Łuszczyca - leczenie domowe, czy kliniczne. Gdzie leczyć?

Łuszczyca - leczenie domowe czy kliniczne? Przede wszystkim specjalistyczne, z użyciem farmaceutyków, pod nadzorem lekarza. Zazwyczaj w domu, niekiedy jednak także w warunkach ambulatoryjnych w klinikach zajmujących się tego typu schorzeniami.

Łuszczyca – leczenie domowe czy kliniczne ?

Jak leczyć łuszczycę? Czym i gdzie leczyć łuszczycę? Odpowiedź pośrednio wynika z charakteru samego schorzenia. Na różne odmiany łuszczycy cierpi około 2 procent populacji Polski, czyli mniej więcej 800 tysięcy osób. Pomimo tego, pozostaje ona chorobą względnie mało znaną, w społecznej świadomości bądź lekceważoną, bądź demonizowaną.

Stąd istnienie wielu szkodliwych mitów dotyczących możliwości zarażenia się łuszczycą czy skuteczności leczenia domowego – efektem tego są m.in. wyraźne oznaki ostracyzmu wobec osób chorych, a także względnie słabe rezultaty stosowanych terapii. W pierwszej kolejności wiedzieć więc należy, że łuszczyca nie jest choroba zakaźną – nie można się nią zarazić przez kontakt z osobą chorą, ani w żaden innych sposób. Nie jest też schorzeniem dermatologicznym ani miejscowym, choć w przeważającej części jej objawy manifestują się na powierzchni skóry.

Łuszczyca jest natomiast chorobą przewlekłą, zapalną i ogólnoustrojową, w dużym stopniu uwarunkowaną genetycznie, o charakterze immunologicznym. Jej istotą jest intensyfikacja procesu rogowacenia naskórka przy współwystępowaniu stanu zapalnego, czego prawdopodobną przyczyną jest nadmierna aktywacja tzw. limfocytów T. Dodatkowo pod uwagę należy brać czynniki środowiskowe, takie jak ogólny stan zdrowia pacjenta, jego dieta, sposób życia, zanieczyszczenie powietrza, promieniowanie ultrafioletowe etc.

Wszystko to sprawia, że w przypadku choroby, jaką jest łuszczyca, leczenie nie może być pozostawione przypadkowi. Poza najcięższymi stadiami nie musi się ono wprawdzie odbywać w warunkach stricte klinicznych, jednak nadzór nad prowadzoną w warunkach domowych terapią należy oddać w ręce doświadczonego lekarza, zdecydowanie stawiając na zaawansowaną farmakoterapię. Natomiast tzw. „domowe sposoby” (zioła, kremy, dieta) traktowane powinny być jedynie w kategoriach profilaktycznych oraz czysto pielęgnacyjnych.

Leczenie łuszczycy

Leczenie łuszczycy zakłada zastosowanie środków miejscowych, a w razie niepowodzenia tego typu terapii – leków systemowych, o działaniu ogólnoustrojowym. W zależności od skali, nasilenia i charakteru objawów, leczenie łuszczycy może być prowadzone przez specjalistę w zakresie dermatologii, reumatologii, geriatrii, niekiedy przy wsparciu lekarzy innych specjalności, a także m.in. ekspertów w dziedzinie biotechnologii.

W najcięższych postaciach łuszczycy plackowatej i stawowej wdrażane jest bowiem leczenie biologiczne, prowadzone przez wyspecjalizowane kliniki. Jest ono bardzo drogie, a przez to wymagające zakwalifikowania pacjenta do programu lekowego, w ramach którego niezbędne środki są w 100 procentach refundowane przez NFZ. Jakie leki są stosowane w terapii? Czym leczyć łuszczycę?

Czym leczyć łuszczycę?

Skuteczne leczenie łuszczycy wymaga przejścia określonej ścieżki terapeutycznej. W trakcie terapii zastosowanie znajdują:

• leki na łuszczycę działające miejscowo, w tym przede wszystkim cygnolina (ditranol, antralina) oraz pochodne witaminy D. W użyciu są też niektóre retinoidy (pochodne witaminy A), preparaty dziegciowe oraz kwas salicylowy. W przypadku najmniej nasilonych zmian skórnych, zastosować można niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) lub środki sterydowe (u niektórych pacjentów mogą one jednak zaostrzyć stan, dlatego nie należy po nie sięgać na własną rękę, nawet jeśli są dostępne bez recepty);
• leki na łuszczycę systemowe, przyjmowane doustnie, dostępne na receptę. Środkiem pierwszego wyboru jest zazwyczaj preparat o działaniu cytostatycznym, zawierający substancję czynną metotreksat. Zamiennie stosuje się też cyklosporynę, a także – rzadziej -sulfasalazynę lub leflunomid;
• leki biologiczne, przyjmowane dożylnie lub podskórnie. Są to tak zwane ciała monklonalne, wymierzone przeciwko prozapalnym cytokinom, takim jak TNF-αoraz IL-12/ IL- 23. Do tej grupy zaliczyć można między innymi adalimumab, etanercept, infliksymab oraz golimumab.

Leczenie biologiczne łuszczycy

Leczenie biologiczne łuszczycy odbywa się w Polsce w ramach dwóch projektów, ułatwiających dostęp do kosztownych procedur i leków takich jak adalimumab oraz jemu podobne. Wymienić wśród nich można:

• program leczenia umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej,
• program leczenia łuszczycowego zapalenia stawów o przebiegu agresywnym.

Przedsięwzięcia skierowane są do pacjentów dorosłych, cierpiących na najbardziej zaawansowane i rozległe postaci choroby, w przypadku których efektów nie przynosi leczenie konwencjonalne. Warunkiem skorzystania z pomocy jest jednak zakwalifikowanie się do programu po uzyskaniu pozytywnej rekomendacji Zespołu Koordynacyjnego do Spraw Leczenia Biologicznego, działającego z ramienia prezesa NFZ. Leczenie biologiczne łuszczycy odbywa się w wybranych klinikach.

Domowe leczenie łuszczycy

Łuszczyca uchodzi za problem wstydliwy, zwłaszcza jeśli zmiany skórne występują na twarzy lub w miejscach intymnych. Z tego powodu wielu chorych nie szuka specjalistycznej opieki, lecz stara się z problemem walczyć na własną rękę. To poważny błąd.

Typowe leczenie domowe łuszczycy, nawet oparte na diecie, ziołach czy kosmetykach, również powinno się odbywać pod kontrolą lekarza i być jasno ukierunkowane. Pomijając kwestię przyjmowania leków w domu, wymienić można szereg działań profilaktyczno-pielęgnacyjnych, które mogą wesprzeć farmakoterapię. Należą do nich:

• zmiana diety. Eliminacja produktów zawierających tłuszcze nasycone i tłuszcz trans oraz cukry proste, w tym przede wszystkim fastfoodów, przekąsek, dań gotowych oraz słodyczy. Zastąpienie ich warzywami, rybami i owocami morza.
• unikanie używek – papierosów i alkoholu;
• zmiana stylu życia. Eliminacja źródeł stresu, który jest jednym z aktywatorów zmian łuszczycowych. Zwiększona dawka aktywności fizycznej, zapobiegająca otyłości i chorobom układu krążenia, jednak bez nadmiernej ekspozycji na promieniowanie słoneczne;
• stosowanie kremów, peelingów i innych kosmetyków delikatnie złuszczających, natłuszczających a także zapobiegających przesuszaniu skóry. Wskazane są emolienty. Poleca się sól z Morza Czerwonego oraz kąpiele z użyciem sody oczyszczonej;
• picie ziół oraz stosowanie okładów ziołowych, między innymi na bazie wyciągów z brzóz, akacji i skrzypu polnego.

Czytaj też:

• Poradnia dermatologiczna online: na NFZ, prywatna
• Maść na łuszczycę bez recepty i na receptę – najlepsza
• Łuszczyca skóry - objawy, leczenie, sposoby. Jak wygląda?

Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.