Spis treści:
1. Carteol LP 2% - działanie
2. Carteol LP 2% - wskazania
3. Carteol LP 2% - przeciwwskazania
4. Carteol LP 2% - dawkowanie
5. Carteol LP 2% - interakcje z innymi lekami
6. Carteol LP 2% - ciąża
7. Carteol LP 2% - skutki uboczne
8. Carteol LP 2% - środki ostrożności
9. Carteol LP 2% - producent

Działanie

Carteol LP 2% - Niekardioselektywny lek β-adrenolityczny o częściowym działaniu agonistycznym (umiarkowana, wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna - ISA) i nieznacznym działaniu stabilizującym błony. Preparat zmniejsza ciśnienie wewnątrzgałkowe (niezależnie od obecności jaskry), poprzez zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej. Działanie leku jest widoczne zazwyczaj po ok. 30 min od wkroplenia. Maksymalne działanie występuje między 2. a 4. h po podaniu i utrzymuje się po 24 h. Stabilny efekt obniżający ciśnienie wewnątrzgałkowe nie zmienia się z upływem czasu: może utrzymywać się przez rok. Wrażliwość na chlorowodorek karteololu może jednak zmniejszyć się, szczególnie po dłuższym stosowaniu. Lek praktycznie nie zmienia średnicy źrenicy i nie wpływa na akomodację. Preparat zawiera rozpuszczalny w wodzie polimer (kwas alginowy) o właściwościach fizycznych (takich jak bioadhezja i interakcje jonowe), które umożliwiają zmniejszenie częstości podawania do jednokrotnego na dobę. Średnie stężenia w osoczu po 2 mies. wielokrotnego podawania u pacjentów z jaskrą są mniejsze po podaniu leku w postaci kropli o przedłużonym uwalnianiu raz na dobę niż po podaniu zwykłych kropli 2 razy na dobę.

Wskazania

Carteol LP 2% - Nadciśnienie wewnątrzgałkowe. Przewlekła jaskra z otwartym kątem przesączania.

Przeciwwskazania

Carteol LP 2% - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Reaktywne choroby dróg oddechowych, w tym astma oskrzelowa występująca aktualnie lub w przeszłości lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Jawna niewydolność serca. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. i IIIst. niekontrolowany rozrusznikiem. Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy). Bradykardia zatokowa. Nieleczony guz chromochłonny (pheochromocytoma). Należy brać pod uwagę przeciwwskazania do stosowania leków β-adrenolitycznych o działaniu ogólnym, pomimo tego, że ogólnoustrojowe działania niepożądane leków β-adrenolitycznych podawanych do oka występują tylko w wyjątkowych przypadkach.

Dawkowanie

Carteol LP 2% - Podanie do oka. Dorośli: 1 kropla do worka spojówkowego chorego oka (oczu) raz na dobę, rano. Stabilizacja ciśnienia wewnątrzgałkowego z zastosowaniem kropli zawierających karteolol wymaga czasami kilku tyg. Ocenę leczenia, która musi zawierać pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego i badanie rogówki, należy przeprowadzić na początku leczenia, a następnie w regularnych odstępach czasu po upływie ok. 4 tyg. leczenia. Lekarz okulista może, jeśli uzna to za konieczne, zalecić stosowanie jednego lub kilku dodatkowych leków przeciwjaskrowych (stosowanych miejscowo lub ogólnie) w skojarzeniu z karteololem w postaci kropli. Inne stosowane jednocześnie krople do oczu muszą być podane co najmniej 15 min przed zastosowaniem preparatu. Uciśnięcie kanału nosowo-łzowego lub zamknięcie powiek na 2 min zmniejsza układowe wchłanianie leku. Może to prowadzić do ograniczenia ogólnoustrojowych działań niepożądanych i zwiększyć działanie miejscowe. Zastępowanie innych leków. Jeśli karteolol w postaci kropli do oczu o przedłużonym uwalnianiu ma zastąpić inny lek przeciwjaskrowy w postaci kropli, stosowanie dotychczas przyjmowanego leku musi zostać przerwane po zakończeniu pełnego dnia leczenia. Stosowanie karteololu w postaci kropli o przedłużonym uwalnianiu rozpoczynamy od następnego dnia, podając 1 kroplę do chorego oka raz na dobę. Jeśli zastępujemy kilka leków przeciwjaskrowych karteololem, należy przerywać leczenie dotychczas stosowanymi lekami pojedynczo. Jeśli zastępujemy karteololem w postaci kropli leki zwężające źrenice, wówczas po ustąpieniu efektów działania leków miotycznych konieczne może być badanie refrakcji. Decyzji o zastosowaniu leku musi towarzyszyć pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, szczególnie na początku leczenia. Stosowanie leku u dzieci i młodzieży (< 18 lat) nie jest właściwe ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Interakcje z innymi lekami

Carteol LP 2% - Nie prowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji chlorowodorku karteololu z innymi lekami. Sporadycznie opisywano rozszerzenie źrenic w wyniku jednoczesnego stosowania leków β-adrenolitycznych podawanych do oczu i adrenaliny (epinefryny). W przypadku jednoczesnego stosowania kropli do oczu zawierających epinefrynę konieczna jest obserwacja okulistyczna (ryzyko rozszerzenia źrenicy). Chociaż po podaniu do oka przenikanie leków β-adrenolitycznych do krwiobiegu jest niewielkie, to jednak istnieje ryzyko wystąpienia interakcji. Z tego względu należy brać pod uwagę interakcje występujące po podaniu leków β-adrenolitycznych o działaniu ogólnym. Wiele leków może powodować bradykardię. Dotyczy to w szczególności leków przeciwarytmicznych klasy Ia, beta-blokerów, niektórych leków przeciwarytmicznych klasy III, niektórych antagonistów wapnia, digoksyny, pilokarpiny, leków antycholinesterazowych itp. Niezalecane terapie skojarzone. Diltiazem - zaburzenia automatyzmu (nadmierna bradykardia, zatrzymanie zatok), zaburzenia przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolność serca; to połączenie powinno być stosowane wyłącznie przy ścisłym monitorowaniu stanu klinicznego i EKG, w szczególności u osób w podeszłym wieku lub na początku leczenia. Fingolimod - potencjalnie śmiertelne nasilenie działania obniżającego częstość akcji serca; beta-blokery są szczególnie ryzykowne, ponieważ hamują mechanizmy kompensacji adrenergicznej; ciągłe monitorowanie kliniczne i EKG przez 24 h po podaniu pierwszej dawki. Ozanimod - potencjalnie śmiertelne nasilenie działania obniżającego częstość akcji serca; beta-blokery są szczególnie ryzykowne, ponieważ hamują mechanizmy kompensacji adrenergicznej; ciągłe monitorowanie kliniczne i EKG przez co najmniej 6 h. Werapamil - zaburzenia automatyzmu (nadmierna bradykardia, zatrzymanie zatok), zaburzenia przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolność serca; to połączenie powinno być stosowane wyłącznie przy ścisłym monitorowaniu stanu klinicznego i EKG, w szczególności u osób w podeszłym wieku lub na początku leczenia. Terapie skojarzone wymagające zachowania szczególnej ostrożności. Amiodaron - zaburzenia automatyzmu i przewodzenia (hamowanie kompensacyjnych mechanizmów współczulnych); monitorowanie kliniczne i EKG. Lotne środki znieczulające chlorowcowane (desfluran, halotan, izofluran, metoksyfluran, sewofluran) - leki β-adrenolityczne zmniejszają kompensacyjną reakcję sercowo-naczyniową (blokada beta-adrenergiczna powinna być zniesiona w trakcie zbiegów chirurgicznych za pomocą leków betamimetycznych); generalna zasada: nie należy przerywać podawania leków beta-adrenolitycznych, ale jeśli jest to konieczne, należy unikać nagłego przerwania ich podawania; anestezjolog powinien być poinformowany o stosowaniu leków β-adrenolitycznych. Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo (klonidyna, guanfacyna, metylodopa, moksonidyna, rilmenidyna) - znaczący wzrost ciśnienia krwi w przypadku nagłego przerwania leczenia ośrodkowym lekiem przeciwnadciśnieniowym; należy unikać nagłego przerwania leczenia przeciwnadciśnieniowego działającego ośrodkowo; monitorowanie kliniczne. Glinidy (nateglinid, repaglinid) - wszystkie β-adrenolityki mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii: kołatanie serca i tachykardię; należy ostrzec pacjenta i wzmocnić samokontrolę stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Gliptyny (linagliptyna, saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna) - wszystkie β-adrenolityki mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii: kołatanie serca i tachykardię; należy ostrzec pacjenta i wzmocnić samokontrolę stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Insulina - wszystkie β-adrenolityki mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii: kołatanie serca i tachykardię; należy ostrzec pacjenta i wzmocnić samokontrolę stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Lidokaina - przy podawaniu dożylnym zwiększa się stężenie lidokainy w osoczu z możliwością wystąpienia neurologicznych i sercowych działań niepożądanych (zmniejszenie klirensu wątrobowego lidokainy); monitorowanie kliniczne i EKG oraz ewentualnie kontrola stężeń lidokainy w osoczu podczas leczenia skojarzonego i po odstawieniu beta-blokera; w razie potrzeby dostosowanie schematu dawkowania lidokainy. Propafenon - zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodzenia (tłumienie kompensacyjnych mechanizmów współczulnych); monitorowanie kliniczne i EKG. Substancje mogące wywołać torsade de pointes (amiodaron, amisulpryd, arsen, chlorochina, chloropromazyna, citalopram, kokaina, kryzotynib, cyjamemazyna, dyzopiramid, domperidon, dronedaron, droperydol, erytromycyna, escitalopram, flupentiksol, flufenazyna, halofantryna, haloperidol, hydrochinidyna, hydroksychlorochina, hydroksyzyna, lewomepromazyna, lumefantryna, mekwitazyna, metadon, moksyfloksacyna, pentamidyna, pimozyd, pipamperon, piperachina, pipotiazyna, chinidyna, sotalol, spiramycyna, sulpiryd, tiapryd, toremifen, wandetanib, winkamina, zuklopentyksol) - zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu, szczególnie torsade de pointes; konieczny jest nadzór kliniczny i elektrokardiograficzny w trakcie jednoczesnego stosowania. Pochodne sulfonylomocznika, leki przeciwcukrzycowe (glibenklamid, gliklazyd, glimepiryd, glipizyd) - wszystkie β-adrenolityki mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii: kołatanie serca i tachykardię; należy ostrzec pacjenta i wzmocnić samokontrolę stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Terapie skojarzone do rozważenia. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (aceklofenak, kwas mefenamowy, kwas niflumowy, kwas tiaprofenowy, alminoprofen, celekoksyb, deksketoprofen, trometamol, diklofenak, etodolak, etorykoksyb, fenoprofen, flurbiprofen, ibuprofen, indometacyna, ketoprofen, meloksykam, morniflumat, nabumeton, naproksen, nimesulid, parekoksyb, piroksykam, rofekoksyb, sulindak, tenoksykam) - zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego (NLPZ hamują działanie prostaglandyn rozszerzających naczynia). Leki α-adrenolityczne stosowane w urologii: (alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, silodosyn, tamsulozyna, terazosyna) - nasilenie działania obniżającego ciśnienie, ryzyko zwiększenia niedociśnienia ortostatycznego. Alfa-blokery przeciwnadciśnieniowe (doksazosyna, prazosyna, urapidil) - zwiększony efekt hipotensyjny, zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego. Inne leki obniżające tętno (acebutolol, ambenonium, amiodaron, atenolol, betaksolol, bisoprolol, karwedilol, celiprolol, klonidyna, kryzotynib, digoksyna, diltiazem, dyzopiramid, donepezil, dronedaron, esmolol, famprydyna, fingolimod, galantamina, hydrochinidyna, iwabradyna, labetalol, lewobunolol, meflochina, metoprolol, midodryna, nadolol, nebiwolol, neostygmina, pasyreotyd, pilokarpina, pindolol, propranolol, pirydostygmina, chinidyna, rywastygmina, sotalol, tertatolol, talidomid, tymolol, werapamil) - ryzyko nadmiernej bradykardii (dodatkowe efekty). Beta-2-mimetyki (bambuterol, indakaterol, olodaterol, salbutamol, terbutalina, wilanterol) - ryzyko wzajemnego zmniejszenia skuteczności z powodu antagonizmu farmakodynamicznego. Pochodne dihydropirydyny (amlodypina, klewidypina, felodypina, izradypina, lacydypina, lerkanidypina, manidypina, nikardypina, nifedypina, nimodypina, nitrendypina) - niedociśnienie, niewydolność serca u pacjentów z utajoną lub niekontrolowaną niewydolnością serca (dodatkowe działanie inotropowe ujemne); obecność leku beta-adrenolitycznego może także zmniejszyć odruchową reakcję współczulną, która pojawia się w przypadku nadmiernej odpowiedzi hemodynamicznej. Dipirydamol - po dożylnym podaniu dipirydamolu występuje zwiększone działanie hipotensyjne. Leki powodujące niedociśnienie ortostatyczne (alfuzosyna, alimemazyna, alizapryd, amantadyna, amifostyna, amisulpryd, amitryptylina, amoksapina, apomorfina, arypiprazol, awanafil, baklofen, bromokryptyna, chloropromazyna, klomipramina, klozapina, cyjamemazyna, diazotan izosorbidu, dosulepina, doksazosyna, doksepina, droperydol, entakapon, flupentiksol, flufenazyna, haloperidol, imipramina, izosorbid, lewodopa, lewomepromazyna, lewosimendan, lizuryd, loksapina, maprotylina, metopimazyna, molsydomina, nikorandyl, olanzapina, oksomemazyna, paliperydon, penflurydol, perindopril, pimozyd, pipamperon, pipotiazyna, pirybedil, pramipeksol, prazosyna, prometazyna, properycjazyna, kwetiapina, rasagilina, riocyguat, rysperydon, ropinirol, rotygotyna, selegilina, syldenafil, sylodosin, sulpiryd, tadalafil, tamsulozyna, terazozyna, tiapryd, tolkapon, trimipramina, trinitryna, wardenafil, wortioksentyna, zuklopentyksol) - ryzyko zwiększonego niedociśnienia, zwłaszcza niedociśnienia ortostatycznego.

Ciąża

Carteol LP 2% - Lek nie powinien być stosowany w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli preparat podaje się do momentu porodu, noworodka należy starannie monitorować w ciągu pierwszych dni życia. Podczas stosowania chlorowodorku karteololu w dawkach terapeutycznych w postaci kropli do oczu nie jest prawdopodobne uzyskanie w mleku stężeń wystarczających do wywołania klinicznych objawów blokady β-adrenergicznej u niemowlęcia.

Skutki uboczne

Carteol LP 2% - Często: zaburzenia smaku, objawy przedmiotowe i podmiotowe podrażnienia oczu (np. pieczenie), ból oka (np. kłucie), świąd oka, nasilone łzawienie, przekrwienie oka, przekrwienie spojówek, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki. Niezbyt często: zawroty głowy, bóle mięśni, skurcze mięśni. Rzadko: pozytywny wynik badania na obecność przeciwciał przeciwjądrowych. Częstość nieznana: układowe reakcje alergiczne (w tym obrzęk naczynioruchowy), pokrzywka, miejscowe i uogólnione wysypki, świąd, reakcja anafilaktyczna, hipoglikemia, bezsenność, depresja, koszmary nocne, obniżone libido, omdlenia, udar naczyniowy mózgu, niedokrwienie mózgu, nasilenie objawów przedmiotowych i podmiotowych miastenii, parestezje, ból głowy, amnezja, zapalenie powiek, niewyraźne widzenie, odwarstwienie naczyniówki po zabiegu filtracyjnym, niedoczulica oka, suchość oczu, erozja rogówki, opadanie powiek, podwójne widzenie, zaburzenia refrakcji (w niektórych przypadkach z powodu odstawienia leku zwężającego źrenice), bradykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca, blok przedsionkowo-komorowy, zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca, niedociśnienie, objaw Raynauda, zimne obwodowe części ciała, chromanie przestankowe, skurcz oskrzeli (zwłaszcza u pacjentów z występującą uprzednio chorobą spastyczną oskrzeli), duszność, kaszel, nudności, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej, bóle brzucha, wymioty, łysienie, łuszczycowe zapalenie skóry, nasilenie łuszczycy, wysypka, toczeń rumieniowaty układowy, zaburzenia seksualne, zaburzenie erekcji, astenia, zmęczenie, ból w klatce piersiowej, obrzęk. U niektórych pacjentów z poważnym uszkodzeniem rogówki zgłaszano bardzo rzadkie przypadki zwapnienia rogówki związane ze stosowaniem kropli do oczu z zawartością fosforanów.

Środki ostrożności

Carteol LP 2% - U pacjentów przyjmujących ogólnie działające β-adrenolityki wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe lub znane działania wynikające z ogólnego blokowania receptorów β-adrenergicznych mogą ulegać nasileniu. Należy starannie obserwować odpowiedź tych pacjentów na leczenie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania dwóch leków blokujących receptory β-adrenergiczne podawanych miejscowo. W przypadku stosowania kropli w celu obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjentów z ostrą jaskrą z zamkniętym kątem przesączania należy jednocześnie stosować leki zwężające źrenice. U tych pacjentów doraźnym celem leczenia jest powtórne otwarcie kąta przesączania. Wymaga to jednoczesnego stosowania leków miotycznych w celu zwężenia źrenicy, ponieważ karteolol ma niewielki wpływ na źrenicę lub nie wywiera go wcale. Podczas podawania leków zmniejszających wytwarzanie cieczy wodnistej (np. tymololu, acetazolamidu) opisywano przypadki odwarstwienia naczyniówki po zabiegu filtracyjnym. W trakcie długotrwałego leczenia może zmniejszyć się wrażliwość na karteolol, dlatego w celu zapewnienia skuteczności długotrwałego leczenia raz w roku należy sprawdzić, czy nie występuje tachyfilaksja. Okulistyczne leki β-adrenolityczne mogą powodować suchość oka - u pacjentów z chorobami rogówki należy zachować ostrożność. Podczas stosowania leku mogą wystąpić te same działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i płuc, a także inne działania niepożądane, które obserwuje się podczas stosowania β-adrenolityków o działaniu ogólnym. Częstość występowania ogólnych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oka jest mniejsza niż po podaniu ogólnoustrojowym. U pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala i niewydolnością serca) oraz niedociśnieniem, leczenie lekami β-adrenolitycznymi należy poddać szczególnie starannej ocenie oraz rozważyć zastosowanie innych substancji czynnych. Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego powinni być obserwowani pod kątem objawów nasilenia tych chorób i wystąpienia działań niepożądanych. Ze względu na wydłużenie czasu przewodzenia leki β-adrenolityczne należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom z blokiem przedsionkowo-komorowym Ist.. Należy zmniejszyć dawkę, jeśli częstość uderzeń serca w spoczynku zmniejszy się do wartości poniżej 50–55/min, a pacjenci mają objawy związane z bradykardią. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami/chorobami krążenia obwodowego (tj. ciężkimi postaciami choroby Raynauda lub zespołem Raynauda) należy leczyć z zachowaniem ostrożności. Lek powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną postacią przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i wyłącznie wtedy, gdy spodziewana korzyść przewyższa możliwe ryzyko. Leki β-adrenolityczne powinny być podawane z zachowaniem ostrożności pacjentom z tendencją do występowania samoistnej hipoglikemii lub pacjentom z niestabilną cukrzycą, ponieważ leki te mogą maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe ostrej hipoglikemii. Stosowanie leków β-adrenolitycznych w leczeniu nadciśnienia spowodowanego leczonym guzem chromochłonnym wymaga ścisłego kontrolowania ciśnienia tętniczego. U pacjentów w wieku podeszłym lub z niewydolnością nerek i (lub) wątroby, w sytuacji kiedy leki β-adrenolityczne w postaci kropli do oczu są stosowane jednocześnie z lekami β-adrenolitycznymi podawanymi ogólnie, często konieczna jest modyfikacja dawkowania. Opisywano zaostrzenie łuszczycy podczas stosowania leków β-adrenolitycznych. Wskazania do stosowania leku u pacjentów z łuszczycą powinny być należycie rozpatrzone. Podczas stosowania leków β-adrenolitycznych, u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono atopię lub ciężką reakcję anafilaktyczną na wiele alergenów, może wystąpić zwiększona reaktywność przy powtórnym kontakcie z tymi alergenami. U pacjentów skłonnych do ciężkiej reakcji anafilaktycznej niezależnie od jej przyczyny, zastosowanie leków β-adrenolitycznych może prowadzić do zaostrzenia reakcji anafilaktycznej i oporności na leczenie epinefryną w normalnych dawkach, szczególnie w przypadku stosowania floktafeniny, jodowych środków kontrastowych, środków znieczulających lub leczenia odczulającego. Leki β-adrenolityczne podawane do oczu mogą blokować działanie leków β-adrenergicznych działających ogólnie, np. adrenaliny. Anestezjolog powinien być poinformowany o stosowaniu przez pacjenta chlorowodorku karteololu. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia, 48-h przerwa powinna wystarczyć do odzyskania wrażliwości na katecholaminy. W niektórych sytuacjach leczenie lekami β-adrenolitycznymi nie powinno być przerywane: u pacjentów z niewydolnością wieńcową zaleca się kontynuowanie leczenia do zabiegu chirurgicznego, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia objawów związanych z nagłym odstawieniem leków β-adrenolitycznych; w nagłych przypadkach lub jeśli przerwanie leczenia jest niemożliwe, pacjentów należy zabezpieczyć przed zwiększoną aktywnością nerwu błędnego, podając atropinę w premedykacji i w późniejszym czasie, jeśli zajdzie taka potrzeba; powinno się używać środków znieczulających o jak najmniejszym wpływie depresyjnym na mięsień sercowy i uzupełniać objętość krwi krążącej. Leki β-adrenolityczne mogą także maskować objawy nadczynności tarczycy, szczególnie objawy sercowo-naczyniowe. Podczas stosowania leków β-adrenolitycznych ze względu na zmniejszenie wydzielania łez występuje ryzyko nietolerancji soczewek kontaktowych. Nie zaleca się stosowania preparatu z diltiazemem, fingolimodem, ozanimodem i werapamilem. Lek zawiera 0,00165 mg chlorku benzalkoniowego w każdej kropli, co odpowiada 0,05 mg/ml i 0,046 fosforanów w każdej kropli co odpowiada 1,4 mg/ml. Chlorek benzalkoniowy może powodować podrażnienie oczu, odkładać się na soczewkach i odbarwiać miękkie soczewki kontaktowe - nie należy używać miękkich soczewek kontaktowych w trakcie stosowania preparatu. Przed zastosowaniem należy zdjąć soczewki i nie zakładać ich wcześniej niż 15 min po zastosowaniu preparatu. Zgłaszano, że chlorek benzalkoniowy powoduje podrażnienie oka, objawy suchości oczu i może wpływać na film łzowy i powierzchnię rogówki. Należy stosować ostrożnie u pacjentów z zespołem suchego oka oraz u pacjentów, u których rogówka może być uszkodzona. Pacjenci powinni być monitorowani w przypadku długotrwałego stosowania.

Producent

Dr. Gerhard Mann Chem.-Pharm. Fabrik