Biodacyna Ophthalmicum

Spis treści:
1. Biodacyna Ophthalmicum - działanie
2. Biodacyna Ophthalmicum - wskazania
3. Biodacyna Ophthalmicum - przeciwwskazania
4. Biodacyna Ophthalmicum - dawkowanie
5. Biodacyna Ophthalmicum - interakcje z innymi lekami
6. Biodacyna Ophthalmicum - ciąża
7. Biodacyna Ophthalmicum - skutki uboczne
8. Biodacyna Ophthalmicum - środki ostrożności
9. Biodacyna Ophthalmicum - producent

Działanie

Biodacyna Ophthalmicum - Amikacyna jest półsyntetycznym antybiotykiem aminoglikozydowym, pochodną kanamycyny A. Wykazuje największą odporność wobec enzymów inaktywujących antybiotyki aminoglikozydowe, dzięki czemu ma największy zakres działania przeciwbakteryjnego w grupie. Może działać skutecznie w przypadkach, gdy nie działa gentamycyna. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych wskutek nieodwracalnego wiązania z podjednostką 30 S rybosomu, powodując tworzenie białek o niewłaściwej sekwencji aminokwasowej, tzw. białek nonsensownych. Do bakterii wrażliwych na amikacynę in vitro należą: Gram-ujemne - Pseudomonas spp., Escherichia coli, Klebsiella spp., Serratia spp., Enterobacter spp., Proteus spp. (szczepy indolo-dodatnie i indolo-ujemne), Providencia spp., Acinetobacter spp., Citrobacter spp., w tym Citrobacter freundii. Gram-dodatnie - Staphylococcus spp., szczepy wytwarzające i nie wytwarzające penicylinazy, w tym niektóre szczepy metycylinooporne. Amikacyna wykazuje małą aktywność wobec Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae i enterokoków. Amikacyna nie działa na bakterie beztlenowe. Amikacyna jest skuteczna w leczeniu stanów zapalnych oka wywołanych przez gronkowce koagulazoujemne i koagulazo-dodatnie, w tym Staphylococcus aureus i Staphylococcus saprophiticus oraz Pseudomonas, w tym Pseudomonas aeruginosa, Serratia, Proteus, Escherichia, Enterobacter, Klebsiella.

Wskazania

Biodacyna Ophthalmicum - Leczenie ostrych i przewlekłych bakteryjnych zakażeń oka (zapalenie spojówki, rogówki, zapalenie brzegów powiek i woreczka łzowego, jęczmień). Profilaktycznie przed zabiegami na gałce ocznej.

Przeciwwskazania

Biodacyna Ophthalmicum - Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne antybiotyki aminoglikozydowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Biodacyna Ophthalmicum - Podanie do oka. Dorośli i dzieci: 1-2 krople do worka spojówkowego 3-4 razy na dobę, przez 7-10 dni. Podczas równoczesnego stosowania preparatu z innymi lekami do oczu należy zachować pomiędzy ich podaniami co najmniej 15 min przerwy.

Interakcje z innymi lekami

Biodacyna Ophthalmicum - Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji amikacyny w postaci kropli z innymi lekami do oczu. Amikacyna podawana w iniekcjach wykazuje następujące interakcje: działa synergicznie z antybiotykami β-laktamowymi; podawana z cefalotyną, wankomycyną, kolistyną, mannitolem, kwasem etakrynowym, furosemidem oraz innymi antybiotykami aminoglikozydowymi nasila działanie nefro- i ototoksyczne; z cisplatyną powoduje hipomagnezemię i zwiększa ryzyko neurotoksyczności; z lekami o działaniu kuraropodobnym może wywołać blokadę nerwowo-mięśniową, a z cyklopropanem - bezdech.

Ciąża

Biodacyna Ophthalmicum - Brak danych dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. Podczas badań nad toksycznym wpływem na reprodukcję u myszy i szczurów nie stwierdzono wpływu na płodność lub toksycznego działania na płód.

Skutki uboczne

Biodacyna Ophthalmicum - Bardzo rzadko: niespecyficzne zapalenie spojówek, pieczenie, uczucie swędzenia, podrażnienie oraz reakcje nadwrażliwości objawiające się zaczerwienieniem, świądem, obrzękiem powiek. U niektórych pacjentów ze znacznym uszkodzeniem rogówki, stosujących krople do oczu zawierające fosforany, zgłaszano bardzo rzadko przypadki zwapnienia rogówki.

Środki ostrożności

Biodacyna Ophthalmicum - Leku nie należy stosować dłużej niż to konieczne, ponieważ zbyt długie stosowanie antybiotyku może prowadzić do rozwoju szczepów opornych i wtórnego nadkażenia bakteryjnego lub grzybiczego. Lek nie jest przeznaczony do wstrzyknięć podspojówkowych, okołogałkowych i pozagałkowych. Stosowanie kropli można rozpocząć przed uzyskaniem wyników antybiogramu. W przypadku zakażenia bakteriami Pseudomonas aeruginosa należy zastosować amikacynę jednocześnie miejscowo i parenteralnie, gdyż zakażenie to może wywołać ciężkie uszkodzenie gałki ocznej, a nawet utratę wzroku. Podczas stosowania preparatu może wystąpić reakcja nadwrażliwości objawiająca się świądem powiek, obrzękiem lub długo utrzymującym się stanem zapalnym. W przypadku stwierdzenia objawów reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem. Antybiotyki aminoglikozydowe mogą powodować nieodwracalną, częściową lub całkowitą głuchotę, kiedy podawane są ogólnoustrojowo lub kiedy są stosowane miejscowo na otwarte rany lub uszkodzoną skórę. Ten efekt jest zależny od dawki i zwiększa się w przypadku niewydolności nerek lub wątroby. Zwiększone ryzyko ototoksyczności występuje u pacjentów z mutacjami mitochondrialnymi DNA (zwłaszcza z zastąpieniem nukleotydu od 1555 A do G w genie rRNA 12S), nawet jeśli stężenie aminoglikozydów w surowicy podczas leczenia mieści się w zalecanym zakresie. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie alternatywnych metod leczenia. U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono istotne mutacje lub głuchotę wywołaną przez aminoglikozydy, należy rozważyć zastosowanie alternatywnych metod leczenia lub badań genetycznych przed podaniem. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek. Amikacyna stosowana parenteralnie może wykazywać działanie nefrotoksyczne. 1 ml roztworu zawiera 6,34 mg fosforanów oraz 0,1 mg chlorku benzalkoniowego. Chlorek benzalkoniowy może być absorbowany przez miękkie soczewki kontaktowe i zmieniać ich zabarwienie. Należy usunąć soczewki kontaktowe przed zakropleniem i odczekać co najmniej 15 min przed ponownym założeniem. W przypadku zakażenia oka noszenie soczewek kontaktowych nie jest zalecane. Chlorek benzalkoniowy może powodować także podrażnienie oczu, objawy zespołu suchego oka lub może wpływać na film łzowy i powierzchnię rogówki. Chlorek benzalkoniowy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zespołem suchego oka lub z uszkodzeniami rogówki. Pacjentów leczonych długotrwale należy kontrolować. Z powodu niewielkiej liczby danych nie ma różnic w profilu działań niepożądanych u dzieci w porównaniu z osobami dorosłymi. Zasadniczo jednak oczy dzieci wykazują silniejszą reakcję na bodźce niż oczy osób dorosłych. Podrażnienie może mieć wpływ na leczenie u dzieci.

Producent

Polpharma