prolekiem metabolizowanym głównie w wątrobie i podlega silnemu efektowi pierwszego przejścia. Schemat metabolizmu pirydoksyny jest złożony i obejmuje powstawanie pierwotnych i wtórnych metabolitów oraz wzajemne przekształcanie do pirydoksyny. Pirydoksyna i jej metabolity, pirydoksal, pirydoksamina, 5’-fosforan pirydoksalu i 5’-fosforan pirydoksaminy przyczyniają się do aktywności biologicznej. Eliminacja przez nerki jest także główną drogą wydalania pochodnych metabolizmu pirydoksyny (stanowiących, według doniesień, 74% ze 100 mg podanej dożylnie dawki pirydoksyny), głównie w postaci nieaktywnego kwasu 4-pirydoksynowego. W przypadku preparatu, po podaniu pojedynczej dawki, końcowy okres półtrwania eliminacji doksylaminy i pirydoksyny wynosi odpowiednio 12,43 i 0,27 h.

Wskazania

Bonjesta - Objawowe leczenie nudności i wymiotów związanych z ciążą u kobiet w ciąży (NVP) w wieku ≥18 lat, które nie reagują na niefarmakologiczne metody leczenia (np. zmiana stylu życia i diety). Ograniczenia dotyczące stosowania: nie przeprowadzono badań dotyczących jednoczesnego stosowania doksylaminy i pirydoksyny w przypadku niepowściągliwych wymiotów ciężarnych.

Przeciwwskazania

Bonjesta - Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) lub stosowanie leku przed upływem 14 dni od zakończenia leczenia IMAO. Porfiria.

Dawkowanie

Bonjesta - Doustnie. Zalecana dawka początkowa to 1 tabl. (20 mg + 20 mg) przed snem w dniu 1. i w dniu 2. Jeśli ta dawka nie zapewnia odpowiedniej kontroli objawów w dniu 2., można zwiększyć dawkę w dniu 3. o 1 dodatkową tabl. (20 mg + 20 mg) rano i 1 tabl. (20 mg + 20 mg) przed snem (całkowita dawka dobowa to 2 tabl.). Maksymalna zalecana dawka dobowa to 2 tabl., 1 rano i 1 przed snem (maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg + 40 mg). Lek należy przyjmować regularnie każdego dnia, a nie w razie potrzeby. W miarę postępu ciąży należy ponownie ocenić konieczność dalszego stosowania preparatu. U niektórych kobiet, kontrolę objawów zapewnia zastosowanie dawek pośrednich 30 mg + 30 mg (dawki tej nie można uzyskać za pomocą preparatu). Dostępne są inne postacie leków zawierających wodorobursztynian doksylaminy i chlorowodorek pirydoksyny, które zapewniają większą elastyczność w dostosowywaniu dawki w zależności od nasilenia objawów. W przypadku preparatu o mocy 20 mg + 20 mg w postaci tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu, maksymalna zalecana dawka dobowa wynosząca 40 mg + 40 mg składa się tylko z 2 tabl. na dobę. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku, aby zapobiec nagłemu nawrotowi nudności i wymiotów związanych z ciążą. Szczególne grupy pacjentów. Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby. Zaleca się jednak ostrożność, ze względu na możliwe zmniejszenie metabolizmu; może być konieczne dostosowanie dawki. Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek. Zaleca się jednak ostrożność, ze względu na możliwą kumulację metabolitów; może być konieczne dostosowanie dawki. Leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 18 lat, ze względu na brak danych klinicznych. Sposób podania. Lek należy zażywać na czczo, popijając tabletki szklanką wody. Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu należy połykać w całości, nie należy ich kruszyć, dzielić ani żuć, aby zachować ich prawidłowe działanie w jelicie.

Interakcje z innymi lekami

Bonjesta - Znane lub teoretyczne interakcje z lekami przeciwhistaminowymi z grupy etanoloamin. Leki antycholinergiczne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, IMAO, neuroleptyki) mogą nasilać toksyczność ze względu na ich dodatkowe działanie antycholinergiczne. Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) przedłużają i nasilają działanie antycholinergiczne leków przeciwhistaminowych. Jednoczesne leczenie IMAO lub stosowanie leku przed upływem 14 dni od zakończenia leczenia IMAO jest przeciwwskazane. Leki uspokajające (barbiturany, benzodiazepiny, leki przeciwpsychotyczne, opioidowe leki przeciwbólowe) mogą nasilać działanie nasenne. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z lekami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), w tym z alkoholem, lekami nasennymi i uspokajającymi. Jednoczesne stosowanie może prowadzić do wystąpienia nadmiernej senności. Leki przeciwnadciśnieniowe, działające depresyjnie na OUN (zwłaszcza alfa-metylodopa), ponieważ w skojarzeniu z lekami przeciwhistaminowymi mogą nasilać działanie uspokajające. Alkohol: w niektórych badaniach zgłaszano zwiększoną toksyczność, ze zmianami zdolności intelektualnych i psychomotorycznych; nie jest znany mechanizm tych zmian. Hydroksymaślan sodu - nie zaleca się jednoczesnego stosowania z doksylaminą ze względu na istotne ośrodkowe działanie depresyjne. Leki ototoksyczne: uspokajające leki przeciwhistaminowe z grupy etanoloamin, takie jak doksylamina, mogą maskować objawy ostrzegawcze uszkodzeń spowodowanych przez leki ototoksyczne, takie jak antybiotyki aminoglikozydowe. Jednoczesne stosowanie leków przeciwhistaminowych z innymi lekami powodującymi nadwrażliwość na światło, takimi jak amiodaron, chinidyna, imipramina, doksepina, amitryptylina, gryzeofulwina, chlorofenamina, piroksykam, furosemid, kaptopryl, może powodować addytywne działanie fotouczulające. Niektóre leki przeciwhistaminowe mogą wydłużać odstęp QT i chociaż nie obserwowano takiego działania w przypadku stosowania doksylaminy w dawkach leczniczych, należy unikać jednoczesnego stosowania leków wydłużających odstęp QT (np. leków przeciwarytmicznych, niektórych antybiotyków, niektórych leków stosowanych w leczeniu malarii, niektórych leków przeciwhistaminowych, niektórych leków zmniejszających stężenie lipidów lub niektórych leków neuroleptycznych). Ze względu na znany szlak metabolizmu doksylaminy i brak danych dotyczących interakcji, ze względów bezpieczeństwa, należy unikać jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami CYP2D6 (np. fluoksetyna, terbinafina), CYP1A2 (np. fluwoksamina, cymetydyna) i CYP2C9 (np. gemfibrozyl, amiodaron). Należy unikać jednoczesnego stosowania leków powodujących zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia lub hipomagnezemia (np. niektóre leki moczopędne). Ze względu na działanie antycholinergiczne, doksylamina może powodować fałszywie ujemne wyniki skórnych testów alergicznych z wyciągami antygenów; zaleca się przerwanie leczenia na kilka dni przed wykonaniem testów. Znane lub teoretyczne interakcje z pirydoksyną. Zmniejszenie działania lewodopy, chociaż nie występuje w przypadku jednoczesnego podawania z inhibitorem dekarboksylazy dopa. Opisywano zmniejszenie stężenia w osoczu niektórych leków przeciwpadaczkowych, takich jak fenobarbital i fenytoina. Niektóre leki, takie jak hydroksyzyna, izoniazyd lub penicylamina mogą wpływać na działanie pirydoksyny i mogą zwiększać zapotrzebowanie na witaminę B₆. Badanie wpływu pokarmu wykazało, że zażycie tabletek razem z pokarmem może dodatkowo opóźnić początek działania leku oraz może zmniejszyć jego wchłanianie; dlatego lek należy przyjmować na czczo, popijając szklanką wody.

Ciąża

Bonjesta - Lek jest przeznaczony do stosowania u kobiet w ciąży. Duża ilość danych dotyczących kobiet w ciąży, w tym dwie metaanalizy obejmujące ponad 168 000 pacjentek i 18 000 przypadków ekspozycji na skojarzenie doksylaminy i pirydoksyny w I trymestrze ciąży, wskazują na brak wpływu wodorobursztynianu doksylaminy i chlorowodorku pirydoksyny na występowanie wad rozwojowych i toksyczności dla płodu i (lub) noworodka. Masa cząsteczkowa wodorobursztynianu doksylaminy jest na tyle mała, że można spodziewać się przenikania do mleka ludzkiego. U niemowląt karmionych piersią, które mogły być narażone na działanie wodorobursztynianu doksylaminy poprzez mleko ludzkie, zgłaszano pobudzenie, drażliwość i uspokojenie. Niemowlęta z bezdechem lub innymi zespołami zaburzeń oddychania mogą być szczególnie wrażliwe na uspokajające działanie preparatu, co może prowadzić do nasilenia bezdechu lub zaburzeń oddychania. Chlorowodorek pirydoksyny i (lub) jego metabolity są wydzielane do mleka ludzkiego. Nie ma doniesień o działaniach niepożądanych u niemowląt, które mogły być narażonych na działanie chlorowodorku pirydoksyny poprzez mleko ludzkie. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków i (lub) niemowląt, ponieważ mogą one być bardziej wrażliwe na działanie leków przeciwhistaminowych oraz bardziej podatne na reakcje paradoksalne takie, jak drażliwość i pobudzenie. Nie zaleca się stosowania leku podczas karmienia piersią. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać leczenie preparatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Skutki uboczne

Bonjesta - Bardzo często: senność. Często: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zwiększona ilość wydzieliny w oskrzelach, suchość w jamie ustnej, zmęczenie. Niezbyt często: stan splątania, podwójne widzenie, jaskra, szumy uszne, niedociśnienie ortostatyczne, nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło, astenia, obrzęki obwodowe. Rzadko: niedokrwistość hemolityczna, pobudzenie, drżenie, drgawki. Częstość nieznana: nadwrażliwość, lęk, dezorientacja, bezsenność, drażliwość, koszmary senne, ból głowy, migrena, parestezje, nadpobudliwość psychoruchowa, niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, duszność, wzdęcie brzucha, ból brzucha, zaparcia, biegunka, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka, wysypka plamisto-grudkowa, dyzuria, zatrzymanie moczu, dyskomfort w klace piersiowej, złe samopoczucie. Podczas stosowania leku jednocześnie z substancjami działającymi depresyjnie na OUN, w tym z alkoholem, może wystąpić bardzo nasilona senność. Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) mogą powodować zmianę i nasilenie działania antycholinergicznego leku. Możliwe antycholinergiczne działania niepożądane związane ze stosowaniem klasy leków przeciwhistaminowych obejmują: suchość w jamie ustnej, nosie i gardle; dyzurię; zatrzymanie moczu; zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, szumy uszne; ostre zapalenie błędnika; bezsenność; drżenia, nerwowość; drażliwość; dyskinezę twarzy. Występował również ucisk w klatce piersiowej, zwiększona lepkość wydzieliny oskrzelowej, świszczący oddech, uczucie zatkania nosa, pocenie się, dreszcze, przedwczesne miesiączkowanie, psychoza toksyczna, ból głowy, omdlenia i parestezje. U kilku pacjentów otrzymujących niektóre leki przeciwhistaminowe rzadko zgłaszano agranulocytozę, niedokrwistość hemolityczną, leukopenię, trombocytopenię i pancytopenię. U pacjentów stosujących leki przeciwhistaminowe występował również zwiększony apetyt i (lub) zwiększenie masy ciała.

Środki ostrożności

Bonjesta - Lek może powodować senność ze względu na antycholinergiczne właściwości wodorobursztynianu doksylaminy, leku przeciwhistaminowego. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet przyjmujących jednocześnie substancje działające depresyjnie na OUN, w tym alkohol. Preparat ma właściwości antycholinergiczne i dlatego należy go stosować ostrożnie u pacjentek ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, jaskrą z wąskim kątem przesączania, chorobą wrzodową powodującą zwężenie przewodu pokarmowego, niedrożnością odźwiernikowo-dwunastniczą i niedrożnością ujścia pęcherza moczowego, ponieważ choroby te mogą ulec nasileniu w wyniku działania antycholinergicznego preparatu. Ostrożnie stosować lek u pacjentek z astmą lub innymi zaburzeniami oddychania, takimi jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc. Wykazano, że leki przeciwhistaminowe zmniejszają objętość wydzieliny oskrzelowej i zwiększają jej lepkość, utrudniając tym samym odkrztuszanie; może to prowadzić do zwężenia dróg oddechowych i nasilenia tych chorób. W związku z tym, należy zachować ostrożność u tych pacjentek. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek (brak dostępnych danych). Jednakże, w przypadku zaburzeń czynności wątroby, metabolizm doksylaminy i pirydoksyny może być, teoretycznie, zmniejszony. W przypadku zaburzeń czynności nerek może, teoretycznie, dojść również do kumulacji metabolitów. Preparat zawiera chlorowodorek pirydoksyny, analog witaminy B₆, dlatego należy dodatkowo ocenić stężenia witaminy B₆, pochodzącej z pożywienia i suplementów diety. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania skojarzenia doksylaminy i pirydoksyny w przypadku niepowściągliwych wymiotów ciężarnych, z tego względu należy zachować ostrożność u tych pacjentek. Pacjentki z tą chorobą powinny być leczone przez specjalistę. Zaleca się wczesne rozpoczęcie leczenia porannych nudności, typowo związanych z ciążą, aby zapobiec ich progresji do niepowściągliwych wymiotów ciężarnych. Nie odnotowano reakcji nadwrażliwości na światło w przypadku stosowania doksylaminy, jednak podczas stosowania niektórych leków przeciwhistaminowych obserwowano zwiększoną wrażliwość skóry na światło słoneczne z fotodermatozą; dlatego podczas leczenia należy unikać opalania się. Uspokajające leki przeciwhistaminowe z grupy etanoloamin, takie jak doksylamina, mogą maskować objawy ostrzegawcze uszkodzeń spowodowanych przez leki ototoksyczne, takie jak antybiotyki aminoglikozydowe, karboplatyna, cisplatyna, chlorochina i erytromycyna. Należy zachować ostrożność u pacjentek z padaczką, ponieważ leki przeciwhistaminowe, powodowały czasem paradoksalne reakcje nadpobudliwości, nawet w dawkach terapeutycznych. Leki przeciwhistaminowe mogą nasilać objawy odwodnienia i udaru cieplnego, ze względu na zmniejszone pocenie się, spowodowane ich działaniem antycholinergicznym. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentek z zespołem wydłużonego odstępu QT, ponieważ niektóre leki przeciwhistaminowe mogą wydłużać odstęp QT, chociaż nie obserwowano tego działania w przypadku stosowania doksylaminy w dawkach terapeutycznych. Należy ocenić zasadność leczenia pacjentek z hipokaliemią lub innymi zaburzeniami elektrolitowymi. Ryzyko nadużywania i uzależnienia od doksylaminy jest niewielkie. Należy uważnie monitorować występowanie objawów sugerujących nadużywanie lub uzależnienie, zwłaszcza u pacjentów ze skłonnościami do nadużywania leków w wywiadzie. Istnieją doniesienia o fałszywie dodatnich wynikach badań przesiewowych na obecność metadonu, opiatów i fosforanu fencyklidyny (PCP) w moczu podczas stosowania wodorobursztynianu doksylaminy i chlorowodorku pirydoksyny. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera barwnik azowy, czerwień Allura AC, lak glinowy (E 129), który może powodować reakcje alergiczne. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Exeltis Poland