Anatomia mężczyzny - strefy erogenne mężczyzn, budowa i rozmiar penisa
Budowa penisa, a także jego rozmiar i kształt – jakie powinny być, co jest normą, a co odstępstwem, kiedy powinniśmy się zgłosić do lekarza? Poznaj anatomię mężczyzny, dowiedz się, z czego składa się męski układ rozrodczy i jaką spełnia funkcję.
Anatomia mężczyzny
Męski układ płciowy uchodzi za prostszy w budowie, aniżeli kobiecy. Jest też mniej skomplikowany pod względem funkcjonalnym. Do głównych jego zadań należą:
- produkcja plemników,
- produkcja hormonów płciowych,
- wprowadzanie nasienia do pochwy kobiety,
- osiąganie satysfakcji seksualnej.
W odróżnieniu od żeńskiego, męski układ rozrodczy nie funkcjonuje w trybie cyklicznym, dlatego potencjalnie jest w stanie spełniać swoją rolę przez cały czas, dzień po dniu. Anatomia mężczyzny wyróżnia następujące narządy rozrodcze:
- zewnętrzne: penis (prącie), moszna;
- wewnętrzne: jądra, najądrze, nasieniowód, gruczoł krokowy (prostata), gruczoły opuszkowo-cewkowe, gruczoły pęcherzykowo-nasienne.
Budowa penisa
O ile narządy wewnętrzne odpowiadają za produkcję i magazynowanie nasienia zawierającego męskie gamety, czyli plemniki, o tyle narząd zewnętrzny, członek, spełnia kluczową rolę techniczną w akcie seksualnym. Pełni on funkcję kopulacyjną – za sprawą wykonywanych ruchów frykcyjnych stymuluje kobiecą pochwę, a także pozwala osiągnąć satysfakcję mężczyźnie. Umożliwia też zapłodnienie, wprowadzając dobywający się w czasie wytrysku ejakulat w głąb pochwy, w rejony ujścia szyjki macicy. Budowa penisa jest stosunkowo skomplikowana. Członek składa się z trzech podstawowych elementów, jakimi są:
Korzeń stanowi swego rodzaju mocowanie prącia do kości łonowej oraz mięśnia kulszowo-jamistego. Jest niewidoczny i nieruchomy. Największy odcinek, czyli trzon, pokryty jest skórą i dwiema warstwami powięzi. Wewnątrz, wzdłuż, umiejscowione są tzw. ciała jamiste, czyli struktury, które wypełniając się krwią, powodują erekcję. W miejscu tym znajduje się też ciało gąbczaste, przez środek którego przebiega cewka moczowa, pełniąca jednocześnie rolę nasieniowodu. Na samym końcu, w budowie penisa wyróżniamy żołądź, która ma kształt stożka, jest bardzo delikatna, czuła na dotyk i pokryta jedynie błoną śluzową. W stanie spoczynku żołądź przykrywa jeszcze fałd skórny, zwany napletkiem, który u większości mężczyzn daje się z łatwością odwodzić – mechanicznie, bądź samoistnie na skutek erekcji. Z żołędzią napletek połączony jest mocną ale cienką żyłką, zwaną wędzidełkiem.
Rozmiar penisa
Średnia długość penisa w stanie spoczynku wynosi nieco ponad 9 centymetrów. Jeśli chodzi natomiast o rozmiar penisa we wzwodzie, naukowcy z całego świata przywołują całkowicie rozbieżne dane. Na podstawie deklaracji zebranych w badaniach ankietowych, amerykański Instytutu Kinsey’a już kilkadziesiąt lat temu orzekł, iż przeciętny wymiar to 16,5 centymetra. Jednak większość późniejszych prac naukowych podaje mniejsze wartości. Z analizy 17 badań empirycznych (a więc opierających się na faktycznych pomiarach), przeprowadzonej przez brytyjskiego naukowca Davida Veale wynika, że średni rozmiar penisa w stanie maksymalnego pobudzenia wynosi 13,12 centymetra długości oraz 11,66 cm w obwodzie. Veale podkreśla, że wbrew obiegowym opiniom, członek o długości większej niż 18 centymetrów, posiada zaledwie 2 procent mężczyzn na całym świecie.
Kształt penisa
Kształt penisa zazwyczaj określa się w odniesieniu do członka będącego w stanie wzwodu. U większości mężczyzn jest on wówczas delikatnie zagięty ku górze, ewentualnie całkowicie prosty. Natomiast skrzywienie w dół może świadczyć o wadzie anatomicznej lub niemożności osiągnięcia pełnego wzwodu. Dopuszczalne są też nieznaczne wychylenia prącia w lewo lub prawo. Poważną dysfunkcją jest jednak skrzywienie patologiczne, występujące na przykład w przebiegu choroby Peyroniego, nazywanej też stwardnieniem ciał jamistych prącia lub włóknistym stwardnieniem członka. Przyczyną skrzywienia członka jest zwłóknienie osłonki ciał jamistych, na powierzchni których pojawiają się charakterystyczne płytki. Schorzenie to ma nie do końca poznaną patogenezę, zaobserwowano jednak, że statystycznie częściej występuje u osób chorujących na:
Choroba Peyroniego może też być wynikiem urazu fizycznego, na przykład tzw. złamania prącia w trakcie zbyt intensywnego stosunku seksualnego.
Innym odstępstwem od normy, jeśli chodzi o budowę i kształt penisa, jest stulejka. Jest to wada anatomiczna, częściej wrodzona, ale też niekiedy nabyta, polegająca na takim zawężeniu napletka, iż nie jest możliwe jego pełne odwodzenie z napletka, zwłaszcza w stanie wzwodu. Jest to problem zdrowotny, który negatywnie odbija się na higienie miejsc intymnych, potencjalnie będąc przyczyną schorzeń takich, jak grzybica prącia. Stulejka utrudnia też osiąganie satysfakcji seksualnej, jako że ogranicza stymulację bardzo wrażliwej na dotyk żołędzi.
Schorzeniem podobnym jest zasłupek. W tym przypadku problemem jednak jest nie odwiedzenie napletka, lecz jego ponowne odprowadzenie na żołądź. Przyczyną tego jest rolowanie się i blokowanie fałdu skórnego w tak zwanym rowku zażołędnym.
Problematyczne dla wielu mężczyzn może też być wędzidełko. Jeśli żyłka ta jest zbyt krótka, może uniemożliwiać pełne odkrycie napletka lub czynić ten zabieg bardzo bolesnym. W przypadkach ekstremalnego napięcia, wędzidełko może też pęknąć, choć sytuacja taka ma miejsce bardzo rzadko.
Strefy erogenne mężczyzn
Męska seksualność stereotypowo postrzegana jest jako wyjątkowo prosta. Najczęściej sprowadza się ją do pobudzenia na podstawie bodźców wzrokowych, oraz fizycznej stymulacji prącia. Strefy erogenne mężczyzn zajmują jedynie 3 procent powierzchni ciała, w porównaniu z 15 procentami u kobiet. Są one jednak rozlokowane z znacznie większej ilości miejsc, aniżeli tylko powierzchnia penisa. Wymienić w tym kontekście można takie obszary ciała, jak:
- moszna,
- pośladki,
- wnętrze odbytu, w tym w szczególności okolice gruczołu krokowego (męski punkt G),
- uszy, szyja i twarz (usta, skronie, policzki, czoło, powieki, brwi),
- plecy i ramiona,
- ręce i nogi, zwłaszcza wewnętrzna strona ud.
