Łysienie plackowate. Przyczyny, przebieg i leczenie łysienia plackowatego
Autor: Piotr Brzózka
Wypadanie włosów zogniskowane w wielu punktach, trycholog bez trudu zdiagnozuje jako łysienie plackowate. I nie będzie to dobra wiadomość dla pacjenta. Łysienie plackowate to choroba o nie do końca poznanym podłożu, leczenie której jest bardzo trudne. Zobacz, czym jest łysienie plackowate, jakie są potencjalne przyczyny wypadania włosów, jakie leczenie może w takiej sytuacji zaproponować lekarz.
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate jest przewlekłą chorobą skórną, powodującą osłabienie mieszków włosowych i wypadanie włosów, w efekcie czego dochodzi do powstawania skoncentrowanych ognisk wyłysienia. Charakterystyczne łyse placki nie są przy tym objęte stanem zapalnym. Łysienie plackowate dotyczy nie tylko włosów na głowie, ale brwi, rzęs, włosów łonowych, owłosienia na kończynach i torsie. Najczęściej łysienie plackowate dotyka osoby młode, przed 30 rokiem życia, poważnie utrudniając codzienną egzystencję. Wypadanie włosów tego typu często rodzi zaawansowane konsekwencje psychologiczne i społeczne, wiążące się z brakiem samoakceptacji, a także akceptacji otoczenia dla nietypowego, nieestetycznego wyglądu. Niestety, łysienie plackowate jest bardzo trudne w leczeniu, tym bardziej, że nie zostało do końca poznane podłoże tej choroby.
Zobacz artykuł:
Wypadanie włosów a choroby - jakie choroby powodują łysienie?
Wypadanie włosów – przyczyny łysienia plackowatego
Trycholog bez trudu rozpozna objawy łysienia plackowatego. Gorzej gdy będzie miał odpowiedzieć na pytanie „dlaczego mnie to spotkało”. Problemem jest ciągle niewystarczający stan wiedzy naukowców. Można jedynie odwoływać się do hipotez, z których najpoważniejsza mówi, iż łysienie plackowate jest chorobą o charakterze autoimmunologicznym, czyli taką, w przebiegu której układ odpornościowy człowieka atakuje zdrowe komórki własnego organizmu. Argumentem przemawiającym za tą hipotezą jest fakt, iż łysienie plackowate często współwystępuje z innymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak bielactwo, atopowe zapalenie skóry czy choroba Hashimoto. Łysienie plackowate statystycznie częściej występuje też u osób, w których rodzinach stwierdzono przypadki chorób autoimmunologicznych, co każe sądzić, że istotny jest też czynnik genetyczny.
Inne hipotezy dotyczące łysienia plackowatego zakładają, iż wypadanie włosów może być konsekwencją życia w przewlekłym stresie lub też pojedynczych, silnie traumatyzujących wydarzeń.
Łysienie plackowate – objawy
Przyjrzyjmy się teraz dokładniej objawom łysienia plackowatego. Tak jak już powiedzieliśmy, wypadanie włosów ma charakter skoncentrowany, w postaci wyraźnych ognisk. W odróżnieniu od łysienia androgenowego, które zazwyczaj rozpoczyna się od zakoli na skroniach, łysienie plackowate atakuje różne części głowy. Ogniska łysienia mają średnicę około 5-10 centymetrów. Skóra w miejscach pozbawionych włosów wygląda na zdrową. Brak jest oznak zapalenia, łuszczenia się skóry, łojotoku. Natomiast wokół placków zauważalne są charakterystyczne „włosy wykrzyknikowe” – są one krótko ułamane i grubsze na końcach, niż u nasady. Łysienie plackowate zazwyczaj zaczyna się od wystąpienia jednego ogniska, następnie pojawiają się kolejne. Wygląda to wyjątkowo nieestetycznie, biorąc od uwagę nawet najbardziej liberalne kanony urody, dlatego łysienie plackowate jest dla osób nim dotkniętych prawdziwym dramatem. Na szczęście włosy często odrastają po kilku miesiącach, mają jednak jaśniejszą barwę. Istnieje też ryzyko ponownego łysienia w tym samym lub w innych miejscach.
Sprawdź: Łysienie telogenowe - przyczyny, objawy i leczenie
Co na wypadanie włosów – leczenie łysienia plackowatego
Leczenie łysienia plackowatego uchodzi za bardzo trudne i musi zostać indywidualnie dobrane przez trychologa lub dermatologa do potrzeb i stanu zaawansowania choroby u konkretnego pacjenta. Stosuje się kilka rodzajów leków na łysienie. Pierwszym z nich jest stosowana miejscowo substancja o nazwie minoksydyl. Jej działanie polega na zwiększeniu przepływu krwi przez łożysko naczyniowe skóry. Lepsze ukrwienie pobudza porost włosów. Minoksydyl można wcierać w postaci odżywki lub nanosić na skórę w aerozolu. Są też szampony z minoksydylem. Substancja te może wywoływać lekkie skutki uboczne w postacie zaczerwienienia i łuszczenia się skóry.
Zobacz: Domowe sposoby na wypadanie włosów: zioła, maska, masaż
Ponieważ łysienie plackowate z dużą dozą prawdopodobieństwa jest chorobą autoimmunologiczną, w jego leczeniu podaje się też pacjentom leki o charakterze immunosupresyjnym, to znaczy hamujące aktywność układu odpornościowego. Jednym z nich jest cyklosporyna. Jest to peptyd złożony z 11 aminokwasów, hamujący hormonalne i komórkowe reakcje immunologiczne. Cyklosporynę podaje się w zaawansowanych stadiach łysienia plackowatego.
Wypadanie włosów o charakterze plackowatym usiłuje się także hamować za pomocą glikokortykosteroidów.
Innymi metodami walki z łysieniem plackowatym są fototerapia i fotochemioterapia. Ta pierwsza polega na naświetlaniu skóry promieniami UVA, druga – również, ale po uprzednim podaniu substancji o nazwie psoralen, będące fotouczulaczem, zwiększającym wrażliwość skóry na promieniowanie UVA.
Zobacz artykuł:
Preparat na wypadanie i porost włosów - co na wypadanie włosów?
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Podobne artykuły
