Kurkuma na łuszczycę - jak stosować maść i inne preparaty
Autor: Piotr Brzózka
Kurkuma na łuszczycę? Tak. Znana od tysięcy lat przyprawa wykazuje silne właściwości antyoksydacyjne i przeciwzapalne, wprost ingerując w patomechanizm tej groźnej i przewlekłej choroby. Dlatego tabletki lub maść z kurkumy na łuszczycę z powodzeniem mogą być stosowane w celu wsparcia terapii farmakologicznej.
Kurkuma na łuszczycę
Kurkuma na łuszczycę wykorzystywana jest ze względu na wyjątkowe właściwości lecznicze, wykazywane przez główny jej składnik, jakim jest substancja zwana kurkuminą.
Kurkuma to przyprawa, którą pozyskuje się z ostryża długiego (Curcuma longa L.), czyli szafranu indyjskiego – byliny z rodziny imbirowatych.
W kuchni znajduje szerokie zastosowanie przede wszystkim jako składnik curry, odpowiedzialny za korzenny smak i charakterystyczny złotawy kolor. Jest też kurkuma używana jako barwnik w przemyśle tekstylnym.
Przede wszystkim jednak od tysięcy lat ceni się ją ze względu na liczne zastosowania prozdrowotne. Kurkuma powszechnie wykorzystywana była przez wywodzącą się z Indii, tradycyjną, prastarą medycynę ajurwedyjską, a za sprawą Marco Polo w XIV wieku trafiła też do Europy.
Środek ten ma udowodnione działanie przeciwzapalne, antybakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, antyoksydacyjne, antyproliferacyjne a nawet – przeciwnowotworowe. Jako taka, wykorzystywana może być w terapii i profilaktyce wielu schorzeń, w tym między inni astmy, cukrzycy, miażdżycy, żółtaczki, wrzodów żołądka, reumatoidalnego zapalenia stawów, AIDS, nowotworów, choroby Alzheimera, a także trądziku i łuszczycy.
Właściwości kurkumy, a łuszczyca
Łuszczyca jest chorobą zapalną, w przebiegu której ciało pacjenta pokrywają różnego typu wykwity skórne, zazwyczaj grudki ze srebrzystymi łuskami, z czasem silnie rogowaciejącymi, tworzącymi skorupy.
Bezpośredni patomechanizm schorzenia związany jest ze stanem zapalnym skóry i nadmierną proliferacją (namnażaniem) oraz różnicowaniem komórek naskórka (czego efektem jest jego przyspieszone rogowacenie). Proces ten zachodzi na skutek wzmożonej produkcji cytokin zapalnych, takich jak TNF-alfa, przez tzw. limfocyty T, które są odpowiedzialne za komórkową odpowiedź odpornościową. Uważa się, że reakcje tego typu występują przede wszystkim u osób predestynowanych do tego genetycznie (stwierdza się nawet istnienie tzw. genów łuszczycy, takich jak HLA Cw6).
W takim kontekście związek między kurkumą, a łuszczycą staje się oczywisty. Zawarta w ekstrakcie ostryża długiego kurkumina wykazuje bardzo silne działanie antyoksydacyjne. Związek ten z niezwykłą skutecznością zwalcza reaktywne formy tlenu i azotu, odpowiedzialne za występowanie tak zwanego stresu oksydacyjnego, będącego swego rodzaju stanem nierównowagi w organizmie, którego jedną z konsekwencji jest indukowanie stanów zapalnych, takich ja te, do których dochodzi w przebiegu łuszczycy.
Kurkumina ogranicza ekspresję białek, znanych jako czynnik transkrypcyjny NF-кB, regulujących ekspresję genów odpowiedzialnych za produkcję cytokin prozapalnych. W konsekwencji substancja ta w istotnym obniża syntezę takich cytokin, jak TNF-alfa a także Il-2, Il-12, Il-22 i Il-23, co zostało potwierdzone badaniami na zwierzętach.
Kurkuma – łuszczyca
Działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne nie jest jedyną korzyścią, którą przynosi stosowanie kurkumy. Łuszczyca jest chorobą w przebiegu której dochodzi do wyjątkowej proliferacji komórek naskórka, czego efektem jest skrócenie czasu przejścia z warstwy podstawnej do rogowej z 28 dni do zaledwie 3-4.
W rezultacie dochodzi nasilonego rogowacenia naskórka. Kurkumina wykazuje działanie antyproliferacyjne. Jest ono wykorzystywane przede wszystkim w profilaktyce i terapii nowotworów, ale wiele wskazuje na to, że regulowanie procesu namnażania i różnicowania się komórek za sprawą kurkuminy może mieć miejsce także w przypadku łuszczycy.
Ponadto badania naukowe przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że kurkumina poprawiać może funkcje ochronne bariery skórnej, regulując stężenie tzw. inwucryny (iNV) i filaggriny (FLG).
Dowiedziono te, że kurkumina blokuje kanały potasowe podtypy Kv1.3 w limfocytach T. Substancja ta może również hamować wydzielanie enzymu kinazy fosforylazy, które jest zwiększone u pacjentów z łuszczycą i odpowiada za zaburzenia metabolizmu glikogenu.
Jak stosować kurkumę na łuszczycę?
Jak stosować kurkumę na łuszczycę? Pacjenci lubiący ostre dania, w stylu indyjskim, mogą spożywać ją w większych ilościach w formie przyprawy. Możliwa jest też suplementacja tej substancji.
Ekstrakty z kurkumy dostępne są postaci miękkich kapsułek w dawkach około 500-1000 mg (maksymalne dopuszczalne dzienne spożycie szacowane jest na 1500-3000 mg, czyli 1,5-3 gramy). Kurkumę można też stosować zewnętrznie, w postaci maści lub kremu na łuszczycę nakładanego bezpośrednio na miejsce zmienione chorobowo.
Co niezwykle istotne, związki zawarte w kurkumie, stosowane w odpowiednich dawkach, uznawane są za całkowicie bezpieczne i nie powodujące efektów ubocznych. Taką opinię wydała między innymi amerykańska rządowa Agencja Żywności i Leków (FDA).
Maść z kurkumy na łuszczycę
Ponieważ oferta produktów aptecznych i drogeryjnych jest nader skromna, maść z kurkumy na łuszczycę najłatwiej jest wykonać samodzielnie. Do tego celu niezbędny jest jedynie drobno zmielony korzeń kurkumy (można kupić gotowy półprodukt) oraz substancja stanowiąca bazę maści, kremu lub maseczki.
W tej materii ograniczenie stanowi jedynie wyobraźnia. Można do tego celu użyć między innymi oleju kokosowego czy konopnego, który sam w sobie wykazuje silne właściwości przeciwłuszczycowe. Bazą dla maści mogą też być inne produkty, w tym nawet zmiksowane banany.
Pamiętać jednak należy, że maść z kurkumy na łuszczycę nie jest uznawana przez środowiska naukowe i lekarskie za pełnoprawny środek leczniczy w terapii łuszczycy, a jedynie substancję wspomagającą właściwy proces leczenia za pomocą miejscowych lub doustnych preparatów farmakologicznych, w większości przypadków dostępnych na receptę.
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Bibliografia do artykułu
- Marta Sikora-Polaczek, Anna Bielak-Żmijewska, Ewa Sikora, Molekularne i komórkowe mechanizmy działania kurkuminy — dobroczynny wpływ na organizm, Postępy Biochemii 57 (1) 2011
- Sylwia Przybylska, Kurkumina – prozdrowotny barwnik kurkumy, Probl Hig Epidemiol 2015, 96(2)
- VeronicaDi Nardo, Serena Gianfaldoni, Georgi Tchernev, Uwe Wollina, Victoria Barygina, Jacopo Lotti, Farah Daaboul, Torello Lotti, Use of Curcumin in Psoriasis, Open Access Macedonian Journal of Medical Sciences.
Podobne artykuły
