Spis treści:
1. Salazopyrin EN - działanie
2. Salazopyrin EN - wskazania
3. Salazopyrin EN - przeciwwskazania
4. Salazopyrin EN - dawkowanie
5. Salazopyrin EN - interakcje z innymi lekami
6. Salazopyrin EN - ciąża
7. Salazopyrin EN - skutki uboczne
8. Salazopyrin EN - środki ostrożności
9. Salazopyrin EN - producent

Działanie

Salazopyrin EN - Sulfasalazyna wywiera działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne i przeciwbakteryjne. Stosuje się ją w celu zahamowania stanów zapalnych, zwłaszcza błony śluzowej jelit i w leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów. Mechanizm działania w chorobach zapalnych jelit: za główne działanie sulfasalazyny uważa się działanie przeciwzapalne powstającej miejscowo mesalazyny. Dodatkowo wykryto działanie immunosupresyjne w wyniku zahamowania metabolizmu limfocytów i granulocytów oraz zahamowania różnych układów enzymatycznych przez wszystkie trzy związki (sulfasalazyna, sulfapirydyna, mesalazyna). Znaczenie kliniczne może mieć również działanie bakteriostatyczne sulfapirydyny powstającej miejscowo w okrężnicy. Lek wpływa zarówno na tlenową, jak i na beztlenową florę bakteryjną. Mechanizm działania w reumatoidalnym zapaleniu stawów nie został ustalony. Po podaniu doustnym lek częściowo wchłania się (w ok. 20% podanej dawki) w jelicie cienkim, a następnie podlega krążeniu jelitowo-wątrobowemu. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po 3-6 h, a stopień związania z białkami wynosi ok. 99%. Stwierdza się znaczne różnice osobnicze wartości stężenia leku w surowicy. Istnieje umiarkowana tendencja do kumulacji sulfasalazyny w organizmie. Niewielki procent dawki jest wydalany z moczem. Sulfasalazyna jest rozkładana przez bakterie w świetle okrężnicy na dwa główne metabolity: sulfapirydynę i mesalazynę (kwas 5-aminosalicylowy). Sulfapirydyna szybko się wchłania, jest częściowo metabolizowana w wątrobie do nieaktywnej acetylosulfapirydyny i jest wydalana przede wszystkim w postaci niezmienionej z moczem. Nieacetylowana sulfapirydyna jest częściowo związana z białkami surowicy, a maksymalne stężenie w surowicy osiąga po 12 h. Sulfapirydyna wykazuje pewną tendencję do kumulacji; przestaje się ją wykrywać w surowicy dopiero po upływie 3 dni od odstawienia leku. Stopień acetylacji sulfapirydyny jest determinowany genetycznie. Pacjenci z wolną acetylacją wykazują większe stężenie w surowicy wolnej sulfapirydyny, a w związku z tym stwierdza się u nich większą tendencję do występowania działań niepożądanych. Mesalazyna jest wchłaniana w mniejszym stopniu. 15% dawki jest wydalane z moczem. Większa część podanej dawki, 75%, pozostaje w świetle okrężnicy i ulega wydaleniu z kałem jako kwas 5-aminosalicylowy.

Wskazania

Salazopyrin EN - Reumatoidalne zapalenie stawów, oporne na leczenie z zastosowaniem NLPZ. Choroby zapalne jelit (np. wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna).

Przeciwwskazania

Salazopyrin EN - Nadwrażliwość na sulfonamidy lub salicylany, ich pochodne oraz którąkolwiek substancję pomocniczą. Porfiria ostra przerywana, porfiria mieszana. Niedrożność dróg moczowych lub jelit. Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Dawkowanie

Salazopyrin EN - Doustnie. Reumatoidalne zapalenie stawów. Dorośli: dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Zalecane dawkowanie wynosi 1-3 g na dobę. Najczęściej stosowaną dawką są 2 tabl. 2 razy na dobę. Zaleca się rozpocząć leczenie od mniejszych dawek i stopniowo je zwiększać zgodnie ze schematem: dzień 1.-4.: 1 tabl. rano, 2 tabl. wieczorem; dzień 5.-8.: 1 tabl. rano, 2 tabl. wieczorem; dzień 9. i następne: 2 tabl. rano, 2 tabl. wieczorem. Jeśli reakcja pacjenta na leczenie jest niezadowalająca przez okres 2-3 mies., dobową dawkę sulfasalazyny można zwiększyć maksymalnie do 3 g. U pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane można czasowo zmniejszyć dawkę. Choroby zapalne jelit - ostra postać choroby. Dorośli: ciężkie zaostrzenia choroby: 2-4 tabl. 3-4 razy na dobę. Łagodne i umiarkowane rzuty: 2 tabl. 3-4 razy na dobę. Dzieci: 40-60 mg/kg mc./dobę w 3-6 dawkach podzielonych. Choroby zapalne jelit - leczenie podtrzymujące. Dorośli: 2 tabl. 2-3 razy na dobę. Leczenie tą dawką nie powinno być przerywane i należy je kontynuować długotrwale, jeśli nie wystąpią działania niepożądane. W razie zaostrzenia choroby dawkę zwiększa się do 2-4 tabl. 3-4 razy na dobę. Dzieci: 20-30 mg/kg mc./dobę w 3-6 dawkach podzielonych. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od stanu klinicznego, tolerancji leku przez pacjenta i reakcji na leczenie. Zaleca się, aby u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni sulfasalazyną, zwiększać dawkę stopniowo przez kilka tyg. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować podczas posiłków, połykać w całości, nie wolno kruszyć ani łamać. Dawka dobowa powinna być rozłożona równomiernie na dawki podzielone.

Interakcje z innymi lekami

Salazopyrin EN - Może wystąpić zmniejszone wchłanianie digoksyny podczas jednoczesnego stosowania sulfasalazyny. Może wystąpić niedobór kwasu foliowego, ponieważ sulfasalazyna hamuje jego wchłanianie. Ryfampicyna zmniejsza stężenie w osoczu sulfapirydyny (jednego z metabolitów sulfasalazyny) - jest to prawdopodobnie związane z silnym działaniem ryfampicyny indukującym enzymy wątrobowe. Znaczenie kliniczne nie jest do końca poznane. Jednoczesne podanie doustne sulfasalazyny i merkaptopuryny lub azatiopuryny może spowodować supresję szpiku kostnego i leukopenię. Sulfasalazyna hamuje metylotransferazę tiopuryny, która bierze udział w metabolizowaniu merkaptopuryny.

Ciąża

Salazopyrin EN - Lek może być stosowany w okresie ciąży, jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności. Sulfasalazyna podawana doustnie hamuje wchłanianie i metabolizm kwasu foliowego, co może spowodować jego niedobory. Odnotowano przypadki wad rozwojowych cewy nerwowej u niemowląt, których matki przyjmowały sulfasalazynę w czasie ciąży, jednak nie ustalono bezpośredniego związku między ekspozycją na sulfasalazynę a wystąpieniem tych wad. Sulfasalazyna przenika do mleka matki, ale ilości leku obecne w mleku matki nie powinny stanowić zagrożenia dla zdrowego dziecka. U wcześniaków i u noworodków z żółtaczką fizjologiczną wskazana jest ostrożność. Zgłaszano występowanie krwawych stolców lub biegunki u niemowląt karmionych piersią przez matki leczone sulfasalazyną, które ustąpiły po zakończeniu stosowania sulfasalazyny przez matkę. Płodność. Lek powoduje zmniejszenie liczby i ruchliwości plemników, co może mieć wpływ na płodność. Działanie to jest zwykle odwracalne po zakończeniu leczenia.

Skutki uboczne

Salazopyrin EN - Bardzo często: zaburzenia żołądkowe, nudności. Często: leukopenia, utrata apetytu, ból i zawroty głowy, zaburzenia smaku, szum w uszach, kaszel, ból brzucha, biegunka, wzdęcia, wymioty, skaza krwotoczna, świąd, ból stawów, proteinuria, gorączka. Niezbyt często: trombocytopenia, depresja, duszność, żółtaczka, łysienie, pokrzywka, obrzęk twarzy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Rzadko: zmiany w obrębie paznokcia. Bardzo rzadko: toksyczno-rozpływna martwica naskórka, zespół Stevensa-Johnsona. Częstość nieznana: agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, hemolityczna i megaloblastyczna, makrocytoza, pancytopenia, mononukleoza rzekoma, wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza, niedobór kwasu foliowego, encefalopatia, neuropatia obwodowa, zaburzenia węchu, zapalenie osierdzia, sinica, zapalenie mięśnia sercowego, bladość, włókniejące zapalenie pęcherzyków płucnych, śródmiąższowa choroba płuc, nacieki eozynofilowe, ból jamy ustnej i gardła, zaostrzenie objawów w przebiegu wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, piorunujące zapalenie wątroby, zapalenie wątroby, cholestatyczne zapalenie wątroby, cholestaza, osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi, obrzęk naczynioruchowy, toksyczne krostkowe zapalenia skóry, rumień, wysypka, złuszczające zapalenie skóry, liszaj płaski, nadwrażliwość na światło, układowy toczeń rumieniowaty, zespół Sjogrena, zespół nerczycowy, śródmiąższowe zapalenie nerek, kryształy w moczu, krwiomocz, kamica nerkowa, przemijająca oligospermia, żółte zabarwienie skóry i płynów ustrojowych, indukowanie autoprzeciwciał.

Środki ostrożności

Salazopyrin EN - Sulfasalazyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, nieprawidłowym składem krwi, chyba że potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów: z ciężką alergią i astmą oskrzelową, z niedoborem G-6-PD (ryzyko wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej). Należy uważnie obserwować pacjentów, u których w czasie leczenia wystąpiło zakażenie. Zgłaszano przypadki ciężkich zakażeń związanych z supresją szpiku kostnego, w tym przypadki posocznicy i zapalenia płuc. Należy przerwać stosowanie leku jeśli u pacjenta rozwinie się ciężkie zakażenie, a także wnikliwie rozważyć konieczność stosowania leku u pacjentów z nawracającymi lub przewlekłymi zakażeniami w wywiadzie lub u których występują inne choroby mogące zwiększać podatność na zakażenia. W przypadku stosowania dawki 70 mg/kg mc./na dobę, stężenie leku we krwi może osiągać poziom uważany za próg toksyczności (50 µg/ml). W przypadku pacjentów z łagodną nadwrażliwością należy rozważyć odczulanie. W przypadku ciężkich reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku. Jeśli istnieją przedmiotowe lub podmiotowe objawy złuszczającego zapalenia skóry, zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno-rozpływowej naskórka (np. wysypka skórna, zmiany śluzówkowe lub jakiekolwiek objawy nadwrażliwości) należy przerwać leczenie sulfasalazyną i nigdy ponownie go nie podejmować. Obserwowano również zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości układowej, takie jak osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi. Należy mieć na uwadze wczesne objawy nadwrażliwości (gorączka, limfadenopatia, z wysypką lub bez) i ewentualnie przerwać podawanie leku. Wystąpienie objawów klinicznych, takich jak: ból gardła, gorączka, bladość, plamica lub żółtaczka podczas leczenia sulfasalazyną może wskazywać na zahamowanie czynności szpiku, hemolizę oraz hepatotoksyczność. Leczenie sulfasalazyną należy przerwać w czasie oczekiwania na wyniki badań krwi. Zaburzenia krwi (np. makrocytoza i pancytopenia), które mogą być przypisywane niedoborom kwasu foliowego można wyrównać podawaniem kwasu foliowego (leukoworyna). Należy przyjmować odpowiednią ilość płynów podczas stosowania sulfasalazyny, ponieważ może ona spowodować wytrącanie się kryształów w moczu i tworzenie się kamieni nerkowych. Należy kontrolować obraz krwi, w tym rozmaz krwinek białych oraz badania czynnościowe wątroby przed rozpoczęciem leczenia, a następnie co 2 tyg. w czasie pierwszych 3 mies. leczenia. Przez okres kolejnych 3 mies. należy przeprowadzać badania kontrolne co 4 tyg. Następnie, obraz krwi, w tym rozmaz krwinek białych oraz badania czynnościowe wątroby, należy kontrolować co 3 mies. oraz w sytuacjach, gdy jest to wskazane ze względów klinicznych. Ocenę czynności nerek (w tym analizę moczu) należy przeprowadzać u wszystkich pacjentów na początku leczenia, jak również co najmniej raz w miesiącu przez pierwsze 3 mies. leczenia. Następnie kontrola powinna być przeprowadzona, gdy jest to wskazane ze względów klinicznych. Pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji pod kątem reakcji skórnych. Lek zawiera glikol propylenowy.  Podanie 16 tabletek leku osobie dorosłej o masie ciała 70 kg spowoduje narażenie na glikol propylenowy wynoszące 1,14 mg/kg mc./dobę. Podanie 2 tabletek preparatu 6 letniemu dziecku o masie ciała 20 kg spowoduje narażenie na glikol propylenowy wynoszące 0,50 mg/kg mc./dobę.

Producent

Pfizer Europe