Leki rozkurczowe: wskazania, działanie, skutki uboczne

Konsultacja z e-receptą Lek. rodzinny Specjalista

eLeki rozkurczowe to szeroko stosowana grupa preparatów łagodzących bóle wynikające ze skurczu mięśni gładkich, takich jak skurcze brzucha, kolki jelitowe czy bolesne miesiączki. Działają przyczynowo — rozluźniają nadmiernie napięte mięśnie, przynosząc ulgę i poprawiając komfort pacjenta. Choć powszechnie dostępne, wymagają świadomego stosowania, ponieważ różnią się mechanizmem działania, wskazaniami i potencjalnymi skutkami ubocznymi. W artykule omawiamy ich rodzaje, działanie oraz zasady bezpiecznego użycia.

📌 Pigułka wiedzy – najważniejsze informacje o lekach rozkurczowych

💊 Czym są?
Leki rozkurczowe to preparaty zmniejszające napięcie mięśni gładkich, szczególnie w przewodzie pokarmowym, drogach żółciowych, moczowych oraz macicy.

🎯 Kiedy działają najlepiej?
Gdy ból wynika ze skurczu, a nie ze stanu zapalnego czy uszkodzenia tkanek — np. przy kolkach, niestrawności, bólach miesiączkowych.

🧪 Najczęstsze substancje czynne:
• drotaweryna
• papaweryna
• mebeweryna
• alweryna
• hioscyna

🛒 Dostępność:
Wiele preparatów dostępnych jest bez recepty, natomiast silniejsze wymagają konsultacji lekarskiej.

⚠️ Możliwe działania niepożądane:
Zawroty głowy, spadki ciśnienia, nudności, suchość w ustach, reakcje alergiczne — zależnie od substancji.

🤰 Uwaga — ciąża i dzieci:
Stosowanie leków rozkurczowych w ciąży i u dzieci wymaga konsultacji lekarskiej.

🔍 Pamiętaj:
Tabletki rozkurczowe łagodzą skurcz mięśni, ale nie zastępują diagnostyki przy przewlekłych lub nawracających dolegliwościach.

Rodzaje leków rozkurczowych

Leki rozkurczowe, nazywane również spazmolitykami, tworzą zróżnicowaną grupę preparatów, których podstawowym zadaniem jest zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśni gładkich. Te mięśnie występują w narządach wewnętrznych, takich jak jelita, żołądek, drogi żółciowe, moczowody czy macica, i pracują niezależnie od naszej woli. Kiedy kurczą się zbyt intensywnie lub zbyt często, pojawia się ból, uczucie kolki, ucisku lub skurczowe dolegliwości brzucha. Właśnie w takich sytuacjach leki rozkurczowe pomagają złagodzić objawy, rozluźniając mięśnie i przywracając ich prawidłową pracę.

Warto jednak podkreślić, że ta grupa leków nie ma nic wspólnego z miorelaksantami, czyli środkami stosowanymi w celu rozluźnienia mięśni szkieletowych. Miorelaksanty działają na zupełnie inne struktury — na mięśnie odpowiedzialne za ruch, postawę i napięcie ciała — dlatego używane są np. w leczeniu bólów kręgosłupa czy przy nagłych skurczach mięśni po wysiłku.

Spazmolityki różnią się również pod względem dostępności i siły działania. Preparaty dostępne bez recepty (OTC) przeznaczone są przede wszystkim do łagodzenia umiarkowanych dolegliwości, takich jak sporadyczne bóle brzucha czy skurcze towarzyszące niestrawności. Ich działanie jest bezpieczne i wystarczające w wielu codziennych sytuacjach.

Natomiast silniejsze leki rozkurczowe, dostępne jedynie na receptę, stosuje się wtedy, gdy objawy są bardziej nasilone, przewlekłe albo gdy istnieje konkretna diagnoza medyczna — na przykład kamica żółciowa lub moczowa, bolesne skurcze macicy czy zaawansowane zaburzenia motoryki jelit. W takich przypadkach lekarz dobiera odpowiedni lek i dawkę, biorąc pod uwagę ogólny stan zdrowia pacjenta, inne przyjmowane leki oraz potencjalne przeciwwskazania. Dzięki temu terapia jest skuteczna i bezpieczna, a pacjent otrzymuje pomoc adekwatną do charakteru swoich dolegliwości.

Leki rozkurczowe – jakie substancje zawierają?

Leki rozkurczowe mogą zawierać różne substancje czynne, a każda z nich działa w nieco odmienny sposób, choć wszystkie prowadzą do tego samego efektu — rozluźnienia mięśni gładkich i złagodzenia bólu. Jednym z najczęściej stosowanych składników jest drotaweryna, dostępna zarówno w formie tabletek bez recepty, jak i w postaci zastrzyków przepisywanych przez lekarza. Drotaweryna działa bezpośrednio na komórki mięśniowe, zmniejszając ich pobudliwość i zapobiegając skurczom. Z tego powodu jest popularnym wyborem w przypadku bólów brzucha, kolki żółciowej czy bolesnych miesiączek.

Inną substancją jest papaweryna, znana głównie z zastosowania w lekach na receptę. Działa poprzez rozluźnianie włókien mięśni gładkich, ale ze względu na słabszą biodostępność i bardziej złożony profil działań niepożądanych stosuje się ją raczej w określonych sytuacjach klinicznych.

Wśród nowocześniejszych leków szczególne miejsce zajmuje mebeweryna, która działa wyjątkowo selektywnie — rozkurcza mięśnie jelit, ale nie zaburza ich naturalnej perystaltyki. Dzięki temu może przynieść ulgę pacjentom z zespołem jelita drażliwego, u których klasyczne leki rozkurczowe czasem zbyt mocno spowalniają motorykę przewodu pokarmowego.

Podobnie działa alweryna, która blokuje napływ jonów wapnia do komórek mięśniowych, a tym samym uniemożliwia ich skurcz. Substancja ta sprawdza się w przypadkach mieszanych dolegliwości jelitowych, również wtedy, gdy skurcz jest tylko jednym z kilku źródeł dyskomfortu.

Z kolei hioscyna (skopolamina) wyróżnia się mechanizmem działania — blokuje receptory acetylocholiny, czyli przekaźnika odpowiedzialnego za przekazywanie sygnałów nerwowych. Dzięki temu skutecznie hamuje nadmierne skurcze, zwłaszcza w obrębie dróg żółciowych i moczowych, ale może również wywoływać typowe działania antycholinergiczne, takie jak suchość w ustach czy rozszerzone źrenice.

Warto też wspomnieć, że w praktyce medycznej termin „lek rozkurczowy” bywa stosowany szerzej niż opisane wyżej preparaty. Czasem obejmuje on również leki rozszerzające naczynia krwionośne lub wpływające na mięśnie gładkie w układzie oddechowym, np. stosowane w astmie czy POChP. Mimo to w codziennym użyciu najczęściej chodzi o środki działające na przewód pokarmowy lub układ moczowo-płciowy, bo to właśnie w tych obszarach skurcze najczęściej powodują ból i dyskomfort. Dzięki tak szerokiemu wachlarzowi substancji lekarz może dobrać preparat idealnie dopasowany do rodzaju zgłaszanych dolegliwości.

Najczęściej spotykane substancje czynne w lekach rozkurczowych to: 

Leki rozkurczowe – wskazania do stosowania

Leki rozkurczowe znajdują szerokie zastosowanie w sytuacjach, w których przyczyną dolegliwości jest nadmierne napięcie lub skurcz mięśni gładkich. Mięśnie te odpowiadają za wiele procesów zachodzących w naszym organizmie, dlatego ich zbyt intensywna praca może objawiać się na różne sposoby — od łagodnego dyskomfortu po silny, przeszywający ból.

Najczęstszym wskazaniem są skurczowe bóle brzucha, które mogą pojawić się zarówno po błędach dietetycznych, jak i w przebiegu niestrawności, infekcji pokarmowych czy zaburzeń motoryki jelit. Dolegliwości tego typu charakteryzują się falowym, napadowym bólem, który często ustępuje po rozluźnieniu mięśniówki jelit, dlatego leki rozkurczowe mogą przynieść szybką ulgę. Podobnie skuteczne są w przypadku kolki jelitowej czy dolegliwości związanych z zespołem jelita drażliwego, gdzie skurcze mięśni przewodu pokarmowego są jednym z głównych elementów przebiegu choroby.

Kolejną grupą wskazań są kolki związane z kamicą żółciową lub kamicą nerkową. W takich sytuacjach przewody żółciowe lub moczowe reagują skurczem na obecność kamienia, co prowadzi do bardzo silnego bólu. Choć leki rozkurczowe nie usuwają przyczyny problemu, mogą znacząco zmniejszyć napięcie mięśni, ułatwiając odpływ żółci lub moczu i łagodząc objawy.

Równie często stosuje się je u kobiet w przypadku bolesnych skurczów macicy, szczególnie podczas miesiączki. Działają one poprzez zmniejszenie siły skurczu mięśni macicy, co pozwala zmniejszyć natężenie bólu i poprawić komfort w trakcie cyklu. Do rzadziej omawianych, ale równie istotnych wskazań należą skurcze dróg moczowych czy pęcherza, które mogą powodować uczucie parcia, ból podbrzusza lub dyskomfort podczas oddawania moczu.

Warto podkreślić, że leki rozkurczowe są najbardziej pomocne wtedy, gdy źródłem dolegliwości jest sam skurcz mięśniówki, a nie trwałe uszkodzenie tkanek lub ostry stan zapalny. Jeżeli ból wynika np. z wrzodu trawiennego, zapalenia trzustki lub pęknięcia torbieli, ich działanie będzie niewystarczające, a czasem nawet może opóźnić właściwą diagnozę. Jeśli jednak problem wynika z nadreaktywności mięśni gładkich, leki te często przynoszą wyraźną i szybką poprawę samopoczucia, redukując napięcie, łagodząc ból i poprawiając funkcjonowanie narządów. Dzięki temu są jedną z najczęściej stosowanych grup leków w medycynie rodzinnej i gastroenterologii.

Działanie leków rozkurczowych

Leki rozkurczowe działają na organizm w sposób bardzo ukierunkowany — ich głównym zadaniem jest przerwanie procesu, który prowadzi do bolesnego skurczu mięśni gładkich. Mięśnie te, znajdujące się m.in. w jelitach, drogach żółciowych, moczowodach czy macicy, kurczą się pod wpływem sygnałów chemicznych i elektrycznych. Jeśli ten mechanizm zostanie zaburzony, mięśnie zaczynają pracować zbyt intensywnie, powodując ból i uczucie „ściskania” typowe dla kolki. Leki rozkurczowe mogą działać na kilku poziomach. Część z nich, jak alweryna, blokuje kanały wapniowe w komórkach mięśniowych. Wapń to pierwiastek, który umożliwia skurcz – jeśli nie może dostać się do wnętrza komórki, mięsień nie jest w stanie się zacisnąć. Inne substancje, takie jak drotaweryna czy papaweryna, wpływają bezpośrednio na enzymy i struktury komórkowe, które odpowiadają za napięcie mięśni. Działają więc jak „wyciszacz”, zmniejszając pobudliwość mięśni i pozwalając im wrócić do prawidłowego rytmu pracy.

Z kolei hioscyna działa zupełnie inaczej — zamiast oddziaływać na mięśnie, blokuje receptory acetylocholiny, czyli neuroprzekaźnika, który przekazuje sygnał do skurczu. Gdy receptor jest zablokowany, mięsień nie otrzymuje „komendy”, by się zacisnąć, co prowadzi do jego rozluźnienia. To szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy nadmierna aktywność układu nerwowego odpowiada za skurcze, jak np. w bolesnych skurczach dróg żółciowych czy moczowych. Niezależnie jednak od mechanizmu — efekt działania leków rozkurczowych jest podobny: zmniejszenie napięcia mięśni, rozluźnienie narządów wewnętrznych, ustąpienie lub osłabienie bólu oraz wyraźna poprawa komfortu pacjenta.

Warto zauważyć, że leki rozkurczowe nie działają tak samo jak klasyczne leki przeciwbólowe. Środki przeciwbólowe jedynie tłumią odczuwanie bólu, np. poprzez blokowanie impulsu bólowego w układzie nerwowym. Leki rozkurczowe działają natomiast przyczynowo — usuwają skurcz, który często jest głównym źródłem dolegliwości. Dlatego w przypadkach, gdy ból wynika wyłącznie z napięcia mięśni gładkich, mogą być znacznie skuteczniejsze i bardziej efektywne niż standardowe środki przeciwbólowe. Dzięki temu stanowią ważny element leczenia wielu powszechnych schorzeń, od kolki jelitowej po bolesne miesiączki.

Leki rozkurczowe: przeciwwskazania

Leki rozkurczowe, choć powszechnie stosowane i zazwyczaj dobrze tolerowane, nie są odpowiednie dla każdego. Każda substancja czynna ma swoje specyficzne przeciwwskazania, dlatego tak ważne jest, aby nie traktować ich jako preparatów całkowicie „bezpiecznych z definicji”. Najbardziej oczywistym przeciwwskazaniem jest uczulenie na składnik leku — jeśli pacjent miał wcześniej reakcję alergiczną po danej substancji, ponowne przyjęcie mogłoby wywołać poważne objawy, takie jak pokrzywka, obrzęk, a w skrajnych przypadkach nawet wstrząs anafilaktyczny. To absolutny sygnał do unikania danego preparatu. Ostrożność jest również konieczna u osób z niewydolnością narządową, szczególnie wątroby czy nerek. To właśnie te narządy odpowiadają za metabolizowanie i wydalanie leków, więc ich zaburzone działanie może prowadzić do gromadzenia się substancji w organizmie i zwiększać ryzyko działań niepożądanych. W takich sytuacjach leki zawierające drotawerynę, papawerynę czy alwerynę mogą być niewskazane lub wymagają zmiany dawki.

Szczególną uwagę należy zachować przy lekach o działaniu antycholinergicznym, takich jak hioscyna. Ta grupa leków może pogarszać przebieg niektórych chorób, ponieważ blokuje receptory acetylocholiny, wpływając na wiele procesów fizjologicznych. Osoby z jaskrą mogą doświadczyć zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które pogarsza stan oka. U mężczyzn z przerostem gruczołu krokowego lek może nasilić problemy z oddawaniem moczu. U pacjentów z miastenią może dodatkowo osłabiać siłę mięśni, a przy zaburzeniach rytmu serca może wpływać na przewodnictwo nerwowe. Nawet stany pozornie niegroźne — jak wysoka gorączka — mogą stanowić przeciwwskazanie, ponieważ hamowanie wydzielania potu przez leki antycholinergiczne utrudnia naturalne chłodzenie organizmu.

W przypadku ciąży i karmienia piersią leki rozkurczowe wymagają jeszcze większej rozwagi. Choć niektóre z nich mogą być stosowane sporadycznie, ogólnie zaleca się unikanie ich bez konsultacji medycznej, ponieważ nie wszystkie substancje są dobrze przebadane pod kątem wpływu na rozwijający się płód czy niemowlę. Długotrwałe lub częste stosowanie bez wskazań medycznych jest zdecydowanie niewskazane.

Właśnie dlatego, mimo dostępności wielu preparatów bez recepty, warto zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty przed rozpoczęciem terapii, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje inne leki, ma choroby przewlekłe albo objawy budzą wątpliwości diagnostyczne. Świadome stosowanie leków rozkurczowych minimalizuje ryzyko powikłań i pozwala wykorzystać ich działanie w sposób bezpieczny i skuteczny.

Skutki uboczne i działania niepożądane leków rozkurczowych

Leki rozkurczowe należą do preparatów, które większość osób toleruje dobrze, jednak — jak każdy lek — mogą wywoływać pewne działania niepożądane. Zazwyczaj są one łagodne i ustępują samoistnie po kilku godzinach lub po odstawieniu leku, ale u niektórych pacjentów mogą być bardziej dokuczliwe. Warto wiedzieć, że efekty uboczne zależą bezpośrednio od rodzaju substancji czynnej oraz indywidualnej wrażliwości organizmu.

Przykładowo drotaweryna, jeden z najpopularniejszych składników, może powodować bóle czy zawroty głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego, uczucie kołatania serca, a także nudności lub zaparcia. U niektórych osób obserwuje się również zaburzenia snu, takie jak trudności z zaśnięciem.

Z kolei papaweryna bywa odpowiedzialna za dolegliwości żołądkowo-jelitowe, senność, zawroty głowy i ogólne osłabienie — objawy te wynikają z jej wpływu na układ nerwowy i napięcie mięśniowe.

W przypadku hioscyny, która działa poprzez blokadę receptorów acetylocholiny, skutki uboczne są związane z działaniem antycholinergicznym tej substancji. Może pojawić się suchość w ustach, zaparcia, rozszerzenie źrenic, przyspieszenie tętna lub spadek ciśnienia. U niektórych pacjentów występują także reakcje alergiczne, takie jak wysypka czy świąd skóry.

Alweryna natomiast zwykle wywołuje mniej objawów, ale również może powodować suchość w ustach i obniżenie ciśnienia krwi, co prowadzi do uczucia osłabienia lub lekkich zawrotów głowy. Chociaż wymienione reakcje nie są częste, warto mieć świadomość ich możliwości, szczególnie jeśli leki rozkurczowe stosuje się po raz pierwszy lub w wyższej dawce.

Najważniejsze jest jednak to, że większość działań niepożądanych ma charakter przejściowy. Jeśli objawy są lekkie i szybko mijają, zwykle nie ma powodu do niepokoju. Natomiast gdy dolegliwości utrzymują się dłużej, nasilają się lub wpływają na codzienne funkcjonowanie — konieczna jest konsultacja lekarska. Specjalista oceni, czy objawy rzeczywiście wynikają z działania leku, czy może ich przyczyną jest inny problem zdrowotny. W niektórych przypadkach wystarczy zmiana dawki, a w innych — zastosowanie innej substancji czynnej. Dzięki temu terapia pozostaje bezpieczna i dobrze dopasowana do potrzeb pacjenta.

Leki rozkurczowe a ciąża

Leki rozkurczowe w ciąży to temat, który zawsze wymaga dużej ostrożności i indywidualnego podejścia. Choć wiele kobiet sięga po nie na co dzień przy bólach brzucha czy skurczach menstruacyjnych, w okresie ciąży sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Organizm przyszłej mamy jest bardziej wrażliwy, a substancje czynne leków mogą przedostać się do krwiobiegu dziecka. Z tego powodu część preparatów rozkurczowych jest jednoznacznie odradzana lub wręcz przeciwwskazana.

Niektóre źródła wskazują, że w ciąży oraz podczas karmienia piersią leki rozkurczowe powinny być stosowane jedynie w wyjątkowych sytuacjach, a najlepiej — unikać ich całkowicie, jeśli nie ma wyraźnej potrzeby medycznej. Wynika to z faktu, że wiele z tych substancji nie zostało dostatecznie przebadanych pod kątem bezpieczeństwa płodu, a inne mogą wpływać na układ krążenia, ciśnienie tętnicze czy przepływ maciczno-łożyskowy.

Jeżeli jednak objawy są na tyle nasilone, że konieczne staje się sięgnięcie po lek, decyzję o jego wyborze powinien podjąć lekarz. To specjalista oceni, czy korzyść z zastosowania danego środka przewyższa potencjalne ryzyko — zwłaszcza w sytuacji, gdy skurcze utrudniają funkcjonowanie lub mogą być związane z chorobą wymagającą leczenia.

Co ważne, w wielu przypadkach przy łagodnych dolegliwościach lepszym rozwiązaniem mogą być bardziej naturalne, nieinwazyjne metody. Często wystarczy modyfikacja diety, unikanie produktów powodujących wzdęcia, zadbanie o odpowiednie nawodnienie czy wprowadzenie lekkiej aktywności fizycznej, aby dolegliwości ustąpiły. Pomocne mogą być również techniki relaksacyjne, ciepłe okłady czy odpowiednia pozycja ciała.

Ostrożność w stosowaniu leków rozkurczowych wynika także z tego, że część z nich może wpływać na narządy szczególnie obciążone w czasie ciąży, takie jak nerki, wątroba czy układ krążenia. Zbyt intensywne działanie rozkurczające może również teoretycznie wpływać na czynność mięśnia macicy, choć w praktyce dotyczy to głównie niektórych substancji o działaniu antycholinergicznym.

Dlatego każda przyszła mama powinna pamiętać, że nawet preparaty, które wcześniej stosowała bez problemu, w ciąży wymagają konsultacji. Tylko indywidualna ocena lekarza pozwala ustalić, co będzie najbezpieczniejsze zarówno dla matki, jak i dla rozwijającego się dziecka.

Leki rozkurczowe dla dzieci

Stosowanie leków rozkurczowych u dzieci wymaga uwagi i zawsze należy kierować się informacjami zawartymi w ulotce leku lub zaleceniami lekarza. Wiele preparatów ma określone dolne granice wieku. 

Przykładowo (w zależności od leku):

• drotaweryna: możliwa od około 6. roku życia. 
• hioscyna: również możliwa od ~6. roku życia — jeśli ulotka leku na to pozwala.
• mebeweryna: zazwyczaj dopiero od około 10. roku życia. 
• alweryna: wymagany większy wiek (np. powyżej 12. lat). 
• papaweryna: często nie jest zalecana u dzieci. 

W praktyce, przy dolegliwościach u małych dzieci (np. kolce) często rekomenduje się inne metody łagodzenia objawów — jak modyfikacja diety, odpowiednie nawadnianie, delikatne masaże lub konsultacja pediatryczna — zanim sięgnie się po lek rozkurczowy.

Leki rozkurczowe stanowią istotną grupę leków medycznych, wykorzystywanych szeroko w praktyce — od typowych dolegliwości przewodu pokarmowego, przez skurcze dróg żółciowych czy moczowych, aż po bolesne miesiączki. Ich działanie opiera się na rozluźnieniu mięśni gładkich, co prowadzi do zniesienia skurczów i zmniejszenia bólu. Właściwy dobór leku i odpowiednia ocena wskazań (w tym wieku, ciąży, innych chorób współistniejących) są kluczowe, by leczenie było skuteczne i bezpieczne.

Warto pamiętać, że „tabletki rozkurczowe” to — choć popularny termin — jedynie jedna z możliwych postaci tych leków; inne to czopki, syropy, roztwory do wstrzykiwań czy leki na receptę. Wybór formy zależy od wieku pacjenta, nasilenia dolegliwości, współistniejących schorzeń i wskazań medycznych.

FAQ – Najczęściej zadawane pytania o leki rozkurczowe

❓ Czy leki rozkurczowe działają przeciwbólowo?

➡️ Pośrednio tak. Nie blokują odczuwania bólu, ale usuwają jego przyczynę, jeśli jest nią skurcz mięśni gładkich. Dzięki temu ból ustępuje lub znacząco się zmniejsza.

❓ Jak szybko zaczynają działać tabletki rozkurczowe?

➡️ Zwykle po 20–40 minutach od przyjęcia doustnego. Preparaty podawane w zastrzykach działają szybciej.

❓ Czy mogę łączyć leki rozkurczowe z przeciwbólowymi?

➡️ Tak, często stosuje się taką kombinację, np. przy bolesnych miesiączkach lub kolkach. Należy jednak unikać dublowania substancji i zawsze czytać ulotkę.

❓ Czy leki rozkurczowe pomagają przy biegunce?

➡️ Nie są to leki przeciwbiegunkowe, ale mogą zmniejszyć towarzyszące biegunce skurcze brzucha. Jeśli biegunka trwa dłużej niż 48 godzin, potrzebna jest diagnostyka.

❓ Czy można stosować leki rozkurczowe na pusty żołądek?

➡️ Większość preparatów można przyjmować niezależnie od posiłku, ale u osób wrażliwych mogą wywołać nudności — wtedy najlepiej przyjąć je po jedzeniu.

❓ Czy są bezpieczne przy nadciśnieniu?

➡️ Część leków (np. drotaweryna) może obniżać ciśnienie. Jeśli masz choroby serca lub problemy z ciśnieniem, skonsultuj się z lekarzem.

❓ Czy leki rozkurczowe mogą powodować senność?

➡️ Tak, niektóre substancje — zwłaszcza te działające antycholinergicznie — mogą powodować senność lub zawroty głowy.

❓ Czy można stosować leki rozkurczowe w ciąży?

➡️ Zwykle tylko po konsultacji z lekarzem. Samodzielne stosowanie nie jest zalecane.

❓ Czy dzieci mogą przyjmować leki rozkurczowe?

➡️ Tak, ale tylko w dawkach odpowiednich do wieku i po konsultacji — wiele preparatów ma ograniczenia wiekowe.

❓ Kiedy nie stosować leków rozkurczowych?

➡️ Gdy objawy mogą świadczyć o ostrej chorobie wymagającej pilnej diagnostyki (np. ostry brzuch, silny ból z gorączką, krwawienie z przewodu pokarmowego). W takich sytuacjach lek może zamaskować objawy.

Przychodnia online Dimedic - wybierz konsultację:

Lekarz rodzinny

Internista online

Pediatra online

Recepta online

Udostępnij

Do znajomych

Tweetnij

Wyślij link