Spis treści:
1. Atossa - działanie
2. Atossa - wskazania
3. Atossa - przeciwwskazania
4. Atossa - dawkowanie
5. Atossa - interakcje z innymi lekami
6. Atossa - ciąża
7. Atossa - skutki uboczne
8. Atossa - środki ostrożności
9. Atossa - producent

Działanie

Atossa - Silny i wybiórczy antagonista receptorów serotoninowych 5-HT₃ w neuronach znajdujących się zarówno w obwodowym, jak i w ośrodkowym układzie nerwowym. Promieniowanie jonizujące oraz cytostatyki mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny w następstwie pobudzenia poprzez receptory 5-HT₃ dośrodkowych włókien nerwu błędnego. Ondansetron blokuje zapoczątkowanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w obszarze zlokalizowanym na dnie IV komory mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Mechanizm działania ondansetronu w wymiotach okresu okołooperacyjnego jest nieznany, ale wydaje się jednak być podobny do opisanego w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leki cytotoksyczne. Po podaniu doustnym ondansetron jest biernie i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego i podlega metabolizmowi pierwszego przejścia. C_max w osoczu osiąga po ok. 1,5 h od podania dawki 8 mg. T_0,5 w fazie końcowej wynosi ok. 3 h. Po podaniu ondansetronu domięśniowo lub dożylnie ekspozycja ogólnoustrojowa jest równoważna. Ondansetron wiąże się z białkami osocza w 70-76%. Usuwany jest z krążenia ogólnego głównie poprzez metabolizm wątrobowy z udziałem licznych szlaków enzymatycznych. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki wydala się z moczem w postaci niezmienionej. Brak enzymu CYP2D6 nie ma wpływu na farmakokinetykę ondansetronu. Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu nie ulegają zmianie w czasie wielokrotnego podawania.

Wskazania

Atossa - Dorośli. Zapobieganie i leczenie nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią i radioterapią nowotworów. Zapobieganie i leczenie nudności oraz wymiotów w okresie pooperacyjnym. Dzieci i młodzież. Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią nowotworów u dzieci o powierzchni ciała większej niż 1,2 m². Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania ondansetronu doustnie w zapobieganiu i leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów; zaleca się stosowanie w tym wskazaniu ondansetronu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Przeciwwskazania

Atossa - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (ryzyko głębokiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności).

Dawkowanie

Atossa - Doustnie. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią. Siła działania wymiotnego leczenia przeciwnowotworowego zależy od dawki i chemioterapii oraz radioterapii w zastosowanych schematach leczenia. Wybór schematu dawkowania powinien być ustalany według stopnia nasilenia nudności i wymiotów. Dorośli. Chemioterapia o umiarkowanym działaniu wymiotnym i radioterapia. W dniu przeprowadzenia chemioterapii o średnim działaniu wymiotnym lub radioterapii wywołującej wymioty ondansetron można podać pacjentowi doustnie, dożylnie, domięśniowo lub, doodbytniczo. Zalecana dawka doustna to 8 mg na 1-2 h przed rozpoczęciem chemioterapii, dawkę 8 mg należy powtórzyć po 12 h. W zapobieganiu nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym, zaleca się zastosowanie ondansetronu po pierwszych 24 h od rozpoczęcia terapii emetogennej doustnie lub doodbytniczo i kontynuowanie leczenia do 5 dni. Zalecana dawka doustna wynosi 8 mg 2 razy na dobę. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym (np. duże dawki cisplatyny). Ondansetron może być podawany doustnie, doodbytniczo, dożylnie lub domięśniowo. W zapobieganiu nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym zaleca się zastosowanie ondansetronu po pierwszych 24 h od rozpoczęcia terapii emetogennej, doustnie lub doodbytniczo i kontynuowanie leczenia do 5 dni. Zalecana dawka doustna wynosi 8 mg 2 razy na dobę. Dzieci ≥6 miesięcy i młodzież. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią nowotworów. Dawkę ondansetronu można ustalić albo w przeliczeniu na powierzchnię ciała, albo w przeliczeniu na masę ciała. Dawki dobowe są większe w przypadku przeliczenia na masę ciała niż w przypadku przeliczenia na powierzchnię ciała. Brak danych z kontrolowanych badań klinicznych odnośnie stosowania ondansetronu w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią oraz odnośnie stosowania ondansetronu u dzieci w przypadku nudności i wymiotów wywołanych radioterapią. Tabletki 8 mg nie są odpowiednie do stosowania u dzieci o powierzchni ciała 1,2 m² lub mniejszej. Małym dzieciom podaje się ondansetron w postaci syropu, tabletki 4 mg lub w postaci do stosowania dożylnego. Dawkowanie w przeliczeniu na powierzchnię ciała. Ondansetron należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m² pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h, można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować je do 5 dni. Całkowita dawka dobowa podawana w dawkach podzielonych nie może być większa niż dawka stosowana u osób dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. i.v. + 2 mg w syropie po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o pc. ≥0,6 m² do ≤ 1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. i.v. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. >1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. lub 8 mg i.v. + 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 8 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dawkowanie w przeliczeniu na masę ciała. W przypadku przeliczenia na masę ciała dawki dobowe są większe niż w przypadku przeliczenia na pole powierzchni ciała. Ondansetron należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Można podać dożylnie dwie kolejne dawki w 4-godzinnych odstępach czasu. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować je do 5 dni. Całkowita dawka podana w ciągu 24 h (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż dawka stosowana u osób dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. i.v. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. i.v. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego. Dorośli. W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego, zalecaną dawką doustną jest 16 mg podane na 1 h przed znieczuleniem. W okresie pooperacyjnym, do leczenia nudności i wymiotów zalecane jest podawanie ondansetronu dożylnie lub domięśniowo. Dzieci ≥1 miesiąca i młodzież. W zapobieganiu i leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów zaleca się stosowanie ondansetronu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (nie krótszym niż 30 s). Brak danych dotyczących stosowania ondansetronu w leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie u osób w podeszłym wieku jest ograniczone, wiadomo jednak, że ondansetron jest dobrze tolerowany przez tych pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawkowania ani zmiana częstości lub drogi podawania ondansetronu u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów w zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności zmiany dawki dobowej ani zmiany częstości lub drogi podawania ondansetronu. U pacjentów z umiarkowanymi lub znacznymi zaburzeniami czynności wątroby nie należy przekraczać dawki dobowej 8 mg. U pacjentów słabo metabolizujących sparteinę i debryzochinę nie ma konieczności zmiany dawki dobowej ani zmiany częstości podawania. Sposób podania. Tabletki nie można dzielić. Na rynku są dostępne tabletki zawierające ondansetron w mniejszej dawce (4 mg). Na rynku są dostępne preparaty zawierające ondansetron w postaci do podania doustnego, doodbytniczego i pozajelitowego.

Interakcje z innymi lekami

Atossa - Brak danych, aby ondansetron nasilał bądź hamował metabolizm innych, jednocześnie podawanych leków. W badaniach nie wykazano interakcji ondansetronu z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanylem, tramadolem, morfiną, lignokainą, tiopentalem i propofolem. Ondansetron jest metabolizowany przez enzymy wątrobowego cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. W wyniku tego, że ondansetron jest metabolizowany przez różne enzymy, hamowanie lub zmniejszenie aktywności jednego z nich (np. genetycznie uwarunkowana niewydolność CYP2D6) jest zwykle kompensowane przez inne enzymy i powoduje niewielkie lub nieistotne zmiany klirensu i wielkości dawki ondansetronu. Należy zachować ostrożność stosując ondansetron u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki wydłużające odstęp QT i (lub) powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej. Skojarzone stosowanie ondansetronu z lekami wywołującymi wydłużenie odstępu QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z lekami o działaniu kardiotoksycznym (np. antracykliny takie jak doksorubicyna, daunorubicyna lub trastuzumab), antybiotykami (takimi jak erytromycyna lub ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (takimi jak amiodaron) oraz lekami β-adrenolitycznymi (takimi jak atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu (obejmującego zmiany stanu psychicznego, zaburzenia wegetatywne i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po jednoczesnym zastosowaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (w tym SSRI i SNRI i buprenorfiny). Zaleca się również ostrożność w przypadku tych leków. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z apomorfiną jest przeciwskazane, na podstawie zgłoszeń o występowaniu znacznego niedociśnienia tęniczego oraz utraty świadomości podczas jednoczesnego podawania ondansetronu i chlorowodorku apomorfiny. U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens ondansetronu po podaniu doustnym był wzmożony a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. Dane z małych badań wskazują, że ondansetron może zmniejszać przeciwbólowe działanie tramadolu.

Ciąża

Atossa - Ondansetronu nie należy stosować podczas I trymestru ciąży. Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych, podejrzewa się, że ondansetron podawany w I trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansetronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet). Dostępne badania epidemiologiczne nad wadami serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania ondansetronu podczas ciąży są ograniczone, a wyniki z dostępnych badań farmako-epidemiologicznych są niespójne. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano przypadki wad wrodzonych gdy lek stosowany był podczas ciąży, jednakże sprawozdania są niewystarczające do ustalenia związku przyczynowego. Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, że lek może zaszkodzić rozwijającemu się płodowi. Kobietom w wieku rozrodczym aktywnym seksualnie zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji (metody o skuteczności ponad 99%) podczas stosowania leku i przez 2 dni po jego odstawieniu. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka kobiecego. Ondansetron przenika do mleka zwierząt (szczurów). Zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. Ondansetron nie wpływa na płodność.

Skutki uboczne

Atossa - Bardzo często: ból głowy. Często: uczucie gorąca (nagłe zaczerwienienie) lub uczucie ciepła, zaparcia. Niezbyt często: drgawki, ruchy mimowolne (w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego jak napadowe, przymusowe patrzenie w górę/napady dystoniczne i dyskinezy), arytmia, bóle w klatce piersiowej z obniżeniem odcinka ST w zapisie EKG lub bez, bradykardia, niedociśnienie tętnicze, czkawka, bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (często u pacjentów przyjmujących cisplatynę). Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu natychmiastowego (niekiedy o ciężkim przebiegu, w tym również reakcje anafilaktyczne), zawroty głowy, przemijające zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie; przede wszystkim podczas podawania i.v.), wydłużenie odstępu QT (w tym częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes). Bardzo rzadko: przemijający zanik widzenia (większość tych incydentów ustępowała do 20 min; większość pacjentów, u których wystąpił taki objaw przyjmowała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę; w niektórych przypadkach przemijający zanik widzenia zgłaszano jako objaw pochodzenia korowego), toksyczne wykwity skórne (w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, TEN). Działania niepożądane leku pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych i opisanych w literaturze (częstość nieznana): niedokrwienie mięśnia sercowego. Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży jest zgodny z opisanym u dorosłych.

Środki ostrożności

Atossa - Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptorów 5-HT₃. W przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe i zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT oraz wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT. Należy zachować ostrożność u pacjentów u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QTc, w tym u pacjentów z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią oraz u pacjentów przyjmujących inne leki wywołujące wydłużenie odstępu QT lub zaburzenia gospodarki elektrolitowej. U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego. Przed zastosowaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego po jednoczesnym zastosowaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (w tym SSRI i SNRI oraz buprenorfiny). Jeśli równoczesne stosowanie ondansetronu i innych leków serotoninergicznych jest klinicznie uzasadnione, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta szczególnie podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki. Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego, zaburzenia wegetatywne, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i/lub objawy żołądkowo-jelitowe. W przypadku podejrzenia zespołu serotoninowego należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia w zależności od nasilenia objawów. Ondansetron może wydłużać czas pasażu w jelicie grubym, dlatego pacjenci z objawami podostrej niedrożności jelit powinni być obserwowani po podaniu leku. U pacjentów po operacji usunięcia migdałków, stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może maskować utajone krwawienie - należy tych pacjentów poddać wnikliwej obserwacji po podaniu ondansetronu. W przypadku stosowania ondansetronu u dzieci i młodzieży w skojarzeniu z chemioterapią o działaniu hepatotoksycznym, pacjentów należy uważnie obserwować w celu stwierdzenia czy nie występują zaburzenia czynności wątroby. Preparat zawiera laktozę jednowodną - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Producent

Egis Pharmaceuticals