Spis treści:
1. Azyter - działanie
2. Azyter - wskazania
3. Azyter - przeciwwskazania
4. Azyter - dawkowanie
5. Azyter - interakcje z innymi lekami
6. Azyter - ciąża
7. Azyter - skutki uboczne
8. Azyter - środki ostrożności
9. Azyter - producent

Działanie

Azyter - Antybiotyk makrolidowy drugiej generacji, należący do grupy antybiotyków azalidowych. Azytromycyna hamuje syntezę białek w komórce bakteryjnej w wyniku przyłączenia się do podjednostki 50S rybosomu i zablokowania przemieszczania się łańcucha peptydowego. Gatunki zwykle wrażliwe: Gram-ujemne bakterie tlenowe: Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae; inne: Chlamydia trachomatis. Gatunki, dla których oporność nabyta może stanowić problem: Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Staphylococcus aureus (oporny na metycylinę i metycylinowrażliwy), Staphylococcus koagulazo-ujemny (oporny na metycylinę i metycylinowrażliwy), Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococci viridans, Streptococcus agalactiae, Streptococcus grupy G. Mikroorganizmy oporne z natury - Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Corynebacterium spp., Enterococcus faecium; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter, Enterobacteriaceae. Nie stwierdzono obecności azytromycyny we krwi po podaniu w zalecanych dawkach do worka spojówkowego.

Wskazania

Azyter - Leczenie miejscowego zapalenia spojówek wywołanego przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę: ropne zapalenie spojówek u dzieci (w wieku od urodzenia do 17 lat) oraz u dorosłych; jaglicze zapalenie spojówek wywołane przez Chlamydia trachomatis u dzieci (w wieku od urodzenia do 17 lat) oraz u dorosłych. Należy stosować się do ogólnych zaleceń dotyczących odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Azyter - Nadwrażliwość na azytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Azyter - Dorośli: Wkraplać 1 kroplę do worka spojówkowego 2 razy na dobę (rano i po południu) przez 3 dni. Nie ma konieczności stosowania leku dłużej niż 3 dni. Skuteczność leczenia zależy od ścisłego przestrzegania zaleconego dawkowania. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u dzieci, młodzieży i pacjentów w podeszłym wieku. Sposób podania. Podanie do oka. W przypadku jednoczesnego stosowania innego leku podawanego do oka preparat należy podawać jako ostatni, po 15 min przerwy od podania poprzedniego leku.

Interakcje z innymi lekami

Azyter - Podczas stosowania leku do worka spojówkowego stężenie azytromycyny we krwi są nieoznaczalne, dlatego jakiekolwiek opisywane interakcje azytromycyny podawanej doustnie z innymi preparatami nie są spodziewane w przypadku stosowania kropli do oczu.

Ciąża

Azyter - Nie należy się spodziewać wpływu na ciążę, ponieważ ekspozycja ogólnoustrojowa na azytromycynę jest minimalna. Lek może być stosowany w okresie ciąży. Dane dotyczące przenikania azytromycyny do mleka kobiecego są ograniczone, ale biorąc pod uwagę niewielką dawkę oraz małą ogólnoustrojową dostępność ilość leku przyjęta przez noworodka z mlekiem matki nie jest znacząca. W związku z tym lek można stosować w okresie karmienia piersią.  

Skutki uboczne

Azyter - Bardzo często: dolegliwości dotyczące oczu (swędzenie, pieczenie, kłucie) po zakropleniu. Często: nieostre widzenie, uczucie lepkości powiek, uczucie „ciała obcego” po zakropleniu. Niezbyt często: nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy, zapalenie spojówek, alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, wyprysk na powiekach, obrzęk powiek, nadwrażliwość oka, przekrwienie spojówek, zwiększone łzawienie po zakropleniu, rumień powiek. Częstość nieznana (przez ekstrapolację ekspozycji ogólnoustrojowej): toksyczna nekroliza naskórka, reakcja na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP).  W badaniach klinicznych z udziałem u dzieci i młodzieży profil bezpieczeństwa był podobny jak u osób dorosłych i nie zostały zidentyfikowane żadne nowe działania niepożądane. Profile bezpieczeństwa w różnych podgrupach u dzieci były podobne.

Środki ostrożności

Azyter - Nie należy kropli do oczu wstrzykiwać ani podawać doustnie. Nie należy stosować kropli do oczu do wstrzyknięć około-i dogałkowych. Należy przerwać stosowanie leku w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości. Nie ma konieczności stosowania leku dłużej niż 3 dni, nawet jeśli niewielkie objawy zakażenia bakteryjnego nadal się utrzymują. Zazwyczaj znaczącą poprawę uzyskuje się w ciągu 3 dni. Jeśli objawy nie ustępują po 3 dniach stosowania leku należy rozważyć dalszą diagnostykę. W przypadku bakteryjnego zapalenia spojówek nie należy używać soczewek kontaktowych. Podczas ogólnoustrojowego stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, które może prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. Przy stosowaniu preparatu do oczu to ryzyko nie jest istotne, ponieważ ekspozycja ogólnoustrojowa na substancję czynną jest minimalna. Zgłaszano rzadkie ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję (rzadko prowadzące do zgonu), reakcje dermatologiczne, w tym ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS), martwicę toksyczno-rozpływną naskórka (TEN; rzadko prowadzącą do zgonu) oraz reakcję na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS). Niektóre z tych reakcji na azytromycynę skutkowały nawracającymi objawamii wymagały dłuższego okresu obserwacji i leczenia. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, lek należy odstawić i zastosować odpowiednie leczenie. Lekarze powinni być świadomi, że ponowne pojawienie się objawów alergicznych może wystąpić po przerwaniu leczenia objawowego. Nie przeprowadzono badań porównawczych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w leczeniu jagliczego zapalenia spojówek u dzieci w wieku <1 roku, ale nie są znane zagrożenia bezpieczeństwa lub różnice w procesie chorobowym, które by wykluczały stosowanie leku u dzieci w wieku <1 roku w tym wskazaniu, z uwzględnieniem doświadczeń klinicznych u dzieci w wieku >1 rż. w leczeniu zapalenia spojówek oraz biorąc pod uwagę doświadczenie ze stosowaniem leku u dzieci w wieku od urodzenia w leczeniu ropnego bakteryjnego zapalenia spojówek. U noworodków zapalenie spojówek niejaglicze wywołane przez Chlamydia trachomatis i zapalenie spojówek wywołane przez Neisseria gonorrhoeae powinny być leczone ogólnoustrojowo. U noworodków i niemowląt w wieku <3 miesięcy zapaleniu spojówek może towarzyszyć zakażenie ogólnoustrojowe (np. zapalenie płuc, bakteriemia) wywołane przez Chlamydia trachomatis; w przypadku podejrzenia takiego zakażenia konieczne jest leczenie systemowe. Nie należy stosować preparatu w profilaktycznym leczeniu bakteryjnego zapalenia spojówek u noworodków.

Producent

Laboratoires Thea