Ciężka depresja, łagodna i umiarkowana - objawy i różnice
Autor: Joanna Woźniak
Depresja jest poważną chorobą, która bezwzględnie wymaga leczenia. Zwłaszcza objawów ciężkiej depresji nie należy bagatelizować, gdyż mogą one doprowadzić chorego do samobójstwa. Sprawdź, jakie objawy świadczą o ciężkiej depresji, a jakie o łagodnej, a także jak przebiega leczenie.
Poważny problem zdrowotny - depresja
Światowa Organizacja Zdrowia uplasowała depresję na 4. miejscu najpoważniejszych problemów zdrowotnych świata. Choroba dotyka 5-17 proc. populacji w ciągu całego życia.
Atakuje niezależnie od wieku, płci, sytuacji społecznej czy wykształcenia. Tylko w Polsce na zaburzenia depresyjne cierpi 1,2 – 1,5 miliona osób. Depresja, a właściwie epizod depresyjny, bo pod taką nazwą widnieje w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, doczekała się wielu opisów i klasyfikacji. Można ją podzielić ze względu na przebieg, okoliczności występowania, patogenezę, stopnie natężenia etc. Ze względu na natężenie zaburzenia depresyjne dzieli się na:
- lekkie (I stopnia),
- umiarkowane (II stopnia),
- ciężkie (III stopnia).
Łagodna depresja
Jakie objawy świadczą o łagodnej depresji, a jakie o wyższych stopniach choroby. Specjaliści wskazują na tzw. objawy podstawowe, które warunkują rozpoznanie depresji. Należą do nich:
- obniżenie nastroju,
- utrata zainteresowań i/lub radości,
- obniżenie energii lub wzmożona męczliwość.
Ponadto wymieniają szereg objawów dodatkowych, takich jak:
- brak poczucia własnej wartości,
- poczucie winy,
- myśli samobójcze,
- zaburzenia woli i/lub uwagi,
- zahamowanie i/lub niepokój,
- zaburzenia snu,
- zahamowanie łaknienia.
Lekką depresję stwierdza się wtedy, gdy u pacjenta występują dwa objawy podstawowe oraz dwa dodatkowe, które utrzymują się przez co najmniej dwa tygodnie. Łagodna depresja może nieznacznie wpływać na codzienne funkcjonowanie i wykonywanie pracy, jednakże większość chorych funkcjonuje prawidłowo.
Umiarkowana depresja
Depresja umiarkowana jest diagnozowana u pacjenta, u którego występują dwa objawy podstawowe oraz co najmniej 3 dodatkowe. Podobnie jak w przypadku łagodnej depresji, objawy muszą utrzymywać się przez minimum dwa tygodnie. Cechą charakterystyczną depresji II stopnia jest to, że symptomy utrudniają choremu normalnie funkcjonowanie.
Ciężka depresja
Ciężka depresja, czyli najwyższy stopień choroby, jest wykrywana u pacjenta, u którego występują wszystkie objawy podstawowe oraz co najmniej 5 objawów dodatkowych. Większość specjalistów nie ma wątpliwości, że pacjent cierpi na III stopień depresji, gdyż symptomy się zazwyczaj znacznie nasilone. Do najczęstszych objawów dodatkowych zgłaszanych przez osoby cierpiące na ciężki epizod depresyjny należą:
- poczucie bezwartościowości,
- niska samoocena,
- poczucie winy,
- występowanie myśli samobójczych.
Ciężka depresja uniemożliwia normalne funkcjonowanie i całkowicie wyklucza chorego z życia zawodowego, społecznego, a także rodzinnego. Pacjenci często nie są w stanie wykonywać podstawowych obowiązków domowych.
Ciężka depresja z objawami psychotycznymi
W Klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10 występuje także ciężka depresja z objawami psychotycznymi, która poza typowymi symptomami ciężkiej depresji, charakteryzuje się występowaniem urojeń, które najczęściej dotyczą grzechów, ubóstwa, przestępstw oraz nieuchronnej klęski. Ponadto mogą pojawić się omamy wzrokowe i słuchowe.
Pacjenci mogą słyszeć głosy oczerniające ich i oskarżające. Objawem psychotycznym w przebiegu depresji bywa także ciężkie zahamowanie psychoruchowe.
Łagodna depresja – leczenie, kiedy należy szukać pomocy?
Pojawienie się objawów depresyjnych powinno skłonić chorego do szukania pomocy. Przy łagodnym nasileniu objawów można zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, gdyż posiada on wiedzę i kwalifikacje niezbędne do rozpoczęcia leczenia przeciwdepresyjnego I rzutu.
W łagodnych zaburzeniach depresyjnych zazwyczaj stosuje się leki z grupy SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny), zaś w zaburzeniach snu i apetytu – mianserynę lub mirtazapinę.
Skuteczność leczenia można ocenić po upływie 6 tygodni, a terapia powinna trwać 6-9 miesięcy. Jeśli lekarz rodzinny będzie miał wątpliwości co do rozpoznania lub trudności w doborze leków przeciwdepresyjnych, skieruje pacjenta do specjalisty – psychiatry lub psychologa.
W przypadku wystąpienia kolejnego epizodu depresyjnego lub przy bardziej nasilonych objawach, należy zgłosić się do psychiatry lub psychoterapeuty. Natomiast pacjenci z objawami psychotycznymi wymagają pilnej hospitalizacji.
Wystąpienie objawów depresji bywa dla wielu osób powodem do wstydu. Osoby, które obawiają się rozmowy z lekarzem w cztery oczy mogą skorzystać z pomocy lekarza psychiatry online.
Czytaj też:
- Zioła na depresję i lęki - jakie suplementy i mieszanki?
- Rodzaje depresji i stopnie - objawy typowe i nietypowe
- Epizod depresyjny: umiarkowany, ciężki, łagodny. Ile trwa?
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Bibliografia do artykułu
- Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne, red. tł. S. Pużyński, J. Wiórka, Kraków–Warszawa 2000, s.110.
- http://twarzedepresji.pl/o-depresji/
- https://wyleczdepresje.pl/wp-content/uploads/2019/04/Depresja_rekomendacje_calosc.pdf
- http://stopdepresji.pl/stopnie
- Barbara Lelonek, Grażyna Wiraszka, Depresja – współczesny problem zdrowia psychicznego i zagrożenie cywilizacji [w:] Wybrane choroby cywilizacyjne XXI wieku, Białystok 2016.
Podobne artykuły
