Grzybica pochwy – czym jest, jakie są jej objawy i jak ją leczyć?
Autor: Bartek Raducha / artykuł konsultowany z dr Izabelą Zdrojewską
Grzybica pochwy, kandydoza, drożdżyca… ta choroba ma wiele nazw. Swędzi, piecze, powoduje nieprzyjemne upławy o konsystencji twarożku. Grzybica jest jedną z najczęstszych chorób konsultowanych w gabinetach ginekologicznych – podobnie jak inne choroby powodujące stany zapalne pochwy i sromu.
Niezależnie od tego, czy infekcję intymną powodują bakterie, grzyby z rodzaju Candida czy na przykład chlamydie (powodujące chlamydiozę) – stanów zapalnych pochwy nie wolno bagatelizować. Mogą prowadzić do poważnych powikłań – niezależnie od tego, czy jesteś w ciąży, zbliżasz się do menopauzy czy po prostu jesteś aktywna seksualnie. Dlatego wszystkie infekcje pochwy, szczególnie te grzybiczne (kandydozy, drożdżaki, itp.), powinny być leczone jak najszybciej.
Skąd w pochwie bierze się grzybica pochwy (patogeneza)
Infekcje intymne dotykają i nadal będą dotykać większości kobiet. Szacuje się, że 3 z 4 kobiet przechodzą raz w życiu infekcję grzybiczną, a u połowy z nich choroba może nawracać. Grzybicę pochwy (według klasyfikacji ICD-10: B37.3) wywołują grzyby z rodziny Candida, które rozwijają się w sprzyjających okolicznościach w mikroflorze pochwy.
Najczęściej winowajcami są drożdżaki Candida albicans, jednak wśród grzybów powodujących kandydozę pochwy wymienia się również:
- Candida glabrata,
- Candida krusei,
- Candida kefyr (pseudotropicalis),
- Candida parapsilosis,
- Candida tropicalis,
- Candida stelatoidea,
- Candida guilliermondi,
- Candida zeylalnoides
- i inne.
Podobnie jak inne choroby grzybiczne (jamy ustnej, paznokci, wałów okołopaznopciowych, stóp, dłoni, itp.), kandydoza pochwy jest chorobą oportunistyczną. Oznacza to, że atakuje wtedy, gdy organizm jest osłabiony lub drożdżaki mają możliwość rozwinięcia się w pochwie. O tym, że w pochwie pojawi się infekcja grzybicza, decyduje stan mikroflory pochwy – PH, temperatura, ilość pałeczek kwasu mlekowego, dzień cyklu, stosowanie antykoncepcji hormonalnej czy przyjmowane leki (zwłaszcza antybiotyki).
To właśnie prawidłowy stan mikroflory pochwy zabezpiecza przed pojawieniem się chorób grzybiczych i wielu innych infekcji intymnych. Musisz pamiętać, że grzyby z gatunku Candida występują lub mogą występować w pochwie każdej kobiety. Jednak dopóki organizm broni się przed nimi (w dużej mierze dzięki bakteriom kwasu mlekowego w pochwie), objawy choroby ani sama choroba nie pojawiają się.
Dopiero gdy dojdzie do zaburzenia równowagi mikroflory pochwy (co jest efektem osłabienia organizmu), może rozwinąć się grzybica pochwy. Wtedy drożdżaki w pochwie zaczynają się namnażać i rozprzestrzeniać, co może prowadzić do rozwinięcia się infekcji innych organów – od sromu, aż do dolnego odcinka układu moczowego (czyli grzybicze zapalenie pęcherza).
Jak wspomniałem, u wielu kobiet grzybica pochwy może nawracać. Taka nawracająca kandydoza może być dużym problemem dla zdrowia (podobnie jak przewlekła forma grzybicy pochwy). W skrajnych przypadkach może prowadzić ona do wielu nieprzyjemnych i groźnych dla zdrowia oraz płodności komplikacji. Przewlekła, nieleczona lub źle leczona grzybica pochwy może prowadzić m.in. do zakażenia kanału szyjki macicy i jajowodów; jeśli grzyby przedostaną się dalej, atakują przydatki. W najcięższych przypadkach grzybica pochwy grozi zakażeniem innych narządów wewnętrznych albo może skończyć się bezpłodnością.
Objawy grzybicy pochwy – na co zwrócić uwagę i co świadczy o tym, że chorujesz?
Wśród najważniejszych objawów grzybicy pochwy należy wymienić:
- biały nalot na wargach sromowych;
- zaczerwienienie i obrzęk;
- pieczenie pochwy (dysuria) podczas oddawania moczu;
- bezwonne upławy;
- zmniejszenie ilości wydzieliny z pochwy, która może przyjmować grudkowaną, serowatą konsystencję – to właśnie ta konsystencja jest charakterystyczna dla infekcji grzybicznej;
- suchość w pochwie;
- w skrajnych przypadkach śluz może mieć zielonkawy odcień i mogą wystąpić zielonkawe upławy z pochwy (które mogą być mylone z objawami infekcji bakteryjnej).
Co ważne – kluczowe objawy, czyli zmiany w wydzielinie z pochwy – pojawiają się niezależnie od fazy cyklu menstruacyjnego. Wiele innych infekcji intymnych może mieć zbliżone objawy (swędzenie pochwy, upławy, itp.), jednak to grudkowata forma bezwonnej wydzieliny wskazuje niemal jednoznacznie na grzybiczne źródło infekcji pochwy. To pozwala lepiej dostosować leczenie i działania.
Grupy ryzyka: co sprzyja rozwojowi kandydozy i kto jest szczególnie narażony?
Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób oportunistycznych, da się wskazać grupy ryzyka, czyli osoby szczególnie narażone na zachorowanie. Jak wspomniałem – grzyby z rodziny Candida są obecne w drogach rodnych wielu kobiet, jednak dopiero sprzyjające okoliczności prowadzą do rozwoju choroby.
Można powiedzieć, że kandydoza pochwy dotyka najczęściej kobiety aktywne seksualnie, w wieku od 17 do 35 lat, jednak to nie jedyna grupa. Na chorobę powodowaną grzybami Candida narażone są bardzo kobiety w okresie menopauzy. Wiąże się to ze słabym nawilżeniem błony śluzowej pochwy, w wyniku czego tworzą się podrażnienia (niekoniecznie muszą powstać w czasie seksu), które pozwalają drożdżakom na łatwiejsze zasiedlenie pochwy i rozwój choroby. Dodatkowo – okres przekwitania to też czas znaczących zmian hormonalnych, które nie pozostają bez wpływu na mikroflorę pochwy.
Kolejną grupą ryzyka zachorowania na grzybicę pochwy są kobiety w ciąży (ten temat rozwinę dalej w tekście). Powód jest bardzo prosty: zmiany w układzie hormonalnym, spowodowane przez rozwijającą się ciążę, wpływają znacznie na to, co dzieje się z mikroflorą w pochwie. Szczególnie narażone na pojawienie się infekcji grzybiczych są kobiety chorujące na cukrzycę – wysokie stężenie cukru zmienia naturalny odczyn pH pochwy (jest on jedną z najważniejszych barier ochronnych).
Wśród innych czynników sprzyjających rozwojowi grzybicy pochwy należy wymienić:
- awitaminozę;
- obniżenie odporności (od okresowego osłabienia organizmu, przez choroby rozwijające się w ukryciu, aż do AIDS czy przyjmowania leków immunosupresyjnych, czyli celowo obniżających odporność);
- uprawianie seksu oralnego oraz analnego;
- zaburzenia hormonalne (na przykład te powodowane działaniem tarczycy);
- długotrwałe przyjmowanie steroidów (na przykład na alergię);
- stosowanie tabletek antykoncepcyjnych;
- seks w czasie okresu;
- otyłość i nadwaga;
- zła, zbyt bogata w cukry dieta (również: niedobór żelaza w diecie);
- przyjmowanie antybiotyków (grzybica pochwy, podobnie jak penisa, może być jednym z powikłań po antybiotykoterapii, ponieważ wiele leków tego rodzaju wpływa negatywnie na stan bakterii kwasu mlekowego w pochwie, co stwarza korzystne warunki do rozwoju chorób grzybiczych);
- nieprawidłowa higiena intymna;
- zbyt „dobra” higiena intymna (zbyt częste: podmywanie się, stosowanie irygacji lub płukanek pochwy);
- stosowanie wkładek wewnątrzmacicznych lub niektórych lubrykantów;
- występowanie chorób współistniejących – na przykład infekcji bakteryjnych lub wirusowych;
- zabiegi chirurgiczne w obrębie układu rozrodczego (np. histerektomia);
- rzadka wymiana gąbek stosowanych do zachowania higieny intymnej (mogą się one stać doskonałym siedliskiem grzybów);
- stosowanie środków higienicznych, które mogą podrażniać błonę śluzową pochwy (źle dobrane tampony, perfumowane wkładki lub środki do higieny intymnej, itp.);
- noszenie zbyt obcisłej lub syntetycznej bielizny (może powodować uszkodzenia mechaniczne błony śluzowej, podwyższać miejscowo temperaturę i wilgotność w pochwie, co stwarza doskonałe warunki do rozwoju chorób grzybiczych);
- regularne korzystanie z basenów i saun, bez zachowania odpowiedniej higieny intymnej.
Czym różni się grzybica pochwy od zakażenia bakteryjnego, rzęsistkowego lub wenerycznego?
Jak wspomniałem – grzybicę pochwy wyróżnia grudkowa i serowata wydzielina z pochwy. Towarzyszące kandydozie objawy pozwalają na jej niemal jednoznaczne zdiagnozowanie. Jednak grzybica nie jest jedyną infekcją, która pojawia się w okolicach pochwy.
Infekcje bakteryjne pochwy (czyli waginoza bakteryjna) również mogą powodować swędzenie i dyskomfort, jednak ich objawy różnią się od grzybiczych. Typowym objawem, wyróżniającym infekcje bakteryjne, jest wydzielina z pochwy: jeśli jest białoszara (lub żółtawa), ma wodnistą konsystencję i rybi zapach – może to wskazywać na infekcję bakteryjną.
W przypadku zakażeń chorobami wenerycznymi (najczęściej przez bakterie z grupy Chlamydia) wydzielina z pochwy jest ropowata, obecne jest silne pieczenie przy oddawaniu moczu oraz mogą pojawić się krwawienia między miesiączkowe oraz po seksie.
Zakażenia rzęsistkowe (przenoszone drogą płciową) charakteryzują się obfitymi (niekiedy pieniącymi się) żółtozielonymi upławami o intensywnym i nieprzyjemnym zapachu.
Po co potrzebne są testy na kandydozę pochwy?
W aptekach są dostępne testy pozwalające ocenić źródło zapalenia pochwy. Działają one w oparciu o ocenę poziomu pH w pochwie. Optymalne pH w pochwie waha się między 3,6 a 4,5 – odchylenia od tej normy stwarzają korzystne warunki do pojawienia się infekcji. Innymi słowy: najzdrowsze pH w pochwie jest kwaśne.
Testy na infekcje intymne pochwy bazują na poziomie pH i informują, czy jest ono za wysokie lub za niskie. Zbyt wysokie wskazuje na silne zaburzenie mikroflory bakteryjnej – związane na przykład ze zbyt niskim poziomem bakterii kwasu mlekowego. W połączeniu z informacją o rodzaju wydzieliny z pochwy możesz ocenić, czy zmagasz się z infekcją bakteryjną, grzybiczą czy weneryczną.
Jednak najbardziej precyzyjne są testy laboratoryjne (posiew i hodowla grzybów z wymazu w pochwie). Z racji wolnego wzrostu grzybów, wyniki badań laboratoryjnych ukierunkowanych na zdiagnozowanie grzybicy pochwy mogą potrwać dłużej, jednak to tylko one dają pewność, że tę konkretną infekcję spowodowały drożdżaki w pochwie.
Czy można zarazić się grzybicą od partnera lub partnerki?
Tak, jest to możliwe. Co ważne – możesz „złapać” grzybicę pochwy nawet o tym nie wiedząc. Podobnie jest w drugą stronę – możesz nią zarażać, nawet o tym nie wiedząc.
Jak pisałem wcześniej: grzybica pochwy (oraz grzybica penisa) jest chorobą oportunistyczną, czyli rozwija się u osób, których organizm jest bardziej podatny na tę konkretnie infekcję. Choroba nie musi rozwijać się od razu – drożdżaki mogą być obecne w pochwie czy na penisie długo, a od odporności organizmu nosicielki lub nosiciela zależy, czy pojawią się objawy. Jednak niezależnie od tego – zawsze, jeśli stwierdzisz u siebie objawy grzybicy pochwy, musisz poinformować o tym swoich partnerów seksualnych (lub partnerki).
Nie muszą chorować, ale u nich też może rozwinąć się infekcja, więc powinni zastosować leczenie prewencyjne, zbliżone do tego, które stosujesz Ty. Działa to w obie strony – jeśli Twój partner lub partnerka seksualna da Ci znać, że ma objawy choroby grzybiczej (pochwy, penisa, jamy ustnej, itp.), to też musisz poddać się leczeniu. Do zakończenia leczenia – nawet jeśli objawy ustąpią – warto wstrzymać się od aktywności seksualnej (wszystkich rodzajów) lub – jeśli musisz – korzystać z prezerwatyw (zmniejszają ryzyko przeniesienia choroby).
Grzybica pochwy – objawy u mężczyzn
Jeśli mężczyzna nie podda się terapii – każde zbliżenie intymne może prowadzić do zakażenia partnerki. Zarażonym panom zwykle nie doskwierają żadne dolegliwości – dlatego musisz powiadomić swoją męską „połówkę” o problemie – najlepiej razem zgłoście się do specjalisty. Leki na grzybicę pochwy pomogą pozbyć się drożdżaka i nie pozwolą przypadłości nawracać.
Panowie na ogół sądzą, że nie muszą się leczyć, gdy ich partnerka zapadnie na grzybicę pochwy. Objawy u mężczyzn zwykle nie występują, choć zdarza się, że choroba i w tym wypadku daje o sobie znać. Pacjentom płci męskiej najczęściej doskwierają naloty na genitaliach i napletku, swędzenie i opuchlizny, a także zaczerwienienie w okolicy żołądzi prącia oraz napletka. Kiedy zakażeniu ulegnie prostata, pojawia się też ból w czasie ejakulacji. Panowie skarżą się nieraz na nadwrażliwość narządów płciowych i dyskomfort lub dolegliwości bólowe podczas oddawania moczu. Jednym z wielu powyższych objawów może być grzybica lub inne infekcje przenoszone drogą płciową jak np. chlamydia (powodująca chlamydiozę, którą należy leczyć antybiotykami). Dlatego, jeśli Twojemu partnerowi dokuczają niektóre alarmujące symptomy, nie powinien zwlekać z poradą u specjalisty. Czasami wystarczy badanie ogólne moczu i badanie kliniczne do postawienia diagnozy i niekoniecznie musi ono być związane z posiewem spod napletka lub z cewki moczowej. Należy jak najszybciej wdrożyć właściwą terapię.
Grzybica pochwy – leczenie partnera i partnerki
Lekarze mężczyznom najczęściej przepisują leki doustne, niekiedy także kremy do użytku miejscowego. U kobiet leki na grzybicę pochwy zarówno bez recepty, jak i na receptę na ogół nie wystarczają. Z reguły specjalista zaleca jednoczesne stosowanie globulek dopochwowych i kremy do aplikowania na miejsca intymne. Pamiętaj, że w czasie leczenia grzybicy pochwy musicie zabezpieczać się podczas zbliżeń intymnych i za każdym razem korzystać z prezerwatywy.
Zwykle panowie muszą zażyć nie więcej niż jedną tabletkę, której stężenie utrzymuje się w organizmie przez 3-4 kolejne dni. Twoja terapia trwa na ogół do 14 dni (jednorazowe leczenie - bez historii wcześniejszych nawrotów) – pamiętaj, że nie wolno Ci jej przerywać, gdy tylko poczujesz się lepiej. Stosuj preparaty tak długo, jak zaleci lekarz, w innym przypadku narażasz się na nieprzyjemne nawroty grzybicy pochwy, a ich leczenie bywa znacznie bardziej skomplikowane.
Możesz rozważyć także zmianę diety – zrezygnuj z produktów, które zawierają sporą ilość węglowodanów prostych. Menu pełne słodkich ciast i napojów gazowanych, białej maki i białego pieczywa, a nawet bardzo słodkich owoców (np. moreli, arbuzów i gruszek) sprzyja nawracaniu infekcji.
Dlaczego grzybica pochwy w ciąży może być groźna?
Infekcje w ciąży – nie tylko intymne – zawsze powinny wzbudzać szczególną uwagę i wzmagać ostrożność. Jednak zmiany hormonalne zachodzące w organizmie kobiety w ciąży, mogą prowadzić do zmian stanu mikroflory bakteryjnej pochwy. Zaburzenia pH mogą doprowadzić do rozwinięcia się infekcji grzybiczej.
Zawsze, gdy pojawią się objawy grzybicy pochwy w ciąży, należy to jak najszybciej skonsultować z lekarzem ginekologiem, który przepisze odpowiednie leki – skuteczne oraz bezpieczne dla dziecka i przyszłej mamy. Nieleczona kandydoza pochwy w ciąży może prowadzić do wielu poważnych i groźnych dla zdrowia oraz życia powikłań – głównie dla rozwijającego się dziecka. Wśród najważniejszych wymienia się zahamowanie wzrostu płodu w macicy, przedwczesny poród, a w skrajnych przypadkach – nawet poronienie.
Konsekwencją nieleczonej grzybicy pochwy mogą być również choroby grzybicze u nowonarodzonych dzieci – na przykład pleśniawki jamy ustnej.
Ile trwa choroba – leczona lub nieleczona
Leczenie grzybicy pochwy jest uzależnione od decyzji lekarza, który na podstawie wywiadu medycznego oraz ewentualnych badań ocenia, jaka terapia powinna być zastosowana. Sama kuracja trwa najczęściej od 7 do 14 dni. Po kilku dniach stosowania leków pojawia się najczęściej znacząca poprawa stanu zdrowia i dolegliwości ustępują. Niekiedy – całkowicie.
Jednak nie możesz polegać tylko na tym, że zniknęły upławy lub pieczenie – musisz doprowadzić leczenie do końca. Przerwanie leczenia kandydozy pochwy może prowadzić do nawrotu choroby – grzyby obecne w pochwie, nawet w znacznie mniejszej ilości, mogą zacząć się rozmnażać ponownie i doprowadzić do nawrotu objawów. Warto również w tym czasie przyjmować probiotyki i szczególnie dbać o higienę intymną.
Dlaczego grzybica pochwy może nawracać (i czy zawsze musi)?
W większości przypadków grzybica pochwy pojawia się jednorazowo i ustępuje po zakończeniu leczenia. Zwłaszcza że wiele kobiet zaczyna zwracać szczególną uwagę na to, co prowadzi do pojawienia się tej choroby (dieta, higiena intymna, środki higieniczne, itp.). Jednak grzybica pochwy może nawracać.
Może to być spowodowane chorobami współistniejącymi (na przykład cukrzycą, zaburzeniami hormonalnymi czy głębszymi problemami z mikroflorą bakteryjną pochwy) lub niedoleczeniem pierwotnego zakażenia. Warto jednak pamiętać, że nawracająca grzybica pochwy nigdy nie występuje w oderwaniu od innych problemów ze zdrowiem.
Innymi problemami, które mogą powodować ponowne pojawienie się kandydozy są:
- zła dieta;
- nieprawidłowa higiena intymna;
- niestosowanie probiotyków zaleconych po zakończeniu leczenia;
- utrzymujący się stan obniżonej odporności organizmu.
Powikłania i konsekwencje nieleczonej grzybicy
Chociaż grzybica pochwy dla wielu kobiet może być błahą infekcją, której wyleczenie zajmuje tylko kilka dni, nigdy nie należy jej bagatelizować. Powód jest prosty: powikłania.
Co to znaczy? Przewlekła lub nawracająca (i – co ważne: ignorowana) grzybica pochwy może prowadzić do wielu poważnych i groźnych dla zdrowia oraz płodności chorób.
Wśród najczęściej wymienianych powikłań wymienia się:
- grzybicze zakażenie kanału szyjki macicy i jajowodów;
- zaatakowanie przydatków przez drożdżaki – zaniedbanie tego stanu może prowadzić do bezpłodności;
- przeniesienie się grzybicy na inne narządy wewnętrzne i spowodowanie innych, jeszcze poważniejszych chorób.
Leczenie: czy zawsze potrzebne są leki na receptę?
Leczenie grzybicy pochwy należy rozpocząć, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy: grudki w śluzie, pieczenie podczas oddawania moczu, ból podczas stosunku czy podrażnienia narządów intymnych. Kuracja polega głównie na stosowaniu preparatów i leków o działaniu grzybobójczym.
Zwykle na początek zaleca się środki o szerokim spektrum, aplikowane dopochwowo lub doustnie – to zależy od decyzji lekarza. Czasem niezbędne okazują się też gałki dopochwowe i maści do stosowania miejscowego. Jeśli choroba bardzo się rozwinie lub ma skłonności do nawrotów, lekarz może przepisać doustne leki na grzybicę.
Twojemu partnerowi mogą nie doskwierać żadne dolegliwości, mimo to również powinien poddać się leczeniu. W przeciwnym wypadku, gdy już się wyleczysz, może Cię ponownie zarazić.
Probiotyki ginekologiczne na grzybicę pochwy (i czy mogą zastąpić leki na receptę)?
Jednym z pierwszym kroków podczas leczenia grzybicy pochwy – czy to w oczekiwaniu na wizytę u lekarza, czy po pierwszej konsultacji z nim – jest podanie probiotyków dopochwowych, które pomagają przywrócić poziom pH w pochwie do normy.
Najczęściej zawierają one bakterie kwasu mlekowego, kluczowego elementu mikroflory pochwy. Probiotyk to środek zawierający żywe kultury bakterii, który pozwala odbudować i utrzymać właściwą florę bakteryjną: między innymi w pochwie, ale także w przewodzie pokarmowym. Wszystko zależy od tego, z jakim probiotykiem mamy do czynienia.
Dlaczego to takie ważne? W organizmie człowieka, w tym w pochwie, żyją rozmaite mikroorganizmy. Większość z nich ma dobroczynne działanie – wspierają procesy w organizmie lub wręcz odpowiadają za jego odporność. Należą do nich bakterie lactobacillus, czyli pałeczki kwasu mlekowego. W samej pochwie żyje około 100 gatunków tego typu bakterii. Spełniają one bardzo ważną rolę – utrzymują kwaśne środowisko (prawidłowy odczyn pH pochwy wynosi 3,6 – 4,5, a więc jest kwaśny), które jest nieprzyjazne dla innych, „złych” bakterii i innych zarazków.
Zaburzenie stanu tej równowagi sprawia, że w szybkim tempie zaczynają się namnażać bakterie beztlenowe, powodujące zapalenie pochwy, a także inne drobnoustroje, w tym pałeczki E. Coli i paciorkowca oraz rozmaite gatunki grzybów, w tym tych z rodziny Candida, wywołujące grzybice pochwy. Rozwiązaniem w takiej sytuacji (oraz na pierwszym etapie leczenia) jest probiotyk ginekologiczny, zawierający bakterie kwasu mlekowego. Probiotyk ginekologiczny ma zadanie odbudowywać i utrzymywać właściwą florę bakteryjną w pochwie, przywracając tym samym jej pH do odpowiedniego poziomu. W efekcie – buduje reakcje odpornościową mikroflory pochwy, dzięki czemu organizm może sobie radzić lepiej z infekcjami, w tym grzybiczymi.
Tego typu probiotyk reguluje przede wszystkim poziom bakterii lactobacillus, chociaż w aptekach są dostępne także środki mające dodatkowe, wspierające działanie. Ponieważ oprócz żywych kultur bakterii zawierają też inne substancje, mogą działać łagodząco na ból, swędzenie i pieczenie pochwy oraz cewki moczowej. Probiotyki ginekologiczne kupić można w dwóch formach: dopochwowej lub doustnej (w formie tabletek).
Kiedy na grzybicę pochwy wystarczy tylko probiotyk ginekologiczny?
Probiotyk ginekologiczny jest środkiem do stosowania w czasie zapalenia pochwy, grzybicy pochwy i innych infekcji intymnych, a także – jak często podkreślają lekarze – profilaktyczne. Probiotyk ginekologiczny możesz przyjmować zapobiegawczo, jeśli często odwiedzasz miejsca takie jak basen, sauna, jacuzzi czy publiczna toaleta. Probiotyki ginekologiczne warto też stosować w razie antybiotykoterapii, razem z „osłonką” przepisaną przez lekarza (która też jest probiotykiem). To ważne, bowiem antybiotyki, oprócz eliminacji złych bakterii, rujnują też dobrą florę bakteryjną, a więc doprowadzają między innymi do zmniejszenia ilości pałeczek kwasu mlekowego w pochwie, co może prowadzić do bakteryjnego zapalenia pochwy albo grzybicy.
Najlepszy probiotyk – dopochwowy czy doustny?
Probiotyki ginekologiczne dostępne są w dwóch postaciach. Obie są podobne pod względem składu i sposobu działania, jednak różnią się formą aplikacji. Tak zwany probiotyk dopochwowy, jak sama nazwa wskazuje, aplikowany jest miejscowo, bezpośrednio do pochwy. Probiotyk ginekologiczny doustny wchłania się natomiast z przewodu pokarmowego i jest w formie tabletek. Jak wybrać najlepszy probiotyk dla siebie? Wszystko zależy od stanu zdrowia i okoliczności.
Probiotyk dopochwowy
Probiotyk dopochwowy ma tę przewagę nad doustnym, że wchłania się niemal natychmiast w miejscu, w którym wchłonąć się powinien. Dlatego probiotyk dopochwowy działa szybciej i silniej. Jest zalecany w sytuacjach, gdy wymagane jest bezzwłoczne działanie – w zapaleniach i innych infekcjach (na przykład grzybiczych) pochwy, zwłaszcza przy stosowaniu dopochwowej antybiotykoterapii. Jednak nie każda kobieta i nie w każdej sytuacji powinna używać probiotyku dopochwowego.
Probiotyk ginekologiczny doustny
Probiotyk ginekologiczny doustny dostępny jest w formie tabletek. Połykany, wchłania się z przewodu pokarmowego, przez co jego działanie jest opóźnione, zwłaszcza w porównaniu do probiotyków dopochwowych. Dlatego probiotyki ginekologiczne w tej formie warto przyjmować głównie wtedy, gdy nic poważnego się nie dzieje, a mają one jedynie pomagać w profilaktyce. Drugim powodem, dla którego kobiety wybierają doustne probiotyki ginekologiczne, są uszkodzenia i podrażnienia pochwy, uniemożliwiające bądź utrudniające aplikacje probiotyków dopochwowych. O takim przypadku możemy mówić na przykład w sytuacji po porodzie naturalnym (siłami natury) albo po zabiegu ginekologicznym.
Lepiej zapobiegać niż leczyć: profilaktyka grzybicy pochwy
Jeśli chcesz uniknąć grzybicy pochwy lub jej nawrotu, powinnaś zrobić kilka rzeczy, które dotyczą głównie zmiany nawyków żywieniowych.
Co warto robić, żeby uniknąć pojawienia się kandydozy pochwy:
- zrezygnuj z cukrów prostych – nie jedz białego pieczywa, ciast i słodyczy, wyeliminuj także produkty z białej mąki;
- jak najrzadziej sięgaj po słodkie owoce, jak gruszki, morele, śliwki, winogrona czy arbuz – lepiej wybieraj cytrusy, pestki dyni i słonecznika;
- unikaj słodzonych napojów gazowanych i soków;
- jedz częściej kasze, ryby i drób;
- w Twoim menu nie może zabraknąć jogurtów z żywymi kulturami bakterii;
- dodawaj do potraw siemię lniane;
- zdarza się, że winę za grzybicę ponoszą niedobory witamin, zwłaszcza z grupy B, dlatego warto włączyć do diety mięso, podroby (np. wątróbkę) i ryby, a jeśli nie masz takiej możliwości – możesz skorzystać z szerokiej gamy suplementów diety.
Wspomagająco w czasie walki z grzybicą miejsc intymnych, a także profilaktycznie, aby zmniejszać ryzyko rozwoju kandydozy, można przyjmować probiotyki ginekologiczne (doustne) – jak wspomniałem wcześniej.
Przychodnia online Dimedic - wybierz konsultację:
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.