Epizod depresyjny: umiarkowany, ciężki, łagodny. Ile trwa?
Autor: Joanna Woźniak
Epizod depresyjny to stan, którego nie można bagatelizować. Sprawdź, czym się charakteryzuje łagodny, umiarkowany oraz ciężki epizod depresyjny, ile trwa, a także gdzie należy szukać pomocy w razie zaobserwowania u siebie lub bliskich objawów zaburzeń depresyjnych.
Epizod depresyjny
Epizod depresyjny, zaburzenia depresyjne, epizod „dużej” depresji – pod tymi określeniami kryje się stan, który potocznie nazywamy depresją. Epizod depresyjny nie jest więc stanem krótkotrwałym, który można zbagatelizować, choć słowo „epizod” może być mylące. Słownik języka polskiego PWN tak wyjaśnia pojęcie epizodu: „krótkotrwałe zdarzenie niemające większego znaczenia”.
Absolutnie nie należy tak traktować epizodu depresyjnego, który jest jednostką chorobową uwzględnioną w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Epizod depresyjny, określony w ICD-10 kodem F32, należy różnicować z zaburzeniami depresyjnymi nawracającymi, którym przypisano kod F33. By uchwycić różnicę pomiędzy nimi, warto zaburzenia depresyjne nawracające traktować jako powtarzające się epizody depresyjne.
Ile trwa epizod depresyjny?
Ile trwa epizod depresyjny? Lekarz psychiatra podejrzewa u pacjenta epizod „dużej” depresji, jeśli charakterystyczne objawy utrzymują się przez 2 tygodnie. Jakie to objawy? Zgodnie z definicją Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, epizod depresyjny stwierdza się wtedy, gdy u chorego przez dwa tygodnie występuje przynajmniej 5 spośród następujących objawów:
- obniżony nastrój,
- spadek zainteresowań/odczuwania przyjemności,
- zmiana masy ciała,
- zaburzenia snu,
- pobudzenie/spowolnienie psychoruchowe,
- zmęczenie/brak energii,
- poczucie braku wartości/nadmierne albo nieadekwatne poczucie winy,
- zmniejszona zdolność myślenia i koncentracji lub brak zdolności do podejmowania decyzji,
- myśli samobójcze.
Przy czym należy podkreślić, że warunkiem koniecznym do zdiagnozowania epizodu depresyjnego jest występowanie przynajmniej jednego z dwóch pierwszych objawów z listy, a ponadto pojawienie się objawów musi stanowić zmianę w dotychczasowym funkcjonowaniu pacjenta.
Epizod depresyjny o łagodnym nasileniu
Światowa Organizacja Zdrowia dzieli epizody depresyjne pod względem stopnia natężenia objawów na: łagodne, umiarkowane oraz ciężkie. Epizod depresyjny o łagodnym nasileniu rozpoznaje się u pacjentów, u których występują dwa pośród trzech objawów podstawowych, takich jak: obniżenie nastroju, utrata zainteresowań i/lub radości, obniżenie energii lub wzmożona męczliwość oraz co najmniej dwa objawy dodatkowe pośród następujących:
- brak poczucia własnej wartości,
- poczucie winy,
- myśli samobójcze,
- zaburzenia woli i/lub uwagi,
- zahamowanie i/lub niepokój,
- zaburzenia snu,
- zahamowanie łaknienia.
Podobnie jak w definicji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, warunkiem koniecznym do diagnozowania lekkiego epizodu depresyjnego jest dwutygodniowe utrzymywanie się objawów. Jednakże objawy nie powinny utrudniać codziennego funkcjonowania. Chorzy z łagodną depresją na ogół funkcjonują prawidłowo.
Epizod depresyjny umiarkowany
Epizod depresyjny o umiarkowanym nasileniu stwierdza się wtedy, gdy u chorego występują dwa objawy podstawowe oraz co najmniej trzy dodatkowe. Generalnie przebieg umiarkowanej depresji jest podobny do obserwowanego w łagodniejszej postaci, jednakże objawy są bardziej nasilone i utrudniają pacjentowi wykonywanie codziennych obowiązków. Wpływają nie tylko na pracę zawodową, ale także na życie towarzyskie i rodzinne.
Ciężki epizod depresyjny
Ciężki epizod depresyjny z kolei charakteryzuje się występowaniem wszystkich trzech objawów podstawowych oraz co najmniej 5 dodatkowych. Do najczęstszych objawów dodatkowych należą:
- poczucie bezwartościowości,
- niska samoocena,
- poczucie winy,
- występowaniem myśli samobójczych.
W przeciwieństwie do łagodnej oraz umiarkowanej depresji, ciężka postać całkowicie uniemożliwia funkcjonowanie w społeczeństwie. Chorzy na ciężką depresją nie tylko nie są w stanie pracować, ale także mają trudności z wykonywaniem obowiązków domowych.
W obrębie ciężkiej depresji wyróżnia się postać z objawami psychotycznymi i bez nich. W ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi, poza opisanym wyżej symptomami, występują także omamy wzrokowe i słuchowe oraz urojenia.
Objawów epizodu depresyjnego nie można bagatelizować. Jeśli świadczą one o łagodnej lub umiarkowanej depresji, należy zgłosić się do lekarza rodzinnego, psychologa lub psychiatry. Osoby, które z różnych względów wstydzą się lub obawiają się rozmowy z lekarzem w cztery oczy mogą skorzystać z usług internetowej przychodni Dimedic. Natomiast w przypadku wystąpienia objawów ciężkiej depresji, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza psychiatry.
Czytaj też:
- Stany depresyjne a depresja: objawy, przyczyny i leczenie
- Wahania nastroju: u mężczyzn, nastolatków, kobiet
- Nieleczona depresja - objawy i skutki. Do czego prowadzi?
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Bibliografia do artykułu
- Bibliografia: Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne, red. tł. S. Pużyński, J. Wiórka, Kraków–Warszawa 2000, s.110.
- http://twarzedepresji.pl/o-depresji/
- https://wyleczdepresje.pl/wp-content/uploads/2019/04/Depresja_rekomendacje_calosc.pdf
- http://stopdepresji.pl/stopnie
- Barbara Lelonek, Grażyna Wiraszka, Depresja – współczesny problem zdrowia psychicznego i zagrożenie cywilizacji [w:] Wybrane choroby cywilizacyjne XXI wieku, Białystok 2016.
Podobne artykuły
