Spis treści:
1. Daxas - działanie
2. Daxas - wskazania
3. Daxas - przeciwwskazania
4. Daxas - dawkowanie
5. Daxas - interakcje z innymi lekami
6. Daxas - ciąża
7. Daxas - skutki uboczne
8. Daxas - środki ostrożności
9. Daxas - producent

Działanie

Daxas - Inhibitor PDE4, niesteroidowy lek przeciwzapalny. Mechanizm działania polega na hamowaniu PDE4, który jest głównym enzymem metabolizującym cAMP, występującym w komórkach strukturalnych oraz komórkach zapalnych ważnych w patogenezie POChP. W modelach doświadczalnych hamowanie PDE4 prowadzi do zwiększenia stężenia wewnątrzkomórkowego cAMP oraz zmniejsza związane z POChP nieprawidłowe działanie leukocytów, komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych dróg oddechowych i płuc, komórek śródbłonka i nabłonka dróg oddechowych oraz fibroblastów. Po stymulacji in vitro ludzkich neutrofilów, monocytów, makrofagów lub limfocytów, roflumilast i N-tlenek roflumilastu hamują uwalnianie mediatorów zapalnych, takich jak leukotrien B4, reaktywne formy tlenu, czynnik martwicy nowotworu α, interferon γ i granzym B. Roflumilast jest intensywnie metabolizowany z wytworzeniem głównego farmakodynamicznie czynnego metabolitu - N-tlenku roflumilastu. Biodostępność bezwzględna wynosi ok. 80%. Maksymalne stężenie roflumilastu występuje po ok. 1 h od podania na czczo a N-tlenku po ok. 8 h. Wiązanie z białkami osocza wynosi 99% dla roflumilastu i 97% dla N-tlenku. Lek jest łatwo dystrybuowany do narządów i tkanek. Jest intensywnie metabolizowany w reakcjach fazy I (cytochrom P450) i fazy II (sprzęganie). Przekształcanie roflumilastu do jego metabolitu N-tlenku odbywa się przy udziale CYP1A2 i 3A4. T_0,5 wynosi ok. 17 h dla roflumilastu i 30 h dla N-tlenku. Stężenia w stanie stacjonarnym w osoczu uzyskuje się w przybliżeniu po 4 dniach w przypadku roflumilastu i 6 dniach w przypadku N-tlenku roflumilastu, przy dawkowaniu raz na dobę. Lek wydalany jest w 20% z kałem, w 70% z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów.

Wskazania

Daxas - Leczenie podtrzymujące ciężkiej (FEV₁ po podaniu leku rozszerzającego oskrzela poniżej 50% wartości należnej), przewlekłej obturacyjnej choroby płuc z towarzyszącym przewlekłym zapaleniem oskrzeli, z częstymi zaostrzeniami w wywiadzie, jako uzupełnienie leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela u osób dorosłych.

Przeciwwskazania

Daxas - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Umiarkowana lub ciężka niewydolność wątroby (klasa B lub C w skali Child-Pugha).

Dawkowanie

Daxas - Doustnie. Dorośli. Dawka początkowa. Zalecana dawka początkowa to 1 tabl. zawierająca 250 µg roflumilastu przyjmowana raz na dobę przez 28 dni. Dawka początkowa ma zmniejszyć częstość występowania działań niepożądanych i odstawiania leku na początku leczenia, ale jest to dawka subterapeutyczna. Dlatego dawkę 250 µg należy stosować wyłącznie jako dawkę początkową. Dawka podtrzymująca. Po 28 dniach leczenia dawką początkową 250 µg należy zwiększyć dawkę do 1 tabl. zawierającej 500 µg roflumilastu raz na dobę. W celu uzyskania pełnego działania terapeutycznego, konieczne może być przyjmowanie preparatu w dawce 500 µg przez kilka tygodni. W badaniach klinicznych roflumilast 500 µg był stosowany przez okres do jednego roku i jest on przeznaczony do leczenia podtrzymującego. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością nerek. Dane kliniczne dotyczące stosowania leku u pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby (klasy A w skali Child-Pugha) są niewystarczające, aby zalecać dostosowanie dawki - należy zachować ostrożność w tej grupie pacjentów. Nie wolno stosować preparatu u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby, klasyfikowaną jako niewydolność klasy B lub C w skali Child-Pugha. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat) nie jest właściwe w POChP. Sposób podania. Tabletkę należy połknąć popijając wodą, przyjmować każdego dnia o tej samej porze, niezależnie od posiłku.

Interakcje z innymi lekami

Daxas - Głównym etapem metabolizmu roflumilastu jest N-oksydacja roflumilastu do N-tlenku roflumilastu przez CYP3A4 i CYP1A2. Badania interakcji z inhibitorem CYP1A2/3A4 - enoksacyną i inhibitorami CYP1A2/2C19/3A4 - cymetydyną i fluwoksaminą, wykazały zwiększenie całkowitej aktywności hamującej PDE4 odpowiednio o 25%, 47% i 59%. Badana dawka fluwoksaminy wynosiła 50 mg. Skojarzenie preparatu z wyżej wymienionymi substancjami czynnymi może prowadzić do zwiększenia całkowitego wpływu leku na organizm i przedłużającej się nietolerancji. W takim przypadku należy ponownie ocenić leczenie preparatem. Podawanie induktora enzymu cytochromu P450 ryfampicyny powodowało zmniejszenie całkowitej aktywności hamującej PDE4 o około 60% - stosowanie silnych induktorów enzymów cytochromu P450 (np. fenobarbitalu, karbamazepiny, fenytoiny) może zmniejszać skuteczność terapeutyczną roflumilastu, nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów otrzymujących silne induktory enzymów cytochromu P450. Badania kliniczne dotyczące interakcji z inhibitorami CYP3A4 - erytromycyną i ketokonazolem wykazały 9% zwiększenie całkowitej aktywności hamującej PDE4. Równoczesne podawanie z teofiliną powodowało 8% zwiększenie całkowitej aktywności hamującej PDE4. Brak danych klinicznych na temat równoczesnego stosowania preparatu i teofiliny w leczeniu podtrzymującym - skojarzone leczenie z teofiliną nie jest zalecane. W badaniu interakcji z doustnie stosowanymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi gestoden i etynyloestradiol, całkowita aktywność hamująca PDE4 zwiększyła się o 17%. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów otrzymujących te substancje czynne. Nie stwierdzono interakcji z podawanym wziewnie salbutamolem, formoterolem, budezonidem oraz podawanymi doustnie montelukastem, digoksyną, warfaryną, syldenafilem i midazolamem. Równoczesne podawanie z lekami zobojętniającymi (połączenie wodorotlenku glinu i wodorotlenku magnezu) nie zmieniało wchłaniania ani farmakokinetyki roflumilastu i jego N-tlenku.

Ciąża

Daxas - Preparat nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować o konieczności stosowania skutecznej metody antykoncepcji podczas leczenia. Roflumilast nie jest zalecany do stosowania u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej metody antykoncepcji. Roflumilast i jego metabolity przenikają do mleka - nie należy stosować preparatu podczas karmienia piersią. W badaniu dotyczącym spermatogenezy u ludzi, roflumilast w dawce 500 µg nie miał wpływu na parametry nasienia ani hormony płciowe w trakcie 3-miesięcznego okresu leczenia oraz następującego po nim 3-miesięcznego okresu bez leczenia.

Skutki uboczne

Daxas - Często: zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu, bezsenność, ból głowy, biegunka, nudności, ból brzucha. Niezbyt często: nadwrażliwość, lęk, drżenie, zawroty głowy, kołatanie serca, zapalenie błony śluzowej żołądka, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, dyspepsja, wysypka, kurcze i osłabienie mięśni, ból mięśni, ból pleców, złe samopoczucie, osłabienie, zmęczenie. Rzadko: obrzęk naczynioruchowy, ginekomastia, myśli i zachowania samobójcze, depresja, nerwowość, napad paniki, zaburzenia smaku, zakażenia dróg oddechowych (z wyjątkiem zapalenia płuc), obecność świeżej krwi w kale, zaparcia, zwiększenie aktywności γ-GT i AspAT, pokrzywka, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi.

Środki ostrożności

Daxas - Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o specjalnych ostrzeżeniach oraz środkach ostrożności zapewniających bezpieczne stosowanie leku. Roflumilast nie jest wskazany do stosowania doraźnego w celu łagodzenia napadowego skurczu oskrzeli. U pacjentów z niedowagą należy sprawdzać masę ciała w trakcie każdej wizyty. Pacjentom należy zalecić regularną kontrolę masy ciała. W przypadku niewyjaśnionego i klinicznie istotnego zmniejszenia masy ciała, należy przerwać stosowanie preparatu oraz w dalszym ciągu kontrolować masę ciała. Ze względu na brak odpowiedniego doświadczenia, nie wolno rozpoczynać leczenia preparatem, a leczenie już rozpoczęte należy przerwać u pacjentów z ciężkimi chorobami immunologicznymi (np. zakażenie HIV, stwardnienie rozsiane, toczeń rumieniowaty, postępująca leukoencefalopatia wieloogniskowa), ciężkimi ostrymi chorobami zakaźnymi, nowotworami (z wyjątkiem raka podstawnokomórkowego) lub u pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi (takimi jak: metotreksat, azatiopryna, infliksymab, etanercept lub długotrwale przyjmowane doustne kortykosteroidy; z wyjątkiem krótkotrwałego leczenia ogólnie działającymi kortykosteroidami). Doświadczenie dotyczące stosowania leku u pacjentów z zakażeniami utajonymi, takimi jak gruźlica, wirusowe zapalenie wątroby, zakażenie wirusem opryszczki i półpaśca jest ograniczone. Nie prowadzono badań u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca (klasa 3 i 4 wg NYHA), dlatego leczenie takich pacjentów nie jest zalecane. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych, takich jak bezsenność, lęk, nerwowość i depresja należy dokonać dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka wynikającego z rozpoczęcia lub kontynuowania leczenia preparatem u pacjentów, którzy zgłosili wystąpienie w przeszłości lub u których obecnie występują objawy lub jeśli planowane jest równoczesne stosowanie leków, które mogą wywołać zaburzenia psychiczne. Stosowanie preparatu nie jest zalecane u pacjentów z depresją z towarzyszącymi myślami lub zachowaniami samobójczymi w wywiadzie. Należy poinformować pacjentów i osoby sprawujące nad nimi opiekę, że w przypadku zauważenia jakichkolwiek zmian w zachowaniu lub nastroju oraz pojawienia się jakichkolwiek myśli samobójczych, koniecznie trzeba powiadomić o tym fakcie lekarza przepisującego lek. Jeśli u pacjenta pojawią się nowe lub nasilą objawy psychiczne bądź wystąpią myśli lub próby samobójcze, zaleca się przerwanie leczenia preparatem. Przedłużająca się nietolerancja. Objawy niepożądane, takie jak biegunka, nudności, ból brzucha oraz ból głowy, występują głównie w ciągu pierwszych tygodni leczenia i w większości przypadków ustępują w trakcie kontynuowania terapii. W razie przedłużającej się nietolerancji należy powtórnie ocenić leczenie preparatem. Dotyczy to szczególnych populacji, w których ekspozycja na działanie leku może być większa, jak niepalące kobiety rasy czarnej lub pacjenci równocześnie leczeni inhibitorami CYP1A2/2C19/3A4 (takimi jak fluwoksamina i cymetydyna) lub inhibitorem CYP1A2/3A4 - enoksacyną. Leczenie roflumilastem może prowadzić do zwiększonego ryzyka zaburzeń snu (głównie bezsenności) u pacjentów z masą ciała <60 kg przed rozpoczęciem leczenia w związku z większym łącznym działaniem hamującym PDE4 stwierdzanym u tych pacjentów. Leczenie skojarzone z teofiliną nie jest zalecane. Substancja pomocnicza. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Producent

AstraZeneca