Spis treści:
1. Citronil - działanie
2. Citronil - wskazania
3. Citronil - przeciwwskazania
4. Citronil - dawkowanie
5. Citronil - interakcje z innymi lekami
6. Citronil - ciąża
7. Citronil - skutki uboczne
8. Citronil - środki ostrożności
9. Citronil - producent

Działanie

Citronil - Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Praktycznie nie wpływa na wychwyt zwrotny noradrenaliny, dopaminy i GABA. Nie wykazuje powinowactwa lub ma bardzo niewielkie powinowactwo do receptorów 5-HT_1A, 5-HT₂, dopaminergicznych D₁ i D₂, adrenergicznych α₁, β₂ i β, histaminergicznych H₁ i cholinergicznych (muskarynowych). Po podaniu doustnym lek wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od obecności pokarmu. Biodostępność wynosi ok. 80%. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 4 h. Ok. 80% leku i jego metabolitów wiąże się z białkami osocza. Głównymi metabolitami cytalopramu są demetylocytalopram, didemetylocytalopram, które są mniej selektywnymi i słabszymi ihnibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 36 h. Lek wydalany jest głównie przez wątrobę (85%), pozostałe 15% - przez nerki. 12-23% dawki wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Stężenie w osoczu w stanie równowagi dynamicznej ustala się po upływie 1-2 tyg.

Wskazania

Citronil - Epizody ciężkiej depresji. Lęk napadowy z agorafobią lub bez agorafobii. Zapobieganie nawrotom epizodów depresji.

Przeciwwskazania

Citronil - Nadwrażliwość na cytalopram lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Nie stosować cytalopramu u pacjentów otrzymujących jednocześnie inhibitory MAO, w tym selegilinę w dawce większej niż 10 mg na dobę. Nie należy rozpoczynać leczenia cytalopramem wcześniej niż po upływie 2 tyg. po przerwaniu leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO lub przed upływem czasu wskazanego w ChPL po przerwaniu leczenia odwracalnym inhibitorem MAO. Przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem MAO, powinno upłynąć co najmniej 7 dni od zakończenia leczenia cytalopramem. Stosowanie cytalopramu w skojarzeniu z linezolidem jest przeciwwskazane, o ile nie ma możliwości ścisłej obserwacji pacjenta i monitorowania ciśnienia tętniczego. Nie stosować w skojarzeniu z pimozydem. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z wydłużonym odcinkiem QT lub wrodzonym zespołem długiego QT. Jednoczesne leczenie innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, w tym: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III; lekami przeciwpsychotycznymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, lekami przeciwmalarycznymi, zwłaszcza halofantryna); niektórymi lekami przeciwhistaminowymi (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna) itp.

Dawkowanie

Citronil - Doustnie. Dorośli. Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tygodniach stosowania. Czas leczenia wynosi zazwyczaj 6 miesięcy po ustąpieniu objawów depresji. U pacjentów z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom. Maksymalną skuteczność w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami lęku osiąga się po około 3 miesiącach. W zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta kontynuowanie leczenia może być konieczne przez kilka miesięcy. Depresja: 20 mg raz na dobę. Zależnie od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Lęk napadowy: w pierwszym tygodniu leczenia należy podawać pojedynczą dawkę 10 mg, a następnie zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Dzieci i młodzież. Nie należy stosować cytalopramu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) należy zmniejszyć dawkę do połowy zalecanej dawki, np. 10–20 mg na dobę; maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagane dostosowanie dawki; u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min) nie zaleca się stosowania. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby w ciągu pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się dawkę początkową 10 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Zaleca się dodatkową ostrożność przy zwiększaniu dawki u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. U pacjentów z rozpoznanym słabym metabolizmem z udziałem CYP2C19 zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę przez pierwsze 2 tyg. leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Czas trwania leczenia. Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2 -4 tyg. stosowania. Czas leczenia wynosi zazwyczaj 6 mies. po ustąpieniu objawów depresji. U pacjentów z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom. Maksymalną skuteczność cytalopramu w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami lęku osiąga się po około 3 mies. W zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta kontynuowanie leczenia może być konieczne przez kilka miesięcy. Cytalopram należy odstawiać stopniowo. Zaleca się by dawkę zmniejszać stopniowo przez okres 1-2 tyg. Sposób podania. Lek należy stosować raz na dobę, rano lub wieczorem. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, popijać płynem.

Interakcje z innymi lekami

Citronil - Jednoczesne stosowanie cytalopramu i inhibitorów MAO może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych, w tym zespołu serotoninowego. Nie stosować cytalopramu u pacjentów otrzymujących jednocześnie inhibitory MAO, w tym selegilinę w dawce większej niż 10 mg na dobę. Nie należy rozpoczynać leczenia cytalopramem wcześniej niż po upływie 2 tyg. po przerwaniu leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO lub przed upływem czasu wskazanego w ChPL po przerwaniu leczenia odwracalnym inhibitorem MAO. Przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem MAO, powinno upłynąć co najmniej 7 dni od zakończenia leczenia cytalopramem. Stosowanie cytalopramu w skojarzeniu z linezolidem jest przeciwwskazane, o ile nie ma możliwości ścisłej obserwacji pacjenta i monitorowania ciśnienia tętniczego. Nie stosować w skojarzeniu z pimozydem. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie cytalopramu orazleków wydłużających odcinek QT, takich jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fentiazyny, pimozyd, haloperidol), trójcykliczne antydepresanty, niektóre leki antybakteryjne (np. sparfloksacyna, moksifloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, leczenie przeciwmalaryczne głównie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Podawanie cylaopramu w skojarzeniu z lekami serotoninergicznymi (np. tramadolem, buprenorfiną lub sumatryptanem) może prowadzić do nasilenia działania związanego z przekaźnictwem receptorów serotoninowych (5-HT). Do czasu uzyskania bardziej szczegółowych danych nie zaleca się jednoczesnego stosowania cytalopramu i agonistów receptorów 5-HT z sumatryptanem i innymi tryptanami. Na poziomie farmakodynamicznym zgłaszano przypadki wystąpienia zespołu serotoninowego podczas podawania cytalopramu z moklobemidem i buspironem. Nie stwierdzono interakcji farmakodynamicznych z litem. Donoszono jednak o nasileniu działania serotonergicznego, gdy SSRI podawano z litem lub tryptofanem i dlatego skojarzone leczenie należy stosować ostrożnie. Należy rutynowo monitorować stężenie litu zgodnie ze zwykłymi zaleceniami. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania innych leków mogących obniżać próg drgawkowy np.: leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, SSRI), neuroleptyki (pochodne fenotiazyny, tioksantenu i butyrofenonu), meflochina, bupropion i tramadol. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania cytalopramu z lekami przeciwzakrzepowymi (takimi jak warfaryna), lekami wpływającymi na czynność płytek krwi, takimi jak: NLPZ, kwas acetylosalicylowy, dipirydamol, tyklopidyna lub innymi lekami zwiększającymi ryzyko krwawienia (np. niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, pochodne fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne). Dotychczas nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji cytalopramu z neuroleptykami (nie można jednak wykluczyć możliwości ich wystąpienia). Nie należy równocześnie stosować cytalopramu i preparatów zawierających ziele dziurawca (ryzyko zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych). Nie oczekuje się występowania interakcji cytalopramu z alkoholem. Jednak podczas stosowania cytalopramu nie należy pić alkoholu. Nie istnieją badania kliniczne na temat zagrożenia lub korzyści związanych ze skojarzonym stosowaniem terapii elektrowstrząsowej i cytalopramu - należy zachować ostrożność. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków wywołujących hipokaliemię i (lub) hipomagnezemię, ponieważ mogą one wydłużać odcinek QT. Cytalopram jest metabolizowany za pośrednictwem: CYP2C19 (ok. 38%), CYP3A4 (ok. 31%) i CYP2D6 (ok. 31%). Ze względu na to, że lek jest metabolizowany przez więcej niż jeden izoenzym CYP, hamowanie jego biotransformacji jest mniej prawdopodobne, jako że jeden enzym może być kompensowany przez inny (bardzo niewielkie prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji farmakokinetycznych). Nie należy spodziewać się farmakokinetycznych interakcji opartych na wiązaniu się cytalopramu z białkami osocza. Ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia escytalopramu należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazolem, esomeprazolem, flukonazolem, fluwoksaminą, lanzoprazolem, tyklopidyną) - może być konieczne zmniejszenie dawki cytalopramu. Zaleca się ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania cytalopramu i cymetydyny (silny inhibitor CYP2D6, 3A4, 1A2) - może zaistnieć konieczność zmiany dawki. Na podstawie obserwacji działań niepożądanych w trakcie jednoczesnego leczenia inhibitorami CYP2C19 może być konieczne zmniejszenie dawki cytalopramu. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania cytalopramu z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP2D6 i cechującymi się wąskim indeksem terapeutycznym, np. z flekainidem, propafenonem i metoprololem (stosowanie w niewydolności serca), lub pewnymi lekami działającymi na OUN, metabolizowanymi głównie przez CYP2D6, np. leki przeciwdepresyjne (takie jak dezypramina, klomipramina i nortryptylina) lub leki przeciwpsychotyczne (takie jak rysperydon, tiorydazyna i haloperydol). Może być konieczne dostosowanie dawkowania. Podawanie w skojarzeniu z ketokonazolem (silnym inhibitorem CYP3A4) nie spowodowało zmiany właściwości farmakokinetycznych cytalopramu. Cytalopram i demetylocytalopram nie odgrywają istotnej roli jako inhibitory CYP2C9, CYP2E1 i CYP3A4 i są tylko słabymi inhibitorami CYP1A2, CYP2C19 i CYP2D6. Leczenie skojarzone cytalopramem i metoprololem (substratem CYP2D6) spowodowało 2-krotne zwiększenie stężenia metoprololu w surowicy - nie zaobserwowano jednak klinicznie istotnego wpływu na ciśnienie tętnicze ani rytm serca. Nie stwierdzono wpływu na stężenie cytalopramu lub imipraminy, chociaż obserwowano zwiększenie stężenia dezypraminy, głównego metabolitu imipraminy. W przypadku jednoczesnego stosowania cytalopramu z dezypraminą występowało zwiększenie stężenia dezypraminy w osoczu. Może być wówczas konieczne zmniejszenie dawek dezypraminy. Nie obserwowano zmian lub obserwowano tylko niewielkie zmiany bez znaczenia klinicznego, gdy cytalopram podawano w skojarzeniu z substratami CYP1A2 (klozapiną i teofiliną), CYP2C9 (warfaryną), CYP2C19 (imipraminą i mefenytoiną), CYP2D6 (sparteiną, imipraminą, amitryptyliną, rysperydonem) oraz CYP3A4 (warfaryną, karbamazepiną (oraz jej metabolitem - epoksydem karbamazepiny) i triazolamem). Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych cytalopramu z lewomepromazyną lub digoksyną (cytalopram nie powoduje zwiększenia stężenia glikoproteiny P ani jej nie hamuje).

Ciąża

Citronil - Cytalopram nie powinien być stosowany podczas ciąży, chyba że w razie bezwzględnej konieczności. Jeśli lek ma być stosowany podczas ciąży, należy zmniejszyć dawkę i jeśli to możliwe, zaprzestać jego stosowania w ciągu ostatnich tygodni przed terminem porodu. Noworodki powinny być poddane obserwacji, jeśli cytalopram był stosowany w późniejszych okresach ciąży, szczególnie w III trymestrze. Należy unikać nagłego przerywania stosowania leku w czasie ciąży. W przypadku stosowania leków z grupy SSRI i (lub) SNRI w późniejszych okresach ciąży, u noworodka mogą wystąpić następujące objawy: zaburzenia oddychania, sinica, bezdech, drgawki, niestabilność temperatury ciała, trudności z pobieraniem pokarmu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, wzmożenie odruchów, drżenie, nadmierne reagowanie na bodźce, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności ze spaniem. Objawy te mogą być związane z działaniem serotoninergicznym lub objawami z odstawienia. W większości przypadków powikłania zaczynają się natychmiast lub niedługo (<24 h) po porodzie. Stosowanie leków z grupy SSRI podczas ciąży, zwłaszcza pod koniec ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia przewlekłego nadciśnienia płucnego u noworodka (PPHN). Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (<2-krotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem. Cytalopram przenika do mleka kobiecego w małych ilościach. Ocenia się, że karmione piersią dziecko otrzyma około 5% dobowej dawki dla matki w przeliczeniu na masę ciała. U niemowląt obserwowano jedynie niewielkie objawy lub w ogóle ich nie obserwowano. Dostępne dane nie wystarczają jednak do oceny zagrożenia dla dziecka. Korzyści z karmienia piersią powinny być większe niż potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. Zaleca się ostrożność. Badania na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający; dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Skutki uboczne

Citronil - Bardzo często: senność, bezsenność, ból głowy, zaburzenia akomodacji, kołatanie serca, nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększona potliwość, osłabienie. Często: zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała, zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji, koszmary senne, amnezja, lęk, osłabienie popędu płciowego, apatia, splątanie, zaburzenie orgazmu (u kobiet), migrena, drżenie, parestezje, zaburzenia smaku, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, szum w uszach, niedociśnienie, nadciśnienie, ziewanie, nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, biegunka, zaparcia, niestrawność, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, zwiększone wydzielanie śliny, świąd, bóle mięśni, bóle stawów, zaburzenia mikcji, wielomocz, impotencja, zaburzenia wytrysku, niezdolność do wytrysku, bolesne miesiączkowanie, anorgazmia u kobiet, zmęczenie. Niezbyt często: zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, agresja, depersonalizacja, omamy, mania, euforia, zwiększenie popędu płciowego, drgawki, omdlenie, rozszerzenie źrenic, bradykardia, tachykardia, kaszel, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, pokrzywka, łysienie, wysypka, plamica, nadwrażliwość na światło, zatrzymanie moczu, obrzęk, złe samopoczucie, kobiety: krwotok miesiączkowy. Rzadko: hiponatremia, napady drgawkowe grand mal, dyskineza, zaburzenia smaku, krwotok, zapalenie wątroby, gorączka. Bardzo rzadko: nadkomorowe zaburzenia rytmu, mlekotok. Częstość nieznana: trombocytopenia, nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, hipokaliemia, napady panicznego lęku, bruksizm, niepokój, wyobrażenia samobójcze, zachowania samobójcze, drgawki, zespół serotoninowy, zaburzenia pozapiramidowe, akatyzja, zaburzenia ruchowe, zaburzenia widzenia, wydłużenie odcinka QT, komorowe zaburzenia rytmu w tym torsade de pointes (głównie u pacjentów płci żeńskiej z hipokaliemią lub z wcześniej istniejącym wydłużeniem odcinka QT lub z innymi chorobami serca), niedociśnienie ortostatyczne, krwawienie z nosa, krwawienia z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytnicy), nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, obrzęki naczynioruchowe, wybroczyny i inne krwawienia do skóry i tkanki podskórnej, kobiety: krwotok maciczny, krwotok poporodowy, mężczyźni: priapizm. Badania epidemiologiczne, prowadzone głównie u pacjentów w wieku 50 lat i starszych, wskazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Mechanizm prowadzący do tego ryzyka nie jest znany. Odstawienie leków z grupy SSRI i (lub) SNRI (zwłaszcza nagłe) zazwyczaj prowadzi do wystąpienia objawów z odstawienia: zawroty głowy, zaburzenia czuciowe (w tym parestezje i wrażenie przeszycia prądem), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalną, drażliwość, zaburzenia widzenia.

Środki ostrożności

Citronil - Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Zachowania samobójcze (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i gniew) były częściej obserwowane w badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi, niż w grupie otrzymującej placebo. Jeśli w oparciu o potrzebę kliniczną podjęta zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem zachowań samobójczych. Brak danych dotyczących długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży dotyczących jego wpływu na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy i rozwój zachowania. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa. Ryzyko takie utrzymuje się do czasu wystąpienia istotnej klinicznie remisji. Pacjent powinien być ściśle monitorowany do momentu pojawienia się poprawy oraz we wczesnej fazie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). U pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężką depresją. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego nie zaleca się jednoczesnego stosowania cytalopramu i inhibitorów MAO-A. Cytalopramu nie należy stosować jednocześnie z lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan i inne tryptany, tramadol, buprenorfina, oksytryptan, tryptofan. U pacjentów z cukrzycą leki z grupy SSRI mogą zmieniać profil glikemii - konieczne może być dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych. Należy natychmiast zaprzestać stosowania leku u pacjentów, u których w czasie leczenia wystąpiły drgawki. Cytalopramu nie należy stosować u pacjentów z niestabilną padaczką, natomiast pacjentów z kontrolowaną padaczką należy dokładnie obserwować. W przypadku zwiększenia częstości występowania napadów drgawek lek należy odstawić. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania cytalopramu i leczenia elektrowstrząsami (ograniczone dane kliniczne). Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Należy zaprzestać stosowania leku u pacjenta, u którego rozpoczyna się faza maniakalna. Zalecana jest ostrożność u pacjentów stosujących leki z grupy SSRI w skojarzeniu z lekami wpływającymi na czynność płytek krwi bądź zwiększającymi ryzyko krwawień, jak również u pacjentów z krwawieniami w wywiadzie. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego. W przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego (pobudzenie, drżenie, drgawki kloniczne mięśni, hipertermia) lek należy odstawić i zastosować leczenie objawowe. U pacjentów z psychozami i depresją cytalopram może nasilać objawy psychotyczne. Nie zaleca się stosowania cytalopramu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), ponieważ nie ma danych dotyczących jego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć dawkę oraz ściśle kontrolować czynność wątroby. Nie należy równocześnie stosować cytalopramu i preparatów zawierających ziele dziurawca. U niektórych pacjentów z zaburzeniami lękowymi na początku leczenia może wystąpić nasilenie objawów lękowych (lęk paradoksalny); reakcja ta zwykle ustępuje w ciągu pierwszych 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Cytalopram może powodować wydłużenie odcinka QT, w zależności od dawki. Przypadki wydłużenia odcinka QT oraz komorowego zaburzenia rytmu, obejmujące torsade de pointes, odnotowano po wprowadzeniu leku do obrotu głównie u pacjentów płci żeńskiej z hipokaliemią lub z wcześniej istniejącym wydłużeniem odcinka QT, lub z innymi chorobami serca. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów ze znaczną bradykardią lub po niedawno przebytym ostrym zawale serca lub też z niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia zwiększają ryzyko złośliwych arytmii i należy je wyrównać przed rozpoczęciem leczenia cytalopramem. U pacjentów ze stabilną chorobą serca przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć wykonanie EKG. W przypadku wystąpienia arytmii serca w okresie leczenia cytalopramem należy przerwać leczenie oraz wykonać banie EKG. U pacjentów, u których rozwiną się objawy akatyzji, zwiększanie dawki może być niekorzystne. Cytalopram należy zastosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie. Leki z grupy SSRI oraz SNRI mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych; zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera również sód (<40 µg/tabl.). Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Producent

Orion Corporation