Łysienie u mężczyzn: androgenowe, plackowate, telogenowe, łojotokowe
Wypadanie włosów może być spowodowane czynnikami chorobowymi, genetycznymi, hormonalnymi i autoimmunologicznymi. Zakola na skroniach świadczą o początkach łysienia androgenowego. Nagie połacie punktowo pojawiające się na głowie to łysienie plackowate. A jak objawiają się inne rodzaje łysienia?
Wypadanie włosów – rodzaje łysienia
Wypadanie włosów jest procesem uwarunkowanym przez wiele potencjalnych czynników. Wypadanie włosów może mieć podłoże chorobowe, genetyczne, hormonalne, autoimmunologiczne, czasem przyczyny te łączą się, niekiedy też wynikają jedna z drugiej. Spróbujmy w tym miejscu pokusić się o systematykę zagadnienia, pamiętając, że kryteria podziału na określone rodzaje łysienia u mężczyzn nie są do końca ostre, zaś charakter uwarunkowań może być bardzo złożony. Biorąc pod uwagę najczęściej występujące rodzaje łysienia, wyróżnić można:
-
łysienie bliznowaciejące,
-
łysienie łojotokowe.
Łysienie androgenowe
Łysienie androgenowe jest przeznaczeniem większości mężczyzn – w większym lub mniejszym stopniu, na różnych etapach życia dotyka około 80 procent panów. Łysienie androgenowe jest chorobą polegającą na nadwrażliwości mieszków włosowych na 5α-dihydrotestosteron, czyli pochodną testosteronu wytwarzaną przez organizm pod wpływem enzymu 5α-reduktazy. Efektem jest miniaturyzacja mieszków włosowych, wskutek czego włosy są coraz cieńsze, coraz słabsze i coraz trudniej zastępowalne. Łysienie androgenowe u mężczyzn może się rozpocząć jeszcze przed 20 rokiem życia. W pierwszym etapie łysienie androgenowe objawia się powiększeniem zakoli na skroniach, następnie następuje wypadanie włosów na czubku głowy, a na koniec – utrata pozostałej części owłosienia. Na łysienie androgenowe u mężczyzn odporna jest jedynie potylica.
Warto wiedzieć, że choć łysienie androgenowe jest efektem działania męskich hormonów płciowych, dotyka również kobiety (testosteron produkowany jest przez jajniki). W odróżnieniu od mężczyzn, wypadanie włosów u kobiet jest silnie rozproszone na całej głowie.
Czytaj: Wypadanie włosów a choroby - jakie choroby powodują łysienie?
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate jest chorobą powodującą osłabienie mieszków włosowych w zwartych skupiskach, czego efektem jest wypadanie włosów skoncentrowane w ogniskach o średnicy 5-10 cm., które mogą się pojawiać w różnych częściach głowy, a także w okolicach łonowych, na kończynach i torsie. Łysienie plackowate może dotyczyć także brwi czy rzęs. Skóra w miejscu, gdzie wypadły włosy wygląda na całkowicie zdrową, nie widać objawów stanów zapalnych, czy łuszczenia się, natomiast odmienny jest wygląd włosów okalających łyse placki – są one połamane i grubsze na końcach, niż u nasady.
Podejrzewa się, że łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną, wywoływaną atakiem układu odpornościowego na zdrowe komórki własnego organizmu, dodatkowo warunkowaną genetycznie. Łysienie plackowate często współwystępuje z innymi chorobami wynikającymi z zaburzeń pracy układu odpornościowego, takimi jak choroba Hashimoto czy bielactwo.
Zobacz: Leczenie łysienia u mężczyzn - co na wypadanie włosów?
Łysienie telogenowe
Łysienie telogenowe jest konsekwencją zaburzenia naturalnego cyklu faz rozwoju włosa. Cykl ten składa się z fazy anagenowej (czyli wzrostu), która trwa około 5 lat oraz telogenowej (czyli spoczynku), trwającej kilka tygodni. Łysienie telogenowe nie ma nic wspólnego z kondycją mieszków włosowych, jak miało to miejsce w powyższych przypadkach, lecz związane jest z wydłużeniem się fazy telogenowej rozwoju włosa. Pamiętajmy, że wypadanie włosów jest naturalnym zjawiskiem nawet u osób cieszących się bujną fryzurą, pod warunkiem, że w ich miejsce odrastają nowe. Problem zaczyna się, gdy dochodzi do zachwiania proporcji między liczbą włosów znajdujących się w fazie wzrostu i spoczynku. Efektem tego zachwiania jest łysienie, które określamy mianem telogenowego.
Łysienie telogenowe ma bardzo zróżnicowane i skomplikowane podłoże. Może być konsekwencją traumatycznych sytuacji stresowych, ale też zmian hormonalnych (dotyczy to zwłaszcza kobiet w ciąży, które tracą dużo włosów po urodzeniu dziecka). Na szczęście łysienie telogenowe zazwyczaj jest odwracalne.
Sprawdź: Witaminy na wypadanie i porost włosów - jakie wybrać?
Łysienie łojotokowe
Łysienie łojotokowe związane jest z szeregiem schorzeń polegających na nadmiernej produkcji sebum przez gruczoły łojowe skóry głowy. Głównym winowajcą jest łojotokowe zapalenie skóry, w przebiegu którego dochodzi do łojotoku i którego efektem jest łupież pstry. Łój, stan zapalny, zrogowacenia, strupy, prowokujący drapanie świąd – to wszystko powoduje wypadanie włosów. Łojotokowe zapalenie skóry, wywoływane nadmierną produkcją hormonów płciowych, jest dolegliwością, która w szczególny sposób dotyka młodych mężczyzn, dlatego też stanowi jedną z najważniejszych przyczyn utraty włosów w grupie 20-latków.
Zobacz artykuł:
Zioła na wypadanie i porost włosów - najlepsze zioła na włosyŁysienie bliznowaciejące
Łysienie bliznowaciejące jest zaburzeniem rozwojowym skóry, powodującym zniszczenie mieszków włosowych i zastępowanie ich tkanką bliznowatą. Proces ten prowadzi do trwałej utraty włosów. Inne objawy łysienia bliznowaciejącego to silny świąd i pieczenie skóry głowy. Na szczęście łysienie bliznowaciejące jest schorzeniem stosunkowo rzadkim. Choroba ta zdecydowanie częściej atakuje też kobiety, niż mężczyzn.
Łysienie bliznowate niekiedy jest schorzeniem wrodzonym, bardzo często jednak tego typu wypadanie włosów jest konsekwencją urazów, oparzeń i odmrożeń skóry głowy a także infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych.
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Podobne artykuły
