Spis treści:
1. Benlek - działanie
2. Benlek - wskazania
3. Benlek - przeciwwskazania
4. Benlek - dawkowanie
5. Benlek - interakcje z innymi lekami
6. Benlek - ciąża
7. Benlek - skutki uboczne
8. Benlek - środki ostrożności
9. Benlek - producent

Działanie

Benlek - Preparat złożony o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Metamizol to pochodna pirazolonu o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Metamizol sodowy hamuje syntezę prostaglandyn w wyniku hamowania aktywności cyklooksygenazy. Prawdopodobnie metamizol pobudza uwalnianie endorfin, obniża poziom endogennego pyrogenu oraz wpływa bezpośrednio na ośrodek termoregulacyjny w podwzgórzu. Aktywny metabolit, 4-MAA (4-metyloaminoantypiryna), jest ok. 40 razy bardziej skuteczny w hamowaniu cyklooksygenazy w porównaniu z metamizolem. Działanie przeciwbólowe metamizolu jest silniejsze od działania kwasu acetylosalicylowego, indometacyny i paracetamolu. Kofeina pobudza OUN, prawdopodobnie wywiera działanie przeciwbólowe. Witamina B₁ (tiamina) jest składnikiem enzymów (m.in. kofaktorem kokarboksylazy, enzymu uczestniczącego w metabolizmie węglowodanów). Przez dekarboksylację kwasów korzystnie działa na procesy zapalne układu nerwowego. Po podaniu doustnym metamizol ulega szybkiej hydrolizie do aktywnego metabolitu 4-MAA, którego biodostępność wynosi 85%. C_max występuje po 1,2-2 h od podania. Metamizol wiąże się częściowo z białkami. Aktywny metabolit 4-MAA jest metabolizowany w wątrobie do innych aktywnych metabolitów, podlegających następne acetylacji. Metabolity metamizolu przenikają do płynu mózgowo-rdzeniowego. Metamizol jest eliminowany przez nerki. Czas T_0,5 metamizolu w fazie eliminacji wynosi 10 h. Kofeina jest wchłaniana niemal w 100%. C_max w osoczu występuje w 50- 75 min po podaniu. Jest szybko rozprowadzana do narządów i tkanek. Metabolizm przebiega w wątrobie. Kofeina i jej metabolity są eliminowane przez nerki. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 3-6 h. Tiamina po wchłonięciu jest natychmiast metabolizowana do pyrofosforanu tiaminy. Nadmiar tiaminy jest wydzielany przez nerki.

Wskazania

Benlek - Ból różnego pochodzenia o dużym nasileniu, gorączka, gdy zastosowanie innych leków jest przeciwwskazane lub nieskuteczne.

Przeciwwskazania

Benlek - Nadwrażliwość na metamizol i inne pochodne pirazolonu, tiaminę i kofeinę oraz pozostałe składniki preparatu. Nadwrażliwość na inne NLPZ, w szczególności objawiające się obrzękiem naczynioruchowym, pokrzywką, nieżytem nosa. Zmiany w obrazie morfologicznym krwi (agranulocytoza, leukopenia, niedokrwistość). Ostra niewydolność nerek lub wątroby, ostra porfiria wątrobowa. Astma (wywołana lub zaostrzona przez NLPZ). Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Jednoczesne stosowanie pochodnych pirazolonu (aminofenazon, fenylobutazon, oksyfenbutazon). Dzieci i młodzież. Ciąża i okres karmienia piersią.

Dawkowanie

Benlek - Doustnie. Zależnie od nasilenia bólu lub gorączki oraz od indywidualnej odpowiedzi na lek. Dorośli. Maksymalnie 1000 mg metamizolu w dawce pojedynczej, podawać co 6-8 h, do 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa metamizolu wynosi 3000 mg. Działanie leku występuje w ciągu 30-60 min od podania. Nie stosować leku dłużej niż 3 dni. Szczególne grupy pacjentów. Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży. U pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych  lub pacjentów z pogorszeniem czynności nerek dawkę należy zmniejszyć ze względu na spowolniony metabolizm leku i możliwość wydłużenia czasu wydalania produktów rozkładu metamizolu. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby, ze względu na zmniejszenie szybkości eliminacji, należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek; w przypadku krótkotrwałego stosowania zmniejszenie dawki nie jest wymagane. Sposób podania. Tabletki należy stosować podczas posiłków lub bezpośrednio po posiłkach, popijając dostateczną ilością płynu (np. szklanką wody).

Interakcje z innymi lekami

Benlek - W wyniku aktywacji enzymów metabolizujących metamizol może zmniejszać aktywność kumaryny i podobnych leków przeciwkrzepliwych. Jednoczesne podanie barbituranów, glutetymidu, fenylobutazonu może osłabiać działanie metamizolu. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, doustne środki antykoncepcyjne i allopurinol spowalniają metabolizm metamizolu, nasilając jego działanie. Metamizol może indukować enzymy metabolizujące, w tym CYP2B6 i CYP3A4. Jednoczesne podawanie metamizolu i bupropionu, efawirenzu, metadonu, walproinianu, cyklosporyny, takrolimusu lub sertraliny może zmniejszyć stężenie tych leków w osoczu i ograniczyć ich skuteczność kliniczną. Dlatego zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego podawania z metamizolem; w stosownych przypadkach należy monitorować odpowiedź kliniczną i (lub) stężenie leku. Połączenie metamizolu z inhibitorami ACE i diuretykami osłabia działanie metamizolu, a u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek zwiększa ryzyko ciężkiej niewydolności nerek. Jednoczesne zastosowanie metamizolu z lekami przeciwbólowymi, przeciwgorączkowymi i przeciwzapalnymi zwiększa ryzyko reakcji alergicznych. Metamizol zastosowany jednocześnie z litem zwiększa stężenie litu we krwi i nasila jego toksyczność. Jednoczesne podanie metamizolu z chloramfenikolem lub innymi lekami uszkadzającymi szpik kostny prowadzi do nasilenia toksycznego działania na szpik. Neuroleptyki i leki uspokajające potęgują przeciwbólowe działanie metamizolu. Jednoczesne podanie z chloropromazyną lub innymi pochodnymi fenotiazyny zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkiej hipotermii. Działanie NLPZ nasila się podczas jednoczesnego stosowania z metamizolem. Metamizol sodowy może zmniejszać działanie przeciwagregacyjne kwasu acetylosalicylowego, w związku z tym to połączenie należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących kardioprotekcyjne dawki kwasu acetylosalicylowego. Kofeina zmniejsza działanie nasenne i nasila działanie NLPZ. Jednoczesne podanie z lekami sympatykomimetycznymi może spowodować pobudzenie OUN. Kofeina może zwiększać stężenia we krwi leków metabolizowanych przez wątrobę oraz zwiększać wchłanianie salicylanów. Cymetydyna, doustne środki antykoncepcyjne, cyprofloksacyna, enoksacyna i meksyletyna mogą zwiększać stężenie kofeiny we krwi. Niektóre środki zwiotczające mięśnie blokują metabolizm kofeiny - łączne stosowanie nie jest zalecane. Nikotyna zwiększa wydalanie kofeiny. Disulfiram i etynyloestradiol mogą nasilać działanie kofeiny. Leki zobojętniające sok żołądkowy, etanol i herbata zmniejszają wchłanianie witaminy B₁. Niektóre inne witaminy, jak np. cyjanokobalamina, mogą ulegać inaktywacji w obecności produktów rozpadu tiaminy.

Ciąża

Benlek - Stosowanie leku jest przeciwwskazane w ciąży i w okresie karmienia piersią. Produkty rozkładu metamizolu przenikają do mleka kobiet karmiących piersią w znaczących ilościach i nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia karmionego piersią. W przypadku jednorazowego podania metamizolu należy zalecić matkom zbieranie i wylewanie pokarmu przez 48 h od podania leku.

Skutki uboczne

Benlek - Niezbyt często: reakcje hipotensyjne, wysypka polekowa. Rzadko: leukopenia, reakcje anafilaktoidalne lub anafilaktyczne (mogą rozwinąć się pomimo wcześniejszego stosowania metamizolu bez powikłań), wysypka (np. plamkowo-grudkowa). Bardzo rzadko: agranulocytoza (w tym przypadki zakończone śmiercią), małopłytkowość, astma analgetyczna, napady astmy, ciężkie niepożądane reakcje skórne (SCAR) (w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN)), nagłe pogorszenie czynności nerek, białkomocz, skąpomocz, bezmocz, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Częstość nieznana: niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, uszkodzenie szpiku (niekiedy kończące się zgonem), wstrząs anafilaktyczny, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, bóle brzucha, podrażnienie żołądka, biegunka, zatwardzenie, wrzody trawienne i krwawienie, zgaga, wzdęcia, wymioty, polekowe uszkodzenie wątroby (w tym ostre zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych), reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), czerwone zabarwienie moczu (po zastosowaniu bardzo dużych dawek metamizolu na skutek wydalania metabolitu). Wystąpienie agranulocytozy i małopłytkowości jest przypuszczalnie uwarunkowane immunologicznie, reakcje te mogą wystąpić także u osób, u których metamizol był wcześniej stosowany bez powikłań. Ryzyko agranulocytozy może się zwiększyć w przypadku podawania metamizolu przez okres dłuższy niż tydzień, reakcja ta nie zależy od dawki. W przypadku wystąpienia pancytopenii należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku i wykonywać badania krwi, aż stan się unormuje. U pacjentów z niedoborem G-6-PD, lek wywołuje hemolizę krwinek. U pacjentów z zespołem astmy analgetycznej reakcje uczuleniowe objawiają się typowymi napadami astmy. Mniej nasilone reakcje występują w postaci zmian skórnych i w obrębie błon śluzowych (np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka, obrzęk), duszność oraz rzadziej choroby żołądka i jelit. Lżej przebiegające odczyny mogą przechodzić w cięższe formy z uogólnioną pokrzywką, ciężkim obrzękiem naczynioruchowym (także w obrębie krtani), ciężkim skurczem oskrzeli, zaburzeniami rytmu serca, obniżeniem ciśnienia tętniczego (niekiedy poprzedzonym jego wzrostem) i wstrząsem. Należy poinformować pacjenta, aby w przypadku wystąpienia objawów reakcji anafilaktycznej natychmiast odstawił lek i wezwał pomoc lekarską, gdyż istnieje zagrożenie życia. Podczas lub po podaniu leku mogą wystąpić reakcje hipotensyjne. W przypadku bardzo wysokiej gorączki może wystąpić, zależne od dawki, krytyczne zmniejszenie ciśnienia krwi bez objawów nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji skórnych konieczne jest natychmiastowe przerwanie leczenia. Duże dawki kofeiny (300 mg na dobę) mogą wpływać na OUN, powodując wyczerpanie, nadaktywność psychoruchową, bezsenność i nerwowość oraz na serce wywołując m.in. arytmię. Mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Ponadto, stosowanie dużych dawek kofeiny jest związane z ryzykiem wystąpienia zespołu odstawienia, którego głównym objawem jest ból głowy.

Środki ostrożności

Benlek - Stosowanie metamizolu w dużych dawkach lub długotrwale zwiększa ryzyko agranulocytozy. Istnieje ryzyko wstrząsu. Należy poinformować pacjenta, aby w razie wystąpienia objawów agranulocytozy natychmiast odstawił lek i skontaktował się z lekarzem. Pacjenci, u których wystąpiła agranulocytoza po leczeniu metamizolem, są szczególnie narażeni na wystąpienie podobnej reakcji po zastosowaniu innych pirazolonów i pirazolidyny. W razie konieczności długotrwałego podawania metamizolu, należy bezwzględnie przeprowadzać regularnie kontrolne badania krwi. U pacjentów otrzymujących antybiotyki, objawy agranulocytozy mogą mieć niewielkie nasilenie. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów agranulocytozy należy natychmiast przerwać podawanie leku i skontrolować obraz krwi. W razie pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta, pojawienia się lub nawrotu gorączki i wystąpienia zapalenia błon śluzowych, szczególnie jamy ustnej, nosa i gardła, należy natychmiast przerwać leczenie, zanim jeszcze otrzyma się wyniki badań laboratoryjnych. W przypadku wystąpienia pancytopenii należy natychmiast przerwać leczenie i wykonać pełne badanie krwi. Należy poinformować pacjenta, aby natychmiast zgłosił się do lekarza, jeżeli podczas leczenia wystąpią objawy, które wskazują na dyskrazję krwi. Należy poinformować pacjenta o tym, aby w przypadku wystąpienia objawów reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej, natychmiast odstawił lek i wezwał pomoc lekarską. Pacjenci, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna lub inna immunologiczna reakcja na metamizol są także narażeni na wystąpienie podobnej reakcji po podaniu innych pirazolonów i pirazolidyn oraz nieopioidowych leków przeciwbólowych, w tym NLPZ. Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych po metamizolu jest znacznie podwyższone u pacjentów: z zespołem astmy analgetycznej lub nietolerancją leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, w szczególności jeśli towarzyszy jej polipowate zapalenie błony śluzowej nosa i zatok; z astmą oskrzelową, szczególnie przy jednoczesnym występowaniu zapalenia zatok przynosowych i polipów w nosie; z przewlekłą pokrzywką; z nietolerancją niektórych barwników (np. tartrazyna) lub konserwantów (np. benzoesany); z nietolerancją alkoholu objawiającą się kichaniem, łzawieniem oczu i silnym zaczerwienieniem twarzy w reakcji nawet na niewielkie ilości alkoholu, może to wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną. U pacjentów z uczuleniem może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. Dlatego podczas stosowania metamizolu zaleca się zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą lub atopią. Pacjentom z podwyższonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych metamizol wolno podawać tylko po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Jeśli zajdzie taka konieczność, należy podawać go w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej, z zapewnieniem możliwości udzielenia pomocy w nagłym przypadku. Podczas stosowania metamizolu notowano występowanie ciężkich niepożądanych reakcji skórnych (SCAR), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) i reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), mogących zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Należy poinformować pacjenta o objawach oraz ściśle obserwować, czy nie występują u niego reakcje skórne. W przypadku pojawienia się objawów świadczących o wystąpieniu tych reakcji należy natychmiast przerwać leczenie metamizolem; ponowne stosowanie leczenia metamizolem w przyszłości jest niedozwolone. Metamizol może powodować reakcje hipotensyjne, które mogą być zależne od dawki. Wystąpienie ich jest bardziej prawdopodobne w przypadku pozajelitowego podania. Ryzyko spadku ciśnienia tętniczego zwiększa się u pacjentów: ze skurczowym ciśnieniem tętniczym <100 mm Hg, z niewydolnością serca i zaburzeniami krążenia (np. zawał serca lub urazy wielonarządowe), ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, u pacjentów odwodnionych oraz u pacjentów z wysoką gorączką. U tych pacjentów należy rozważyć potrzebę podania metamizolu, a w razie zastosowania prowadzić ścisły nadzór. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnych, konieczne może okazać się podjęcie działań zapobiegawczych (np. wyrównanie zaburzeń krążenia). U pacjentów, u których koniecznie należy unikać obniżenia ciśnienia krwi, np. w przypadku ciężkiej choroby wieńcowej lub istotnych zwężeń naczyń domózgowych, metamizol można stosować tylko pod ścisłą kontrolą parametrów hemodynamicznych. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby oraz w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka). Notowano przypadki ostrego zapalenia wątroby, przebiegającego głównie z uszkodzeniem komórek wątrobowych i pojawiającego się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, w tym z żółtaczką, często w kontekście reakcji nadwrażliwości na inne leki (np. wysypka skórna, dyskrazje komórek krwi, gorączka i eozynofilia) lub z jednoczesnymi cechami zapalenia wątroby na podłożu autoimmunologicznym. U większości pacjentów objawy ustępowały po przerwaniu leczenia metamizolem, jednak w pojedynczych przypadkach notowano progresję do ostrej niewydolności wątroby z koniecznością przeszczepienia narządu. Pacjentów należy informować o konieczności kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów świadczących o uszkodzeniu wątroby. U takiego pacjenta należy przerwać leczenie metamizolem i wykonać badania czynności wątroby. Jeśli u pacjenta nastąpiło uszkodzenie wątroby podczas stosowania metamizolu, nie należy ponownie wdrażać leczenia metamizolem, jeśli nie stwierdzono innych przyczyn uszkodzenia wątroby. Kofeinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, z powodu ryzyka wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Należy unikać nadmiernego spożywania kofeiny, np. w postaci kawy w trakcie przyjmowania leku, nie należy stosować tuż przed snem. Lek zawiera bardzo małe ilości glutenu (pochodzącego ze skrobi pszenicznej), przy czym określa się go jako „bezglutenowy”. W związku z tym jest bardzo mało prawdopodobne, aby spowodowało to jakiekolwiek problemy u pacjentów z celiakią. Preparatu nie powinni stosować pacjenci z alergią na pszenicę. Komunikat bezpieczeństwa z dnia 6 grudnia 2024. Pacjenci powinni być poinformowani o: wczesnych objawach sugerujących agranulocytozę, w tym o gorączce, dreszczach, bólach gardła i bolesnych zmianach błony śluzowej, zwłaszcza w jamie ustnej, nosie i gardle lub w okolicy narządów płciowych lub odbytu; potrzebie zachowania czujności w związku z tymi objawami, ponieważ mogą one wystąpić w dowolnym momencie leczenia, nawet wkrótce po jego zakończeniu; potrzebie zaprzestania leczenia i natychmiastowego zasięgnięcia porady medycznej, jeśli wystąpią te objawy. Jeśli metamizol jest stosowany w leczeniu gorączki, niektóre objawy pojawiającej się agranulocytozy mogą nie zostać zauważone. Dodatkowo, objawy mogą być maskowane u pacjentów otrzymujących antybiotykoterapię. W przypadku podejrzenia agranulocytozy należy natychmiast wykonać pełną morfologię krwi (w tym morfologię krwi z rozmazem), a leczenie należy przerwać w czasie oczekiwania na wyniki. W przypadku potwierdzenia agranulocytozy nie wolno wznawiać leczenia. Rutynowe monitorowanie morfologii krwi u pacjentów, u których stosuje się leki z metamizolem nie jest już zalecane.

Producent

Solinea